روایت گمشده

فاروق الشرع / وزیر خارجه سابق سوریه
مترجم: حسین جابری انصاری

حمایت از عرفات
هیچگاه وضعیت بعد از [رویداد] نکبت [بار] ژوئن [۱۹۶۷] را فراموش نمی‌کنم که پیاده‌روهای «دمشق»، از «ایستگاه [راه‌آهن] حجاز» تا «خیابان بغداد» پر از خندق‌ها و چاله‌هایی بود که در پاسخ به توصیه «محمد ریاح طویل» وزیر کشور پس از بازگشت از دیدار «ویتنام» ساخته شده بود که در حال رویارویی با بمباران‌های «امریکا» از طریق جنگی مردمی بود. هیچ‌یک از شهروندان سوری مجبور به این نشد که برای دفاع از «دمشق» وارد این چاله‌ها شود، اما به‌دلیل نبود علائم راهنما، برخی از مردم، شب‌ها در این چاله‌ها می‌افتادند.
در اغلب ارتش‌های جهان، معمولاً بازبینی اشتباهات انجام شده به‌صورت آشکار انجام نمی‌شود، زیرا بازبینی در برخی اوقات ممکن است منجر به نوعی کودتا شود. اما بازبینی سیاسی می‌بایست در وقت مناسب و به شکلی از اشکال انجام شود. «حافظ اسد» که در هنگام تجاوز ژوئن ۱۹۶۷ وزیر دفاع بود، از آنچه اتفاق افتاده بود خشنود نبود، با اینکه برخی واحد‌های نظامی سوریه در بعضی نقاط جولان تا رمق آخر خود شجاعانه مقاومت کردند اما کسانی که «حافظ اسد» را از نزدیک می‌شناسند، می‌دانند که او عمق تنگنا و فاحش بودن خسارتی را درک می‌کرد، که به ارتش و شخص «اسد» وارد شده بود.  «حافظ اسد» در آن مقطع، در رویکرد خود به امور تنها بود بویژه وقتی رهبری سوریه؛ تصمیم به حمایت از «عرفات» در رویارویی با «ملک حسین» در سپتامبر ۱۹۷۰ گرفت. اکثریت اعضای رهبری [حزب بعث] گرایش و علاقه شدیدی [به حمایت از عرفات] داشتند، تا آنجا که «صلاح جدید» و «نورالدین آتاسی» و افراد دیگری از رهبری، در «درعا» در نزدیکی مرز «اردن» خیمه زدند، و در پاسخ به امدادخواهی «عرفات» در «اردن»، تصمیم گرفتند تانک‌ها و خودروهای زرهی ارتش «سوریه» را برای کمک به او در برابر ارتش «اردن»، وارد خاک این کشور کنند؛ بی‌آنکه از قبل برای آن برنامه‌ریزی کرده باشند.