برگ برنده‌ای که جدی گرفته نمی‌شود

محدثه واعظی‌پور
روزنامه‌نگار
بیش از یک سال از شیوع ویروس کرونا در ایران می‌گذرد و این یعنی متولیان حوزه فرهنگ، یک سال زمان داشتند تا برای روزهای سخت پیش رو برنامه‌ریزی کنند. برای بحران بیکاری حاصل از کرونا، تولید و نمایش فیلم‌ها و بسترسازی برای رونق اکران آنلاین چاره‌ای بیندیشند و اجازه ندهند چراغ سینماداری یا تولید فیلم خاموش شود. با این همه، نوروز 1400 احتمالاً به‌دلیل فشار سینماداران و پخش‌کننده‌ها یا برای فرار موقت از بحرانی که تعطیلی سینماها به بدنه سینما و سالن‌داران تحمیل کرده، با آب و تاب و خبرسازی سینماها باز شدند. این موضوع به فروش فیلم‌ها کمک نکرد، قابل پیش‌بینی بود که در چنین فضایی، مردم تمایلی به فیلم دیدن در سالن سینما ندارند. نکته دیگر این که تبلیغات و اطلاع‌رسانی درباره باز شدن سینماها آنقدر نبود که جامعه مطلع شود، بسیاری از مردم متوجه آغاز به کار دوباره سینماها در روزهای نخست سال نشدند. باز هم، قابل پیش‌بینی بود سفرها و دید و بازدیدهای نوروزی، آمار ابتلا به کرونا را بالا ببرد و بعد از نیمه فروردین ماه، مکان‌های تفریحی و عمومی تعطیل شوند، پس سینماها که تازه باز شده بودند، دوباره تعطیل شدند. اکران نوروزی شکست خورد و بازگشایی موقت و دوباره سینماها هم کمکی به رونق فروش فیلم‌هایی که بخت خود را برای جذب مخاطب آزمودند، نکرد. در 365 روزی که سپری شد و بسیاری از متولیان و فعالان سینما می‌دانستند در سال آینده هم اکران فیلم به شکل سابق برنخواهد گشت، هیچ گام جدی برای توسعه اکران آنلاین برداشته نشد. در حالی که پلتفرم‌ها، این روزها پرمخاطب هستند و بازار تولید سریال، مسابقه و تاک شو در این فضا، گرم است. بزرگترین آفت اکران آنلاین، احتمال سرقت و قاچاق فیلم‌هاست، اما مشکل امنیت فیلم‌ها در سال پیش حل نشدنی باقی ماند و سینمای ایران، یک امکان بزرگ برای جذب مخاطب را از دست داد. چقدر زمان لازم است تا متوجه شویم زندگی با ویروس کرونا فعلاً ادامه دارد و باید زندگی فردی و عمومی‌مان را با محدودیت‌هایی که این ویروس تحمیل می‌کند، تطبیق دهیم؟ آیا مدیران سینمایی به انبوه فیلم‌هایی که پشت خط اکران مانده‌اند فکر کرده‌اند؟ چه تعداد سینما، چند روز و چه تعداد سانس لازم است تا زمینه اکران همه تولیدات جا مانده از اکران عمومی فراهم شود؟ توسعه اکران آنلاین، عزمی جدی می‌خواهد. تدبیر لازم است، تدبیری که می‌تواند بسیاری از مشکلات توزیع و نمایش فیلم در ایران را حل کند. استقبال از فیلم «شنای پروانه» و «دیدن این فیلم جرم است» در اکران آنلاین، نشان می‌دهد این بستر تازه، بضاعت بالایی برای جذب مخاطب دارد. حفظ سینماها و امنیت شغلی کارکنان سینما بسیار مهم است، اما توجه به تولید و قطع نکردن چرخه اکران هم، ضروری است. سینمای ایران ناگزیر باید به سمت تقویت زیرساخت‌ها برای توسعه اکران آنلاین برود. تعلل در آغاز این راه و تأمین امنیت فیلم‌ها، فقط هزینه این کار را بیشتر خواهد کرد. باور کنیم که شیوع ویروس کرونا، وضعیت نمایش و توزیع فیلم را تغییر خواهد داد، پیش از آنکه سینمای ایران و سینماگرانش بیشتر از این متضرر شوند، زمینه توسعه اکران آنلاین را فراهم کنیم.‌