اخبــــار

پیام دختر امام (ره) به رهبران گروه‌های مقاومت در منطقه

زهرا مصطفوی رئیس و دبیرکل جمعیت دفاع از ملت فلسطین در پیامی به مناسبت روز جهانی قدس خطاب به رهبران گروه‌های مقاومت در منطقه تأکید کرد: فلسطین پاره تن اسلام است. این سخن امام خمینی(ره) است. اما این پاره تن اسلام یا به تعبیر فقها «دارالاسلام» در اشغال «دارالکفری» به نام رژیم غاصب اسرائیل است که امام از آن تعبیر به «غده سرطانی» و «جرثومه فساد» کردند و تأکید داشتند که این غده باید از صفحه روزگار محو شود.
به گزارش جماران، در بخشی از این پیام که خطاب به هفت رهبر گروه‌های مقاومت منطقه نوشته شده آمده است: شاید وقتی امام صحبت از نابودی اسرائیل می‌کرد، بسیاری در جهان اسلام آن را امری غیرممکن می‌دانستند. زیرا اسرائیل در هر جنگی که ورود کرده بود به کمک متحدان غربی‌اش پیروز میدان بود. رژیمی با ارتشی مجهز به پیشرفته‌ترین تجهیزات قدرت‌های استعماری که حمایت صد درصد سیاسی استعمارگران را نیز با خود داشت. لذا حتی تصور شکست اسرائیل در یک جنگ هم به ذهن خطور نمی‌کرد. حتی از جریان‌های فلسطینی نیز صدای سازش شنیده می‌شد. در چنین شرایطی امام فرمان دینی «اسرائیل باید از بین برود» را صادر کرد. در حقیقت این فرمان ناشی از باور عمیق ایشان به سنت‌های الهی و وعده‌های قرآنی و نیز یک فتوای دینی و تکلیفی فرانسلی برای همه مسلمانان بود. لذا در گام نخست فرمان تشکیل «نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی» را صادر کردند که مأموریت اصلی و اولیه آن، زمینه‌سازی برای اجرای فتوای نابودی اسرائیل و آزادسازی دارالاسلام فلسطین است.
در ادامه این پیام عنوان شده: اینک بیش از چهار دهه از این فتوای تکلیفی می‌گذرد و جهان اسلام شاهد است که تحقق آن چقدر نزدیک شده است. افکار عمومی در جهان علیه اسرائیل تغییر آرایش داده است و این رژیم منحوس و «شر مطلق» از مشکلات بغرنج داخلی خصوصاً در ابعاد اقتصادی و ناپایداری‌های سیاسی در رنج است و زمزمه‌های فروپاشی از درون را حتی از زبان خود صهیونیست‌ها می‌توان شنید.

آیت‌الله فاضل لنکرانی: سنت خداوند این است که جامعه در سرنوشت خود دخالت کند

آیت‌الله فاضل لنکرانی عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، در اولین نشست تخصصی فقه انتخابات که به همت گروه فقه سیاسی مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) برگزار شد، انتخابات را تنها راه ادای امانت به اهل آن در عصر غیبت توصیف و تأکید کرد: سنت خدای تبارک و تعالی این است که خود جامعه در سرنوشت خود دخالت کند، اگر جامعه‌ای دنبال صلاح و رشد نباشد، خداوند نیز آن جامعه را به حال خود رها می‌کند، اما اگر جامعه‌ به دنبال کمال باشد، خداوند نیز یاری خواهد کرد.
به گزارش جماران، این استاد حوزه علمیه، با اشاره به مفاد آیه۵۸ سوره نساء مبنی بر «لزوم واگذار کردن امانت به اهلش»، «حکومت» را بارزترین مصادیق امانت و اموری از قبیل تعیین حاکم، انتخاب رئیس جمهوری یا نمایندگان مجلس را از مهم‌ترین امور هر حکومتی قلمداد کرد که مردم باید آنها را به اهلش بسپارند. او با اشاره به اینکه مهم‌ترین و شاید تنها راه ادای امانت حکومتی خصوصاً در عصر غیبت، انتخابات است، دومین دلیل قرآنی مشروعیت انتخابات را آیه 5 سوره نساء دانست و با استفاده از این آیه واجبات نظامیه را تبیین کرده و مسأله حکومت و انتخابات، را یکی از مهمترین واجبات نظامیه دانست که فقدان آن منجر به مختل شدن جامعه و نظام معاش مردم می‌شود. آیت‌الله فاضل لنکرانی در ادامه تعیین حاکم یا تعیین رئیس جمهوری یا نمایندگان مجلس، یا شوراهای شهری یا محلی، خبرگان را از اموری دانست که قوام جامعه به آن است، لذا این یک امر مشروع است و بالاتر از مشروع، یک امر لازم است. رئیس مرکز فقه ائمه اطهار(ع) راه مطمئن تعیین سرنوشت یک جامعه را راه انتخابات عنوان کرد و افزود: یک جامعه با انتخابات می‌تواند سرنوشت خودش را رقم بزند، یعنی ما وقتی به انتخابات از این دید نگاه کنیم که انتخابات هم در سرنوشت اجتماعی و هم در سرنوشت اشخاص دخالت دارد، جامعه مکلف است در سرنوشت خودش دخالت کند.
استاد خارج فقه و اصول حوزه علمیه قم، با اشاره به اینکه هر جا حق باشد باید یک تکلیفی هم باشد و نمی‌توان گفت حق هست اما تکلیف نیست، اظهارکرد: در بحث انتخابات هم مسأله حق را داریم یعنی حق جامعه است که حاکم خود را معین کند و غیر از مسأله حق، وظیفه شرعی هم هست.
آیت‌الله فاضل لنکرانی در تبیین تفاوت بیعت با انتخابات نیز گفت: انتخابات مربوط به قبل از انتخاب حاکم و مسئول است و بیعت مربوط به بعد از انتخاب اوست. بیعت یعنی عهد با آن کسی است که الان از جانب خدا یا از جانب مردم انتخاب شده است. استاد حوزه علمیه قم، در تبیین نسبت شورا و مشورت با انتخابات اظهارکرد: به نظر می‌رسد بین انتخابات و مسأله شورا فرق وجود دارد. ما در انتخابات می‌گوییم مردم می‌آیند یک حاکمی را انتخاب می‌کنند، اما شورا مسأله‌ای است که خود حاکم یا مسئول جامعه موظف است در آنچه مربوط به امور مردم هست مشورت کند.