متنوع برای هر سلیقه

عادل تبریزی
‌‌کارگردان
بسته پیشنهادی من یادآوری از دوران درخشان سینمای ایران در دهه 60 و 70 است. توصیه به تماشای 5 فیلم در ژانرهای مختلف که دیدنشان برای علاقه‌مندان جدی سینما لازم است و گویای آن است که سینمای ایران چقدر تنوع ژانر داشته و برای هر سلیقه فیلمی مورد پسند ساخته است.
«دندان مار» مسعود کیمیایی/ به اعتقاد من مهم‌ترین فیلم اجتماعی سینمای ایران است. اگر چه فیلم نگاه جامعه‌شناسانه به تهران بعد از جنگ دارد اما چون اقتصاد در جامعه فیلم مهم است می‌توان آن را به زمان حال هم تعمیم داد.
«طلسم» داریوش فرهنگ/ خیلی عجیب است اگر دانشجوی سینما باشید و این فیلم را ندیده باشید. فیلمنامه متفاوت، فیلمبرداری درخشان، میزانسن متفاوت و قصه‌ای کاملاً پیشرو نسبت به زمانه خودش. هنوز هم فیلم کهنه نیست و تماشای آن برای مخاطب امروز می‌تواند جذاب باشد.
«پرده آخر» واروژ کریم مسیحی/ یک اثر درخشان در سینمای ایران که متر و معیار خیلی سنگینی برای فیلم اولی‌هاست. فیلمی معماگرا اما در سبک و سیاقی بین ادبیات نمایشی و سینما. دیدن این فیلم برای هر مخاطبی جذاب است و برای دانشجویان بازیگری، کارگردانی و فیلمنامه‌نویسی کلاس درسی تمام عیار. البته تماشای این فیلم یک افسوس بزرگ هم به همراه دارد؛ این که فیلم خوب ساختن در سینما کافی نیست اگر نه چرا برای چنین فیلمسازی فقط دو فیلم در مقام کارگردان در کارنامه‌اش ثبت شده است.
«مومیایی 3» محمدرضا هنرمند/ فیلمی بشدت سرحال و سرگرم‌کننده که همچنان از فیلم‌های کمدی این روزها یک سرو گردن بالاتر است.
«پاتال و آرزوهای کوچک» مسعود کرامتی/ چه برای بزرگترها و چه برای بچه‌ها هنوز هم تجربه دلچسبی است. کاش این روزها همه ما یک پاتال داشتیم.
پیشنهاد ویژه من اما یک فیلم در ژانر پلیسی و اکشن است: «طعمه»؛ چرا که فرامرز صدیقی فیلمنامه‌اش را نوشته و آن را کارگردانی کرده است. در این موقعیت که خیلی از هنرمندان‌مان به فراموشی سپرده شده‌اند و سال‌هاست فرامرز صدیقی را در عرصه بازیگری ندیده‌ایم شاید تماشای این فیلم یادآورمان باشد که ایشان هستند و تا هستند باید قدرشان را بدانیم. با آرزوی سلامتی.
علاوه بر تماشای این آثار سینمایی به علاقه‌مندان سینما سفارش می‌کنم خواندن دو کتاب را در برنامه مطالعه‌شان قرار دهند. «هنر سینما» نوشته دیوید بوردول کتابی که هر علاقه‌مند سینما باید در خانه داشته باشد چرا که نگاه صرف تاریخی ندارد بلکه تحلیلی تاریخی است و منبع مهمی برای آموزش سینماست. «سر کلاس با کیارستمی» یاد می‌دهد که چگونه به زندگی نگاه کنید تا به یک فیلم کوتاه برسید. البته «سر کلاس با کیارستمی» صرفاً کتاب آموزشی سینمایی نیست کتاب روانشناختی است که دریچه تازه‌ای از جهان‌بینی نسبت به زندگی باز می‌کند. در نهایت توصیه پایانی من که جنبه عمومی‌تری هم دارد خواندن کتاب «نیروی حال» اکهارت تول است؛ اثری مناسب با شرایط امروز که ممکن است برای تمرکز بر احوال خودمان و رسیدن به حال بهتر، کمکمان کند.‌‌