استادی که یک جریان است

 بهروز محمودی بختیاری
دبیر جایزه پژوهش سال سینما
آموزش سینما در ایران از اواخر دهه 1330 حالت دانشگاهی به خود گرفت و تا پیروزی انقلاب اسلامی در دانشکده هنرهای دراماتیک ادامه داشت. در این دانشکده استادانی مثل پرویز شفا، هوشنگ کاووسی، حمید سمندریان، نصرت کریمی و بسیاری از استادان برجسته دیگر تدریس می‌کردند اما آنچه که در این زمینه شایسته توجه است آن است که در دانشکده هنرهای دراماتیک تحصیلات به دوره لیسانس محدود می‌شد و پژوهش و دوره‌های فوق لیسانس و دکتری در آن وجود نداشت.
با پیروزی انقلاب و شکل‌گیری دانشگاه هنر تحولات دیگری هم در تدریس رشته سینما به وجود آمد. افراد زیادی تلاش کردند تا در رشته سینما دوره‌های تحصیلات تکمیلی و پژوهشی را راه‌اندازی کنند اما به علت کمبود نیروی انسانی چنین کاری میسر نبود تا دهه 70 که اتفاقی مهم و مبارک در سینمای دانشکده‌ای ما افتاد و آن همانا بازگشت یکی از درخشان‌ترین فارغ‌التحصیلان دانشکده هنرهای دراماتیک در مقام استاد آن دانشکده بود. احمد الستی بزرگ دانش آموخته دانشکده هنرهای دراماتیک پس از اتمام تحصیلات درخشانش زیر نظر بزرگانی چون ژان روش در دانشگاه تگزاس در دالاس با درجه دکترای زیبایی شناسی سینما به ایران بازگشت و در دانشکده‌های مختلف هنری و سینمایی به تدریس پرداخت. با بازگشت او نهضتی جدید در آموزش سینمای کشور پدید آمد و دوره فوق لیسانس سینما در دانشگاه هنر پایه‌ریزی شد. همچنین افراد بسیاری که در دوره‌های دکترای پژوهش هنر تحصیل می‌کردند این توفیق را یافتند که زیر نظر دکتر الستی رسالات دکترای خود را در حوزه سینما بنویسند.
دکتر الستی در سال‌های پایانی خدمت خود به دانشگاه تهران این توفیق و افتخار را اعطا کرد که عضو هیأت علمی آنجا باشد و دانشگاه تهران چه خوشبخت و سعادتمند بود که توانست چنین استاد درجه یک و ممتازی را به‌عنوان استاد سینمای ثابت خود به خدمت هیأت علمی بگیرد.
دکتر الستی که تا سال 1398 در استخدام دانشگاه تهران بود یکی از مراجع اصلی راه‌اندازی دوره‌های کارشناسی ارشد این رشته به حساب می‌آید و می‌توان امروز ادعا کرد که اگر دوره کارشناسی ارشد و دکترای سینما در کشور وجود دارد یقیناً و بدون هیچ تردیدی نتیجه حضور دکتر الستی است. می‌توان گفت تقریباً تمام استادان فعلی سینما دانشجویان دکتر الستی بودند و اگر احترام و حرمت او را نگه می‌دارند درود بر آنها و اگر احترام و حرمت او را نگه نداشتند خودشان می‌دانند و خدای خودشان و وجدان خودشان.
دکتر الستی یک استاد نیست، دکتر الستی یک مدرس ساده نیست، یک جریان است؛ یک جریان اندیشگانی، فکری و دانشگاهی؛ جریانی که سیستم دانشگاهی تهران باید قدرش را بداند و به او احترام بگذارد اگر ادعا می‌کند که شایسته سالار است. دکتر الستی را دوست بداریم چرا که او خدمت گرانباری به آموزش سینمای کشور کرده است و بدون او تاریخ آموزش سینما در کشور یقیناً قطعه بزرگی را ناقص خواهد داشت.