سینما روحِ یک جهان بی‌روح

نوید به‌تویی/  کارگردان فیلم «گیسوم»
آنچه در فیلم سینمایی «گیسوم» با آن روبه‌رو هستیم، یک سینمای قصه پرداز با در آمیختن چند قصه کوتاه از مواجهه آدم‌ها در موقعیت‌های مختلف و تأثیرپذیری و تأثیرگذاری بر اساس قضاوت‌ها است؛ قضاوت‌هایی که در زندگی روزمره با آن مواجه هستیم و چون درباره مسائل با هم گفت‌و‌گو نمی‌کنیم از اتفاق‌های یکسان برداشت‌های متفاوت و قضاوت‌های مختلفی می‌کنیم، که نتیجه آن به گسست بین آدم‌ها و در نگاه کلی‌تر به گسست در جامعه منجر می‌شود. سینما گاه عین زندگی است و گاه فراتر از زندگی، زیرا در سینما امکان کات، تکرار، دوباره و دوباره ساختن، بازگشت به زمان گذشته و رفتن به زمان آینده، فراتر از صفر زمانی جهانی که قصه در آن می‌گذرد، وجود دارد. از همین رو سینما مأمن امنی برای زندگی ساختن و رؤیا پرداختن است. ما در سینما می‌توانیم زندگی را دوباره زندگی کنیم. فستیوال‌ها مکانی برای همراهی و اجماع جهان در سینماست. از همین روی برگزاری جشنواره بین‌المللی پلی بین سینمای ایران و سینمای جهان می‌کشد که اتفاق خوب و مبارکی برای رونق دوباره سینماست. فیلم‌ها در جشنواره‌ها معرفی می‌شوند و راهی برای ورود به بازار اکران مردمی و مخاطب گسترده باز می‌شود. در جهانی که همه چیز رنگ تهی بودن و خاموشی و تعطیلی را تجربه می‌کند، هنوز در سالن‌های تاریک سینما می‌توان تصویر زندگی را دوباره ساخت و دوباره دید، جایی که مخاطبان با سلایق و عقاید مختلف هم‌سفر می‌شوند. شاید بتوان گفت از همین روی در جهان امروز سینما روح یک جهان بی‌روح است و با بازگشت پرشکوه با سینما باید شادی و امید به زندگی در جهان جاری شود.
آنچه در فیلم سینمایی «گیسوم» با آن روبه‌رو هستیم، یک سینمای قصه پرداز با در آمیختن چند قصه کوتاه از مواجهه آدم‌ها در موقعیت‌های مختلف و تأثیرپذیری و تأثیرگذاری بر اساس قضاوت‌ها است؛ قضاوت‌هایی که در زندگی روزمره با آن مواجه هستیم و چون درباره مسائل با هم گفت‌و‌گو نمی‌کنیم از اتفاق‌های یکسان برداشت‌های متفاوت و قضاوت‌های مختلفی می‌کنیم، که نتیجه آن به گسست بین آدم‌ها و در نگاه کلی‌تر به گسست در جامعه منجر می‌شود. سینما گاه عین زندگی است و گاه فراتر از زندگی، زیرا در سینما امکان کات، تکرار، دوباره و دوباره ساختن، بازگشت به زمان گذشته و رفتن به زمان آینده، فراتر از صفر زمانی جهانی که قصه در آن می‌گذرد، وجود دارد. از همین رو سینما مأمن امنی برای زندگی ساختن و رؤیا پرداختن است. ما در سینما می‌توانیم زندگی را دوباره زندگی کنیم. فستیوال‌ها مکانی برای همراهی و اجماع جهان در سینماست. از همین روی برگزاری جشنواره بین‌المللی پلی بین سینمای ایران و سینمای جهان می‌کشد که اتفاق خوب و مبارکی برای رونق دوباره سینماست. فیلم‌ها در جشنواره‌ها معرفی می‌شوند و راهی برای ورود به بازار اکران مردمی و مخاطب گسترده باز می‌شود. در جهانی که همه چیز رنگ تهی بودن و خاموشی و تعطیلی را تجربه می‌کند، هنوز در سالن‌های تاریک سینما می‌توان تصویر زندگی را دوباره ساخت و دوباره دید، جایی که مخاطبان با سلایق و عقاید مختلف هم‌سفر می‌شوند. شاید بتوان گفت از همین روی در جهان امروز سینما روح یک جهان بی‌روح است و با بازگشت پرشکوه با سینما باید شادی و امید به زندگی در جهان جاری شود.