نقش بی‌بدیل تئاتر در جامعه امروز

میثم یوسفی
کارگردان تئاتر
تئاتر آنگاه آغاز می‌شود که دو نفر با هم دیدار می‌کنند، به گفته‌ای دیگر اگر یکی برخیزد و دیگری او را تماشا کند، این نقطه، نقطه آغاز است؛برای اینکه پیشرفتی رخ دهد شخص سومی هم لازم است تا برخوردی صورت پذیرد و آنگاه است که زندگی زمام کار را به‌دست می‌گیرد و می‌توان بسیار پیش رفت. اساس کار را همین سه عنصر تشکیل می‌دهند.
تئاتر تنها هنری‌ است که در تمام اشکال آن نیاز به تماشاگر دارد و حضور تماشاگران در نمایش حضوری انرژی‌بخش و برای گروه اجرایی امیدبخش است، اگر تماشاگر  یا مخاطبان تئاتر حذف شوند بخش بسیار مهمی از جذابیت اش را از دست می‌دهد؛ برای جذب مخاطب بجز گروه اجرایی و رسالت آنها در انتقال مفاهیم و تأثیرگذاری یک ایده و هدف به مخاطب، مسئولان و مدیران فرهنگی و هنری جامعه اعم از مدیران تالارهای نمایشی و مدیریت مرکز هنرهای نمایشی (درحمایت هر چه بهتر در تولید آثار تئاتری و بهبود وضعیت سخت افزاری و زیر بنایی مکان‌های هنری و علی‌الخصوص امنیت و سلامت گروه اجراکننده و امنیت و سلامت مخاطبان) نقش بسیار مهمی ایفا می‌کنند.
نهادها و سازمان‌های فرهنگی و هنری مانند شهرداری‌ها و رسانه‌های ارتباط جمعی مثل صدا وسیما در بازتاب هر چه بهتر و همچنین اطلاع‌رسانی آنچه روی صحنه است می‌توانند بسیار نقش‌آفرین باشند و به‌معنای کلی‌تر و مهم‌تر در بازتاب و معرفی این آثار هنری به مردم جامعه و گروه‌های هنری بسیار می‌توانند مؤثر و مفید واقع شوند، به‌عنوان مثال  در شرایط بغرنج کنونی، پلتفرم‌های تازه متولدشده در فضای مجازی و همچنین شبکه‌های مختلف تلویزیونی پس از پایان دوره یک ماه اجرای آثار می‌توانند این نمایش‌ها را با کیفیت‌های استاندارد ،ضبط و مناسب با مدیومی به‌ نام تلویزیون و قاب تصویری آن، از شبکه‌های مختلف پخش کنند.
لازم به ذکر است شرایط اقتصادی در دوره‌ای که در آن بسر می‌بریم نیز تأثیر بسزایی در استقبال مخاطب از آثار هنری دارد و حتماً تهیه بلیت‌های گران‌قیمت آثار نمایشی برای آنها ممکن است در اولویت قرار نگیرد که در این زمینه هم مدیران فرهنگـــــــــــی  می‌توانند با تخصیص بودجه‌های فرهنگی برای تولید و حمایت از هنرمندان و مخاطبان به حیات و بقای گروه‌های تئاتری و جذب تعداد بیشتری از مخاطبان راهگشا و کمک رسان باشند، به‌عنوان نمونه مراکز فرهنگی می‌توانند با تخصیص یارانه‌های فرهنگی قدم بزرگی در این راه بردارند تا خانواده‌ها نیز بی‌دغدغه بتوانند این خوراک‌های فرهنگی را در سبد خرید خانوار خود داشته باشند و آن را حذف نکنند؛ به‌هر روی اگر به اهمیت و تأثیر‌پذیری تئاتر در جامعه ایمان داشته باشیم و به‌گفته‌ای دیگر برای آن نقشی درمانگر، آن هم در شرایط کنونی قائل باشیم پس لازم است  به‌صورت جدی‌تر و تخصصی‌تر به مسائلی که در این یادداشت به آن اشاره شد فکر شود و تمامی کسانی که در هر رتبه و جایگاه و سطحی، دغدغه حیات و رشد تئاتر را در سر دارند دست به دست هم بدهند تا این هنر مادر بتواند به نقش خود در جامعه عمل کند و همان‌طور که آمد شکی نیست که تئاتر درگذشته و حال و آینده نقشی معجزه‌آسا به عهده داشته است، البته به شرطی که تمامی زیر‌ساخت‌ها و برنامه‌ریزی‌ها و حمایت‌ها برای جذب مخاطب بدرستی صورت پذیرد.