توسعه صنعتی در دو گام

علی قنبری
استاد دانشگاه
تولید و صنعت، پشتیبان هرگونه وعده و برنامه است. اگر دولتی می‌خواهد موفق شود و در سال‌های آینده فعالیت‌های آن ماندگار شود قطعاً از مسیر توجه به تولید می‌تواند این امر را محقق کند. دولت‌ها برای آنکه بتوانند صنعت و تولید را رشد دهند ابزارهای مختلفی دارند که متأسفانه به‌ دلایل متعدد و همیشگی(بارها به آن اشاره شده است) از آن استفاده نشده است و پایان دوره 8 ساله یک آه و افسوس از آن می‌ماند. حتی رهبر معظم انقلاب در سال‌های اخیر شعار تولید را مبنا قرار دادند تا همه دستگاه‌ها بدانند که رشد یک کشور وابسته به تولید است. در دولت یازدهم توجه به تولید دوچندان شد و فرصت‌های خوبی از برجام پدید آمد. اما این امر عمر طولانی نداشت چرا که از سال 97 سخت‌ترین تحریم‌ها اعمال شد. در ابتدای تحریم‌ها صنایع کشور بشدت آسیب دیدند و روند تولید نزولی شد، اما در میانه‌های راه خوداتکایی تا حدودی جریان ساز شد و واحدهای صنعتی به این باور رسیدند که می‌توانند با آزمون و خطا و فعالیت‌های توسعه‌ای پیشرفت کنند. اما این مهم به علت کاهش درآمدهای نفتی، افزایش ریسک سرمایه‌گذاری و... آهنگ کندی گرفت. حال در سال 1400 ایران موفق شده در خیلی از رشته‌های صنعتی به پیشرفت برسد و در مقابل در خیلی از حوزه‌ها نتوانسته آنچه را که هدفگذاری شده است محقق کند. از این‌رو توصیه این است که دولت سیزدهم از تمام قدرت خود برای حل مشکلات تولید و صنعت گام بردارد.
دولت سیزدهم با اعتماد‌سازی می‌تواند اولین گام را برای توسعه صنعتی بردارد؛ لازمه اعتماد‌سازی این است که مقررات دست و پاگیر از جلوی پای فعالان اقتصادی و تولیدکنندگان برداشته شود. اگر فعالان اقتصادی مطمئن شوند که دولت تمام قد برای حمایت از بخش خصوصی گام برمی‌دارد و تلاش می‌کند از هیچ کمکی دریغ نخواهند کرد و همین امر باعث می‌شود که اقتصاد روی ریل درستی قرار گیرد. ابزار دیگری که دولت سیزدهم دارد، تحقق برجام و جلوگیری از هر گونه تنش با کشورهای اروپایی و همسایه است. اگر دولت آینده فقط دو مقوله عنوان شده را عملیاتی کند ایران به توسعه صنعتی هم می‌رسد.