زندگی به مثابه یک سمفونی فاخر

مجید رجبی معمار
مدیر خانه هنرمندان
کووید۱۹ در ردایی سیاه باز هم چوبه‌ کوچک مرگش را به سمت نت سکوت برد و این‌بار بنیانگذار موزه موسیقی را از ما گرفت. طراح و مدیر تولید سمفونی عظیم عاشورا. ‌علی‌مرادخانی، انسانی خوش‌خلق، مردم‌دار، دلسوز و کارآمد و مؤمنی متواضع با زندگی پربارش وداع گفت.
شریف‌مردی تربیت‌یافته در خاندانی از علمای ربانی که با قرآن و تلاوت استادانه آن انس داشت. اعضای ارکستر ملی موسیقی امروز باید با پدر خود وداع کنند، چرا که او به همراه استاد فخرالدینی که عمرشان دراز باد، یکی از مؤسسان ارکستر ملی بود. او که چندسالی عضو شورای عالی خانه‌ هنرمندان ایران و نماینده شهردار تهران در این شورا بود، همه‌ تلاش خود را برای پربار کردن درخت فرهنگ و هنر این مرز و بوم بذل کرد. از سال‌های نخست دهه‌ شصت در وزارت ارشاد شروع به‌کار کرد، و از جوانترین مدیران آن دوره از مدیریت سینمای ایران بود، سپس به جشنواره فجر آمد و بعدتر، هرکجا که نوای موسیقی شنیده‌ می‌شد حتماً حضور زنده‌نام علی مراد‌خانی را می‌شد حس کرد و امروز نت آخر این سمفونی مهیب بر خطوط میزان زندگی او حک شد. نت سکوت ممتدی که تا ابد بر دفتر نت این روزگار باقی خواهد ماند. امروز نه تنها اعضای موسیقی کلاسیک و ارکسترال که تمامی فعالان موسیقی سنتی، نواحی و پاپ ایران که حتی هنرمندان تئاتر و هنرهای تجسمی ایران نیز سوگوارند. چرا که زنده‌یاد مرادخانی در ابعاد گسترده‌ای موسیقی ایران را هدایت می‌کرد و در سمت معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای هنرهای نمایشی و تجسمی این کهن‌بوم نیز بسیار کوشید. موزه موسیقی که از سال ۸۷ به همت این نازنین تأسیس یافت و تاکنون مدیریتش با ایشان بود گواهی‌ است بر فعالیت‌های گسترده و پربار ایشان.جامعه هنری ایران هرگز این گوهر ارزشمند را از حافظه خود فراموش نخواهد کرد. یادش گرامی.