تهدیدی از جانب ما متوجه هیچ کشوری نخواهد بود

پیشروی‌های طالبان طی دو ماه اخیر موجب شده تا واکنش‌های زیادی در سراسر افغانستان و همچنین سایر کشورهای منطقه و فرامنطقه نمایان شود. خبرگزاری «ایلنا» به همین دلیل و برای روشن شدن تحولات میدانی و سیاسی اخیر افغانستان و بررسی فاز جدید رفتارهای طالبان با «ذبیح‌الله مجاهد»، سخنگوی طالبان گفت‌وگو کرده است که می‌خوانید:
طی دو ماه گذشته عملیات‌ طالبان در سراسر افغانستان افزایش پیدا کرده. چرا طالبان در این برهه زمانی دست به چنین اقدامی زده است؟
پیشروی‌های اخیر اساساً به دلیل اعلان جنگ علیه مردم افغانستان نبوده، بلکه ارتش افغانستان در روز چهارم عید فطر از قرارگاه‌های خود واقع در هلمند و پکتیا به صورت واضح اعلام کرد که علیه طالبان دست به اجرای حملات گسترده خواهد زد و به نوعی آرایش هجومی گرفتند. طبیعی است که ما هم باید از خودمان دفاع می‌کردیم.
آیا این پیشروی‌ها ریشه در عدم اجرای صحیح توافق دوحه توسط امریکایی‌ها دارد؟
بحث توافق دوحه به صورت کلی هیچ ربطی به عملیات‌ ما ندارد. ما معتقدیم که باید تمام درگیری‌ها در سراسر افغانستان جمع شود و نیاز است که دامنه جنگ را محدود کنیم. به همین دلیل اعتقاد داریم که از روز اول، خلف وعده امریکایی‌ها روشن بود و حالا هم آنها در حال خروج از افغانستان تا ماه سپتامبر هستند.
آیا در مورد خروج نیروهای امریکایی از افغانستان میان واشنگتن و طالبان تبادل نظر شده است؟
امریکایی‌ها اعلام کرده بودند که تا ماه مه از کشور خارج می‌شوند اما متأسفانه در این مورد کوتاهی کردند و حالا باید با تمام قوا از کشور خارج شوند. بدون تردید اگر آنها بخواهند در افغانستان حضور داشته باشند، با عکس‌العمل جدی ما و مردم ما روبه‌رو خواهند شد؛ چرا که مردم افغانستان به هیچ وجه نمی‌خواهند حتی یک نفر از نیروهای خارجی در کشورشان باقی بمانند.
چرا طالبان با حضور نیروهای آنکارا در کابل مخالف است؟
معتقدیم که ترکیه یک کشور برادر و اسلامی است، اما واقعیت این است که اگر آنها بخواهند دست به اقدام خاصی بزنند و در افغانستان حضور داشته باشند، بدون تردید مردم افغانستان با آنها مقابله خواهند کرد؛ چرا که از نظر ما تفاوتی میان ترکیه و امریکا وجود ندارد، چون این کشور عضو ناتو است.
طالبان پس از توافق دوحه تاکنون سعی داشته به نحوی چهره‌ خود را در اذهان عمومی تطهیر کند. چرا الان با حملات این تصویر را تغییر می‌دهد؟
قبل از سال ۲۰۰۰ میلادی که تجاوز امریکا به افغانستان عملیاتی شود، امارت اسلامی درگیر جنگ‌های داخلی بود و ما نتوانستیم با کشورهای همسایه مناسبات درست و گسترده برقرار کنیم. اما معتقدم از سال ۲۰۰۰ به بعد طالبان تا حد زیادی به تکامل رسیده و همچنین ما در حال تغییر رفتار خود هستیم؛ بخصوص آنکه مردم کشورهای همسایه مانند ایران و پاکستان هم باید بیشتر در مورد مواضعمان آگاهی کسب کنند.
چندی پیش ویدئویی از یکی از رهبران میدانی طالبان به نام ملا منان نیازی منتشر شد که در حال تهدید ایران و مشخصاً استان خراسان بود. چرا طالبان اجازه داد این فضا علیه این گروه خلق شود؟
برخی از افراد مانند «منان نیازی» که از صفوف طالبان خارج شد، اساساً نماینده امارت اسلامی نبوده‌اند. ما بارها تندروی‌های این اشخاص را رد کردیم و در مورد این قبیل مواضع هشدار دادیم و حالا هم می‌گوییم که چنین افرادی از ما نیستند. اگر در ایران یا سایر کشورهای همسایه برخی رسانه‌ها از قول خود مطالبی را می‌نویسند که واکنش‌های مثبت و منفی، به نفع طالبان یا به ضرر طالبان در بردارد، در اصل برداشت خود را ارائه می‌دهند. بهتر است که به صورت مستقیم با ما در تماس باشند تا بتوانند نظرات ما را مستقیماً جویا شوند.
پس از خروج کامل امریکا از افغانستان، طالبان دست به چه اقدامی خواهد زد؟
به صورت کلی در مسائل افغانستان دو بُعد وجود دارد؛ نخست بُعد خارجی بود و سپس ابعاد داخلی، ما معتقدیم که در ابتدای کار باید خطرات را دفع کنیم. بعد به دنبال منافع کشورمان باشیم؛ چراکه افغانستان در حال اشغال نمی‌تواند کاری از پیش ببرد. لذا ما در گام اول با امریکایی‌ها مذاکره کردیم تا آنها از کشور خارج شوند و به آنها اطمینان دادیم که تهدیدی از ناحیه ما متوجه هیچ کشور و همچنین امریکا نخواهد بود. در فاز بعدی مسائل داخلی مطرح می‌شود.
آیا قرار است مجدداً شاهد افغانستانِ درگیر جنگ باشیم یا اینکه مصالحه انجام خواهد شد؟
ما در توافق دوحه به امریکایی‌ها اعلام کردیم که باید ظرف مدت ۱۰ روز با دولت افغانستان مذاکرات بین‌الافغانی داشته باشیم اما واقعیت این است که جاده مذاکره همیشه دوطرفه بوده است. متأسفانه کابل در سال گذشته منتظر نتایج انتخابات ریاست‌ جمهوری امریکا شد و از مذاکره با ما امتناع کرد و همین وقت‌کُشی‌ها موجب شد تا از جریان مذاکرات ملی استفاده ابزاری و سیاسی شود. بر این اساس ما نه تنها بعد از خروج امریکایی‌ها، بلکه همین حالا هم به دنبال مذاکرات داخلی و ملی هستیم اما به نظرم طرف‌های داخلی نمی‌خواهند وارد این مذاکرات شوند.
آیا پاکستان پشت‌ پرده هدایت طالبان ایستاده است؟
ما معتقدیم که پاکستان صرفاً یک کشور همسایه است و همانند ایران برای ما اهمیت دارد. به هر ترتیب ما تمام فشارهایی را که از بیرون به افغانستان وارد می‌شود دفع می‌کنیم اما در عین حال خواهان ارتباط با تمام کشورها هستیم و در همین جا اعلام می‌کنم که ما تحت فشار هیچ طیفی نیستیم.
اخیراً روسیه و حتی چین در مورد سقوط کابل و تصرف آن توسط طالبان هشدار داده‌اند. چرا این کشورها به چنین جمع‌بندی رسیدند؟
طی این سال‌ها به نمایندگی از بخشی از مردم افغانستان با خارجی‌ها مبارزه کردیم و به همین دلیل ما معتقدیم که نباید در کابل خونریزی صورت بگیرد و خواهان درگیری‌ها نیستیم اما اگر مداخلات ادامه پیدا کند بدون شک مقابله نظامی صورت می‌گیرد. در این میان اگر چنین اتفاقی بیفتد نظرات تمام همسایگان از چین و روسیه گرفته تا ایران و پاکستان را مد نظر قرار خواهیم داد. در این مسیر اگر با کابل و انواع و اقسام احزاب اسلامی، جهادی و حتی طیف‌های سیاسی در مذاکرات به توافق برسیم هیچ اتفاقی نخواهد افتاد، اما اگر مجدداً وقت‌کُشی صورت بگیرد و نتیجه‌ای از مذاکرات بیرون نیاید، بدون تردید درگیری‌ها ادامه خواهد داشت.
حملات اخیر نقدهای بسیار زیادی را متوجه طالبان کرده است. فکر نمی‌کنید در این وضعیت چنین حملاتی به تشدید اختلاف‌های داخلی دامن می‌زند؟
پیشروی امارت اسلامی در شمال افغانستان به جهت ایجاد کشتار مردم نبوده و ما از کسانی مانند اسماعیل خان، محمد محقق، عطامحمد نور و تمام کسانی که در دوران جهاد زحمات زیادی کشیدند و علیه شوروی جنگیدند می‌خواهیم که با ما وارد جنگ نشوند.
آیا طالبان با القاعده در ارتباط  است؟
حضور القاعده در افغانستان به گذشته برمی‌گردد. در آن زمان به دلیل حمله شوروی به افغانستان از تمام بلاد اسلامی برای جهاد علیه آنها به افغانستان آمدند و در همان زمان اعضای القاعده با مردم افغانستان همکار بودند. پس از دوران جهاد، ما سعی کردیم تا رفتار القاعده را کنترل کنیم اما اتفاق‌هایی افتاد که بعد از سال ۲۰۰۰ میلادی آنها یا به کشورهای خود رفتند یا دستگیر شدند. هیچ ارتباطی هم‌اکنون با القاعده نداریم.