بیوک میرزایی: ثروتی دارم که راکفلر هم ندارد

یکی از خوش سعادت‌ترین بازیگران رادیو بودم چون با هنرمندانی کار کردم که حاذق بودند. در سال ۶۲ وارد رادیو شدم؛ قبل از آن هم طرفدار شدید رادیو بودم خصوصاً به صبح جمعه بسیار گوش می‌کردم. صبح جمعه برنامه پرطرفداری بود و مردم برای شنیدن آن از خواب بیدار می‌شدند. شکل و شمایل کار با میکروفن را در سن ۲۵ سالگی کنار ابَربازیگران رادیو یاد گرفتم و این برایم افتخار بزرگی است. ما مردم بسیار شریفی داریم. مردم امتیازاتی به ما داده‌اند که راکفلرها ندارند و احترام و ارزش زیادی برای ما به عنوان هنرمند قائلند. از چهره شناخته‌ شده‌ام به عنوان هنرمند برای دوستانم استفاده می‌کنم. تاکنون بارها کار اعدامی و ممنوع‌الملاقاتی را راه انداختم، اما برای خودم کاری نکرده‌ام. در زندگی‌ام قدردان مردم هستم. کار در رادیو عشق است، چون پول زیادی در این زمینه نیست. رادیو محیطی کوچک است که همه همدیگر را می‌شناسیم و مشکلات همدیگر را می‌دانیم. فضا در این قسمت بسیار صمیمانه است.

بخشی از صحبت‌های این بازیگر رادیو و تلویزیون در برنامه «شب‌نشینی»