«طنزآوران امروز ایران» را 10 بار هم بخوانید می‌ارزد

جمال رحمتی
کاریکاتوریست
در دهه هفتاد، طراح مجله دنیای سخن بودم و طرح‌های صفحه «حالا حکایت ماست» عمران صلاحی را هم کار می‌کردم. طنزها و شعرهایش را خیلی دوست دارم. هفته قبل در قفسه کتاب‌های خانه پدر خانم که خود نویسنده بیش از ۴۰ کتاب است، کتاب «طنزآوران امروز ایران» را یافتم. با اینکه در همان سال ۸۴ خوانده بودم اما دوباره نشستم و خواندمش. باور کنید به ده بار خواندن هم می‌ارزد، چرا که طنز را از قلم سرآمدان این حیطه می‌خوانید. از صادق چوبک گرفته تا خسرو شاهانی و پرویز کلانتری و... برای همین خواندنش را توصیه می‌کنم.
در مورد فیلم باید بگویم با اینکه آخرین فیلمی که دیدم اسلیپی هالوی تیم برتون بود که بعد از چند دهه، دوباره با دقت دیدم اما می‌خواهم در مورد یک فیلم دیگر حرف بزنم که قبل از این دیدم. فیلم «بهشت حتماً همین است» از ایلیا سلیمان، کارگردان فلسطینی. واقعیت این است که کسانی که به کارهای ایلیا سلیمان علاقه داشته باشند کم نیستند اما بی‌شک مطابق با سلیقه مرسوم نیست. او نه مثل روی اندرسون راکد و بدون تحرک است و نه مانند سلیقه مرسوم هالیوودی، با ضرب آهنگ تند حرکت می‌کند. ایلیا سلیمان در غالب فیلم‌هایش بازی کرده است. شاید بشود او را با باستر کیتون مقایسه کرد. صورت بی‌احساس او و بازی خاصش، بیننده را به یاد باستر کیتون می‌اندازد. ایلیا سلیمان در تمامی فیلم‌هایش، شروع درخشانی دارد، کافی است فیلم مشیت الهی و زمان باقیمانده او را به یاد بیاورید. در فیلم آخرش هم که محصول ۲۰۱۹ است، شروعی فوق‌العاده دارد. او مناسبات آدم‌ها و قواعد حاکم را موضوع فیلم‌هایش قرار می‌دهد. شاید بشود کارهایش را زیرمجموعه کمدی ابزورد قرار داد.