این زن حرف میزند
محدثه واعظیپور
روزنامهنگار
سریالها و فیلمهای ایرانی، خالی از تصویر زن مقتدر، مستقل و شجاع نیست. «شهرزاد» (حسن فتحی) یکی از نمونههای متأخر است و مجموعه آثار بهرام بیضایی در تئاتر و سینما، بهترین نمونههای این رویکرد. داریوش مهرجویی در چند فیلم با موضوع زنان، «لیلا»، «پری» و «بانو» وجوه مختلفی از شخصیت زن را به تصویر کشیده و کوشیده به روحیه و عواطف آنها نزدیک شود. رخشان بنیاعتماد در «نرگس»، «گیلانه» و «زیر پوست شهر» به پختهترین شکل ممکن تصویر زن در جامعه را ثبت کرده است.
سریال «خاتون» (تینا پاکروان) همان طور که از نامش پیداست، درباره یک زن است، زنی جوان که در بزنگاهی تاریخی، باید بین زندگی شخصی و علاقهاش به وطن و آزادی دست به انتخاب بزند.
در «خاتون» مانند «شهرزاد»، انتخاب بازیگر به کمک کارگردان آمده تا به تصویری که از شخصیت اصلی در ذهن داشته، عینیت ببخشد. نمیشد شهرزاد را بدون حضور و انرژی ترانه علیدوستی، تصور کرد. علیدوستی، شکنندگی، معصومیت و عواطف زنانه را در کنار قدرت و استقلال دختری جوان که میل به تغییر سرنوشتش دارد، جان میداد و به شکلی باورپذیر، احساس زنانه را با اشتیاق به مستقل بودن ترکیب میکرد. خاتون هم بدون بازی کنترل شده و به اندازه نگار جواهریان، قابل تصور نیست. جواهریان در هر بخش، چند لحظه به یادماندنی در کارش دارد که باعث میشود، قهرمان این درام تاریخی پر از خون و حادثه، به یاد بماند.
در قسمت ششم، در فصل مواجهه خاتون و شیرزاد (اشکان خطیبی)، خاتون که از بیتوجهی و ترس همسرش گلایه دارد، در حالی که اسلحه را روبه روی او نشانه رفته میگوید: «باور نمیکنم به این سادگی من رو از دست دادی.»
این جنس از دیالوگ هم روح زنانه و بااحساس شخصیت را نشان میدهد، هم قدرت و استقلال او را پررنگ جلوه میدهد. گلایهای که رنگ التماس ندارد، اما تلخ و نشاندهنده زوال یک رابطه عاطفی است. جواهریان، که همواره بازیگر خوبی بوده و بازی بد در کارنامهاش به یاد نمیآورم، در «خاتون» بدون اغراق، کنترل شده و با وقار بازی میکند. حتی رنج و ترس از مرگ و حبس، اگرچه در چهره و چشمانش هویداست، اما با قدرت این اندوه را نشان میدهد. شخصیت خوب نوشته شده خاتون بختیاری، به کمک بازی جواهریان قابل باور و دوستداشتنی شده است. تینا پاکروان در این سریال، به ترکیبی تازه از بازیگران رسیده و زوج جواهریان و خطیبی، گزینههای جذابی برای روایت یک عاشقانه با چاشنی سیاست و تاریخ هستند. زوجی که کوران حوادث سیاسی، زندگی شخصی آنها را دچار بحران و شکاف کرده است.
روزنامهنگار
سریالها و فیلمهای ایرانی، خالی از تصویر زن مقتدر، مستقل و شجاع نیست. «شهرزاد» (حسن فتحی) یکی از نمونههای متأخر است و مجموعه آثار بهرام بیضایی در تئاتر و سینما، بهترین نمونههای این رویکرد. داریوش مهرجویی در چند فیلم با موضوع زنان، «لیلا»، «پری» و «بانو» وجوه مختلفی از شخصیت زن را به تصویر کشیده و کوشیده به روحیه و عواطف آنها نزدیک شود. رخشان بنیاعتماد در «نرگس»، «گیلانه» و «زیر پوست شهر» به پختهترین شکل ممکن تصویر زن در جامعه را ثبت کرده است.
سریال «خاتون» (تینا پاکروان) همان طور که از نامش پیداست، درباره یک زن است، زنی جوان که در بزنگاهی تاریخی، باید بین زندگی شخصی و علاقهاش به وطن و آزادی دست به انتخاب بزند.
در «خاتون» مانند «شهرزاد»، انتخاب بازیگر به کمک کارگردان آمده تا به تصویری که از شخصیت اصلی در ذهن داشته، عینیت ببخشد. نمیشد شهرزاد را بدون حضور و انرژی ترانه علیدوستی، تصور کرد. علیدوستی، شکنندگی، معصومیت و عواطف زنانه را در کنار قدرت و استقلال دختری جوان که میل به تغییر سرنوشتش دارد، جان میداد و به شکلی باورپذیر، احساس زنانه را با اشتیاق به مستقل بودن ترکیب میکرد. خاتون هم بدون بازی کنترل شده و به اندازه نگار جواهریان، قابل تصور نیست. جواهریان در هر بخش، چند لحظه به یادماندنی در کارش دارد که باعث میشود، قهرمان این درام تاریخی پر از خون و حادثه، به یاد بماند.
در قسمت ششم، در فصل مواجهه خاتون و شیرزاد (اشکان خطیبی)، خاتون که از بیتوجهی و ترس همسرش گلایه دارد، در حالی که اسلحه را روبه روی او نشانه رفته میگوید: «باور نمیکنم به این سادگی من رو از دست دادی.»
این جنس از دیالوگ هم روح زنانه و بااحساس شخصیت را نشان میدهد، هم قدرت و استقلال او را پررنگ جلوه میدهد. گلایهای که رنگ التماس ندارد، اما تلخ و نشاندهنده زوال یک رابطه عاطفی است. جواهریان، که همواره بازیگر خوبی بوده و بازی بد در کارنامهاش به یاد نمیآورم، در «خاتون» بدون اغراق، کنترل شده و با وقار بازی میکند. حتی رنج و ترس از مرگ و حبس، اگرچه در چهره و چشمانش هویداست، اما با قدرت این اندوه را نشان میدهد. شخصیت خوب نوشته شده خاتون بختیاری، به کمک بازی جواهریان قابل باور و دوستداشتنی شده است. تینا پاکروان در این سریال، به ترکیبی تازه از بازیگران رسیده و زوج جواهریان و خطیبی، گزینههای جذابی برای روایت یک عاشقانه با چاشنی سیاست و تاریخ هستند. زوجی که کوران حوادث سیاسی، زندگی شخصی آنها را دچار بحران و شکاف کرده است.
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه