نسخه Pdf
ایران عصر
چالش‌های یک نویسنده
سحر عصر آزاد
منتقد سینما
«گذشته» با محوریت دغدغه‌های یک نویسنده برای غلبه بر ترس‌های بیرونی و درونی؛ پیوند خلاقانه‌ای است بین جهان بدون مرز انیمیشن و مفاهیم عمیقی که به مدد فانتزی گویا و ملموس شده‌اند. حمید محمدی در این انیمیشن ۷ دقیقه‌ای با تکیه بر تکنیک استاپ موشن و پرداختن به فضای دهه ۳۰ و ۴۰ ایران، مخاطب بزرگسال را مورد توجه قرار داده تا به موجزترین شکل ممکن به چالش حیاتی یک نویسنده بپردازد.
نویسنده‌ای که تحت فشارهای بیرونی و درونی در حال فرار از ترس‌هایش است و ابتدای کار در جهان رئال و خیابان‌های شهر مورد هجوم افکار و ترس‌هایش قرار می‌گیرد. او که در ظاهر و شمایل هم ارجاعی به نویسندگان دهه مذکور می‌دهد؛ در خیابان‌هایی که با شناسنامه شهری تهران قدیم نشانه‌گذاری شده، در حال فرار از سایه‌های بی‌هویت است و مسیر حرکتش با جزئیاتی مثال زدنی طراحی شده است. حرکت ازخیابان به خانه، با ظرافت منشأ ترس‌ها و فشارهای وارده به نویسنده را از بیرون به درون ترسیم می‌کند و در ادامه ما با نویسنده‌ای سر و کار داریم که در کش و قوس تجدید خاطرات از فشارهای گذشته، در حال فرار در هزارتوی ذهنی خود و طراحی پایان‌های مختلف برای داستانش است. هر بار که کاغذی مچاله شده به سطل آشغال می‌افتد، انگار ترسی را از خود دور می‌کند تا در فینالی تأثیرگذار در مواجهه با خود به‌عنوان منشأ ترس‌هایش قرار می‌گیرد. تعدد لوکیشن هوشمندانه و در عین حال دشوار کار، چه بسا در مرحله نگارش دست نویسنده را برای تخیل‌پردازی باز گذاشته، اما طبعاً در اجرا و تصویرسازی مسیری دشوار را پیش روی کارگردان قرار داده است.
حمید محمدی با قرار دادن خود در معرض این چالش و تعدد و تنوع لوکیشن‌هایی که از رئال قدیم تا مکان‌های سوررئال و ذهنی نویسنده را در برمی‌گیرند، جسارتی به خرج داده که خوشبختانه جواب گرفته است. چرا که توانسته در کوتاه‌ترین زمان ممکن یک مفهوم عمیق و بزرگسالانه را با تکیه بر فانتزی و جهان انیمیشن، قابل درک کرده و در عین حال چیزی از جدیت آن نکاهد.
انیمیشن «گذشته» در فیلمنامه با بلندپروازی‌هایی روی کاغذ شکل گرفته که امتیاز و نقطه قوت آن است چرا که با قصه‌ای دراماتیک مواجهیم که بدون تکیه بر دیالوگ و مونولوگ و تنها با یک کاراکتر خاص پیش می‌رود. آنچه این بلندپروازی را تبدیل به تجربه‌ای تمام و کمال می‌کند، درک درست کارگردان از ظرفیت‌های نامحدود انیمیشن و البته قصه‌اش است که آن را تبدیل به اثری گرم، ملموس و همراهی‌برانگیز کرده است.
منتقد سینما
«گذشته» با محوریت دغدغه‌های یک نویسنده برای غلبه بر ترس‌های بیرونی و درونی؛ پیوند خلاقانه‌ای است بین جهان بدون مرز انیمیشن و مفاهیم عمیقی که به مدد فانتزی گویا و ملموس شده‌اند. حمید محمدی در این انیمیشن ۷ دقیقه‌ای با تکیه بر تکنیک استاپ موشن و پرداختن به فضای دهه ۳۰ و ۴۰ ایران، مخاطب بزرگسال را مورد توجه قرار داده تا به موجزترین شکل ممکن به چالش حیاتی یک نویسنده بپردازد.
نویسنده‌ای که تحت فشارهای بیرونی و درونی در حال فرار از ترس‌هایش است و ابتدای کار در جهان رئال و خیابان‌های شهر مورد هجوم افکار و ترس‌هایش قرار می‌گیرد. او که در ظاهر و شمایل هم ارجاعی به نویسندگان دهه مذکور می‌دهد؛ در خیابان‌هایی که با شناسنامه شهری تهران قدیم نشانه‌گذاری شده، در حال فرار از سایه‌های بی‌هویت است و مسیر حرکتش با جزئیاتی مثال زدنی طراحی شده است. حرکت ازخیابان به خانه، با ظرافت منشأ ترس‌ها و فشارهای وارده به نویسنده را از بیرون به درون ترسیم می‌کند و در ادامه ما با نویسنده‌ای سر و کار داریم که در کش و قوس تجدید خاطرات از فشارهای گذشته، در حال فرار در هزارتوی ذهنی خود و طراحی پایان‌های مختلف برای داستانش است. هر بار که کاغذی مچاله شده به سطل آشغال می‌افتد، انگار ترسی را از خود دور می‌کند تا در فینالی تأثیرگذار در مواجهه با خود به‌عنوان منشأ ترس‌هایش قرار می‌گیرد. تعدد لوکیشن هوشمندانه و در عین حال دشوار کار، چه بسا در مرحله نگارش دست نویسنده را برای تخیل‌پردازی باز گذاشته، اما طبعاً در اجرا و تصویرسازی مسیری دشوار را پیش روی کارگردان قرار داده است.
حمید محمدی با قرار دادن خود در معرض این چالش و تعدد و تنوع لوکیشن‌هایی که از رئال قدیم تا مکان‌های سوررئال و ذهنی نویسنده را در برمی‌گیرند، جسارتی به خرج داده که خوشبختانه جواب گرفته است. چرا که توانسته در کوتاه‌ترین زمان ممکن یک مفهوم عمیق و بزرگسالانه را با تکیه بر فانتزی و جهان انیمیشن، قابل درک کرده و در عین حال چیزی از جدیت آن نکاهد.
انیمیشن «گذشته» در فیلمنامه با بلندپروازی‌هایی روی کاغذ شکل گرفته که امتیاز و نقطه قوت آن است چرا که با قصه‌ای دراماتیک مواجهیم که بدون تکیه بر دیالوگ و مونولوگ و تنها با یک کاراکتر خاص پیش می‌رود. آنچه این بلندپروازی را تبدیل به تجربه‌ای تمام و کمال می‌کند، درک درست کارگردان از ظرفیت‌های نامحدود انیمیشن و البته قصه‌اش است که آن را تبدیل به اثری گرم، ملموس و همراهی‌برانگیز کرده است.
آدرس مطلب
http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7753/16/589869/0
ارسال دیدگاه
ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه
ویژه نامه ها
.jpg)
