انیمیشنی متفاوت با جریان سینما

  جمال رحمتی
کاریکاتوریست
چند روز پیش انیمیشن «لاک‌پشت قرمز» را دوباره دیدم. این انیمیشن، اثر خاصی است از این جهت که بر خلاف جریان غالب کارهای سینمایی، انیمیشن است.این اولین کار بلند مایکل دودوک است.دودوک که تا قبل از این کارهای شاخصی همچون «راهب و ماهی» و انیمیشن درخشان «پدر و دختر» را ساخته بود و در سال ۲۰۰۱ برنده جایزه اسکار بهترین انیمیشن کوتاه، برای همین اثر شده بود، در سال ۲۰۱۶ به تهیه کنندگی استودیو ژاپنی جیبلی این اثر انیمیشنی بلند را روانه بازار کرد.لاک‌پشت قرمز فاقد دیالوگ است و داستان مردی را روایت می‌کند که در جزیره است و سعی دارد خودش را نجات دهد اما در این میان لاک‌پشت قرمزی روال داستان را به گونه‌ای دیگر شکل می‌دهد.لاک‌پشت قرمز یک کار هنری است و ساختار فرمی و محتوایی آن با جریان اصلی سینما متفاوت است.
اثری هنری که در عین معمولی‌بودن، آن‌قدر جادویی و مبهوت‌کننده است که تماشاگر را درباره روزمره‌ترین اتفاقات و لحظات و تصاویر و مفاهیم زندگی‌‌اش به فکر فرو می‌برد. این فیلم شاید فقط هشتاد دقیقه زمان داشته باشد و شاید درباره داستان ساده گرفتار شدن بازمانده قایق‌ شکسته‌ای در یک جزیره خالی از سکنه و تنها وسط اقیانوس باشد، اما همزمان فیلمی است با معانی بی‌انتها. فیلمی که شاید هیچ صفتی به جز «شاعرانه» به بهترین شکل ممکن نتواند عمق آن را توصیف کند. «لاک‌پشت قرمز» مثل یک مصراع شعر نو می‌ماند که با استفاده از یک جزیره، یک مرد، چهارتا خرچنگ بامزه، آسمانی پرستاره، یک جنگل از درختان خیزران، ساحلی شنی و لاک‌پشتی قرمز تجربه‌ای را می‌آفریند که همچون یک قاب عکس، چرخه عظیم و لایتناهی زندگی را در یک لحظه شکار کرده است.
کارگردان:مایکل دودوک دی ویت
تهیه‌کننده:توشیو سوزوکی
نویسنده:مایکل دودوک دی ویت - پاسکال فران