وداع با بیدار خوان قافله...

گروه فرهنگی: خانه هنرمندان روز گذشته حال و هوای غریبی داشت، اهالی فرهنگ وهنردریک صبح پاییزی برای بدرقه پیکر کامبیز درمبخش به خانه ابدی‌اش (قطعه هنرمندان) دورهم جمع شده بودند؛ هنرمندی که 15 آبان ماه و در 79 سالگی براثر ابتلا به ویروس کرونا درگذشت. محمود شالویی (سرپرست معاونت هنری)، نیک‌نام حسینی‌پور (مدیرعامل مؤسسه هنرمندان پیشکسوت)، هادی مظفری (مدیرکل هنرهای تجسمی)، سیف‌اله صمدیان، احمد مسجد جامعی، مجید رجبی‌معمار، بهمن فرمان‌آرا، محمدحسین نیرومند (مشاور وزیر در امور هنری و سینمایی)، محمود دعایی، مسعود فروتن، عباس مشهدی‌زاده، لیلی گلستان، محمدعلی ابطحی، هادی مظفری، بزرگمهر حسین‌پور، هوشنگ گلمکانی، داوود شهیدی، ابراهیم حقیقی، محمدعلی جعفریه مدیر نشرثالث، اسدالله امرایی، سیدمسعود شجاعی طباطبایی (مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری) و... از جمله حاضران در این مراسم بودند. مجید رجبی معمار، مدیرعامل خانه هنرمندان ایران در جملاتی او را استادی بزرگ، خوش‌رو و خوش‌قول خواند: «انسانی که همیشه آماده همراهی و دست‌گیری از جوانان هنرمند بود. ظریف و نازک‌بین و نازک‌اندیش بود و رفتنش ضایعه بزرگی برای خانواده فرهنگ و هنر ایران است.»
احمد عربانی، کاریکاتوریست پیشکسوت و یکی از دوستان قدیمی کامبیز درمبخش هم متنی را که قبل‌تر آماده کرده بود خواند: «او با فخرفروشی رابطه خوبی نداشت و به هنرهای تجسمی آبروی ویژه‌ای داد. او بود که هنر کاریکاتور را به ایران شناساند و با جوایزی که دریافت کرد، باعث شد تا دروازه موزه‌های مهم جهان به روی آثار او گشوده شوند و نام ایران در میان بزرگان هنر کاریکاتور ثبت شود. او در فاصله کوتاهی از ارسال آثارش به ایران بازگشت و مانند پرنده‌ای که به آشیانه‌اش برگشته، به کار در مجله «گل آقا» پرداخت و بزودی بال و پرش گسترده‌تر شد....»
سیدمسعود شجاعی طباطبایی، مدیر مرکز هنرهای تجسمی حوزه هنری نیز پیام تسلیت آنجل بولیکان از مکزیک و آرس هنرمند کاریکاتوریست کوبایی را برای درگذشت زنده‌یاد درمبخش خواند. ابراهیم حقیقی، طراح گرافیک، عکاس و از دوستان مرحوم درمبخش با خواندن شعری از ملک‌الشعرای بهار بیان داشت: «کامبیز شاعر تصویر بود. کافی بود تعدادی خودکار و قلم داشته باشد و درخلوت یا جمع، هوش سرشارش را مدام تبدیل به تصویر می‌کرد؛ تصاویری در نهایت سادگی اما بسیار پیچیده و ممتنع... حرف‌های ما بعد از رفتن او شاید تکراری به نظر بیاید اما تکراری است که همه خوبی‌های او را به یاد بیاوریم تا آینه ما باشد. می‌توانیم کامبیز دیگری باشیم؟ گنجینه باقیمانده از او قابل شمارش نیست و به شمار آن باید آثار باقیمانده در کشوهایش را نیز اضافه کرد. خط خودش را یافته بود حتی بدون امضا. در نوشته‌ای او را «نگهبان شب» نامیدم و او صفت‌های بسیار دیگری می‌توانست به خود بگیرد نظیر منادی‌خوان و بیدار خوان قافله و... و مدام نهیب می‌زد انسان باش، یار باش.
حسین نیرومند، مشاور هنری و سینمایی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی هم بیان داشت: «به دلیل شناختم از کاریکاتور می‌خواهم بگویم که استاد درم‌بخش بزرگ‌ترین کاریکاتوریست صد و اندی سال ایران هستند و این جمله را بدون اغراق می‌گویم. به این علت که او جدا از تواضع و مهربانی، خلاق‌ترین کاریکاتوریست ایران هستند.» رامین درم‌بخش، فرزند زنده‌یاد درمبخش نیز دراین مراسم سخنرانی کرد.