بیشتر کتاب‌های روان‌شناسی ترجمه است نه تألیف!

زهره نیلی
روزنامه نگار
لازم است کتاب‌هایی در زمینه روان‌شناسی کودک و شناخت دنیای او، مسائل تربیتی و همچنین آموزش مهارت‌های زندگی، هم برای بچه‌ها و هم  برای بزرگ‌ترها منتشر شود که ساده و کاربردی باشند و تنها به کار دانشگاهیان نیایند، چرا که خانواده‌ها  باید بدانند بهتر است با کودک خود چگونه رفتار کنند؛ اگر خشمگین و مضطرب است، احساسات او را چگونه کنترل کرده و شیوه‌های درست ابراز احساسات را به او آموزش دهند. انتشارات صابرین، از جمله ناشرانی است که از سال ۱۳۷۵ تاکنون، بیشتر فعالیت خود را بر موضوعات روان‌شناسی تربیتی و خانواده و نیز ادبیات عرفانی متمرکز و آثار بسیاری را در این زمینه منتشر کرده که از آن میان می‌توان به «کلیدهای تربیت کودکان و نوجوانان، کلیدهای بازسازی زندگی پس از طلاق، کلیدهای آموزش کودکان و نوجوانان، مهارت‌های زندگی برای کودکان، کتاب‌‎های بازی» و آثار دیگری در زمینه تربیتی و کاربردی اشاره کرد که امروز در شمار کتاب‌های مرجع هستند.
محمدرضا توکل صدیق، مدیر این انتشارات است. به گفته او «صابرین» فعالیت خود را از سال 1362 و با انتشار «قرآن کریم» به خط عثمان طه و ترجمه مرحوم محمدکاظم معزی و «فهارس ‌القرآن» دکتر محمود رامیار آغاز کرد. پس از مدتی به این نتیجه رسیده که خانواده‌‍‌ها باید آموزش ببینند و یاد بگیرند در دوره بارداری چه کنند؟ با نوزاد خود چه رفتاری داشته باشند؟ چطور کودک خود را به مطالعه علاقه‌مند کرده و چگونه در قالب بازی، مهارت‌های زندگی را به او آموزش دهند؟ اما بیشتر کتاب‌هایی که تا آن زمان منتشر شده بود، جنبه تخصصی داشت و به کار مشاوران و دانشجویان می‌آمد؛ در نتیجه برآن شدیم تا به انتشار کتاب‌های علمی و مستند،و درعین حال ساده و کاربردی بپردازیم. مدیر انتشارات صابرین در پاسخ به اینکه بیشتر کتاب‌های منتشر شده در زمینه روان‌شناسی و علوم تربیتی، ترجمه هستند نه تألیف می‌گوید: در امریکا و کشورهای اروپایی، مراکز پژوهشی متعددی وجود دارند که با مشاوران و مراکز مشاوره در ارتباط هستند تا درجریان مشکلات کودکان و نوجوانان، حتی پدر و مادرها قرار بگیرند اما در کشور ما شمار این بانک‌های اطلاعاتی بسیار کم است و ما نمی‌توانیم درباره خشونت کلامی، شب ادراری، اضطراب در کودکان و موضوعات دیگر، اطلاعات آماری داشته باشیم. به گفته توکل صدیق، کمتر روان‌شناس یا روان‌پزشک ایرانی است که مایل باشد بخش زیادی از زمان و انرژی خود را به نوشتن و پژوهش کردن اختصاص دهد. از سوی دیگر مشاوران و روان‌درمانگرها در کشورهای جهان اول با خانواده‌ها و پژوهشگران و روان‌درمانگرهای دیگر در ارتباط هستند و گاهی سه یا چهار سال از وقت خود را در قالب گروه‌درمانی می‌گذرانند اما در ایران چنین تمایلی وجود ندارد. به همین‌خاطر بیشتر کتاب‌های ما تألیفی است و نه ترجمه.