طالقانی: مردم باید پهلوان را انتخاب کنند

پریسا غفاری /محمدرضا طالقانی فرزند کاظم متولد ۱۳۳۱ در محله گذرمستوفی از محلات قدیمی تهران است. تحصیلات خود را در مدرسه جعفری اسلامی و سپس هنرکده امیر طی کرد و از پانزده سالگی به کشتی روی آورد و تا ۱۳۶۰ شمسی که کشتی را کنار گذاشت هشت مدال بین‌المللی کسب کرد. 3 سال پهلوان پایتخت شد و 7 سال نیز قهرمان تیم ملی بود. او خاطرات زیادی از دوران کشتی خود دارد که یکی از مهم‌ترین آنها مربوط به جام جهانی 1977 امریکاست: «یکی از بهترین خاطرات من در جام جهانی امریکا رقم خورد. 6 تیم در آنجا شرکت داشتند و رقابت ما با کانادا و آن هم کشتی من تکلیف قهرمان را مشخص می‌کرد. از آنجا که من ضعیف‌ترین کشتی‌گیر بودم (با خنده) اگر می‌باختم امریکا اول می‌شد. تا دقیقه 7 نتیجه را باخته بودم، تازه از تشک کشتی هم بیرون افتادم. آقای صنعتکاران آن زمان دستی به پشت من کشید و گفت باید تمامش کنی، من آن لحظه یاد حرم امام رضا(ع) افتادم و از او خواستم که آبروی مرا حفظ کند. دو تا فن زدم سه تا پوئن گرفتم و توانستم ببرم و تیم ملی کشورم قهرمان شد. از همان روز است که هر ساله و با وجود گذشت 45 سال به مشهد می‌روم و دینم را به امام رضا ادا می‌کنم.» او در صحبت‌هایش از امریکا به عنوان تیم همیشه مدعی نام می‌برد: «کشتی امریکا همیشه در سطح بالایی است. این رشته بعد از راگبی و به همراه بسکتبال از رشته‌های مهم این کشور محسوب می‌شود.» طالقانی از پیشکسوتان کشتی، با اشتیاق از حال و هوای روزهای قدیم کشتی صحبت می‌کند: «در وزن من قهرمانان خوبی به نام‌های سلیمانی، شاهین بهزادی و... بودند اما رقابت ما همیشه سالم بود. در یک کلمه باید گفت یکی از نقاط قوت این رشته در قدیم منش پهلوانی بود. ضمن اینکه کشتی‌گیران واقعاً مبارزه می‌کردند نه اینکه با هل دادن حریف یا با بیرون بردن پای کشتی‌گیر روبه‌رو امتیاز بگیرند. در تمام مدت کشتی فن می‌زدند و پهلوانانه می‌بردند.»اما رئیس سال‌های گذشته فدراسیون کشتی از لقب دادن پهلوانی به افراد گله‌مند است: «مردم باید خودشان پهلوان را انتخاب کنند. پهلوان به نظرم فقط اطلاق به کشتی نمی‌شود. آن پسری که در سن 13 سالگی خودش را زیر تانک می‌اندازد تا دشمن جلوتر نیاید پهلوان است. کشتی ورزش سنگینی است اما دنیای خاصی هم دارد. من سالیان سال با کشتی زندگی کرده‌ام و با همه کشتی‌گیران رفیق هستم.»
محمدرضا طالقانی همچنین به دیدار‌های دوستانه کشتی ایران و امریکا اشاره می‌کند: «به نظرم رقابت دو تیم ارزش زیادی دارد و نتایج آن در این رشته تأثیر‌گذار است. حتی این مسابقات می‌تواند رفاقت‌های دو ملت را بهتر کند. البته ما با سردمداران کاری نداریم. مسابقه کشتی به نفع دو طرف و حتی بیشتر به نفع ماست.»اما او نگران آینده کشتی است: «به هر اندازه که پول بدهی‌ آش می‌خوری، بعد از المپیک فدراسیون تصمیم به جوانگرایی گرفت تا پشتوانه تیم ملی را بسازد. یادم هست در گذشته 37 سفر با 350 میلیون تومان می‌رفتیم اما الان تنها یک سفربه امریکا یک میلیارد هزینه برمی‌دارد. پس بودجه کشتی باید زیادتر شود. چرا که مردم با کشتی زندگی می‌کنند و با برد کشتی غرور مردم ارضا می‌شود. درخواست من از مسئولان این است اگر می‌خواهند جوانان را از مواد مخدر نجات دهند باید در باشگاه‌های کوچک بساط ورزش را پهن کرد تا بچه‌هایمان را به سمت آن سوق دهیم.»