قصه بگو تا زندگی کنم!

زهره نیلی
روزنامه‌نگار
کنار آمدن با زندگی و مشکلات آن، داشتن زندگی هدفمند، برقراری تعامل سازنده با دیگران، خروج از بحران‌های زندگی با مدیریت صحیح و برآمدن از پس مسئولیت‌های فردی و اجتماعی، همواره بخشی از واقعیت زندگی بوده که در دوره‌های مختلف به شکل‌های گوناگون نمود پیدا کرده است.
از سوی دیگر پدر و مادرها، همیشه دوست دارند بچه‌ها در خانه و مدرسه و اجتماع درست رفتار کنند و این رفتار درست در گرو آموزش مهارت‌های زندگی به آنهاست. آموزشی که باید با استفاده از مفاهیم قابل درک برای هر گروه سنی باشد.
نزدیک به چهار دهه است که دنیا آموزش مهارت‌های زندگی به بچه‌ها را از سنین پیش دبستانی جدی گرفته؛ در کشور ما هم حدود 10 سال است که به این موضوع در حد کارگاه‌های آموزشی به کارشناسان و انتشار یک سری کتاب توجه شده اما همچنان تمرکز وزارت آموزش و پرورش به‌عنوان مهم‌ترین نهاد متولی کودک و نوجوان بر آموزش است و توجه چندانی به پرورش ندارد.
سازمان بهداشت جهانی از سال 1993 به بعد با هماهنگی یونیسف، برنامه آموزش مهارت‌های زندگی را به‌عنوان یک طرح جامع پیشگیری اولیه و همچنین ارتقای سطح بهداشت کودکان و نوجوانان معرفی کرده است. این مهارت‌ها، مواردی چون مهارت تصمیم‌گیری، حل مسأله، تفکر خلاق، تفکر نقاد، مقابله با استرس و هیجان‌ها، همدلی کردن و توانایی برقراری ارتباط مؤثر را شامل می‌شود.
در کتاب «آموزش مهارت‌های زندگی با 48 قصه» از یکی از مهم‌ترین و مؤثرترین روش‌ها برای آموزش مهارت‌های زندگی به کودکان استفاده شده است تا آنها با دوستان و خانواده خود کنار بیایند و برای داشتن یک زندگی هدفمند و برقراری تعامل سازنده با دیگران تلاش کنند.

حالا چرا قالب قصه برای آموزش این مهارت‌ها انتخاب شده چون علم روان‌شناسی ثابت کرده قصه‌ها می‌توانند در حل مشکل یادگیری، اختلال رفتاری، کاهش افسردگی، رشد اخلاقی و موفقیت فرد در زندگی، نقش بسیار مهمی داشته باشند. از سوی دیگر، بچه‌ها تخیل قوی و قدرت همذات‌پنداری بالایی دارند و می‌توانند خودشان را به جای قهرمان‌های قصه بگذارند و بدی‌ها را کنار بگذارند و تا می‌توانند خوبی کنند. به همین خاطر است که روزگار قصه‌ها به پایان نمی‌رسد و هم بچه‌ها، هم بزرگ‌ترها قصه را دوست دارند.
مریم اسلامی و فرشته امینی، نویسندگان کتاب «آموزش مهارت‌های زندگی با 48 قصه» هستند که از سوی انتشارات نغمه نواندیش منتشر شده و در اختیار مربیان و پدر و مادرها قرار گرفته تا برای بچه‌هاشان قصه بگویند و با آنها بازی کنند و در قالب قصه و بازی به آنها راه و رسم زندگی کردن بیاموزند. ‌