چرا سرمایه گذار ایرانی از کشور مهاجرت می کند؟!

مسعود خوانساری رئیس اتاق بازرگانی تهران
بزرگ‌ترین خطری که امروز و فردای ایران را تهدید می‌کند، ناامیدی و مهاجرت گسترده سرمایه‌های انسانی است. متأسفانه شاهدیم در سال های  گذشته در کنار مهاجرت نخبگان دانشگاهی و علمی، بسیاری از کارآفرینان و سرمایه‌گذاران هم که خسته و ناامید از چشم‌انداز اصلاح شرایط شده‌اند، درحال خروج از کشور هستند و نگران کننده‌تر اینکه این اتفاق در نسل جوان کارآفرین استارتاپی به سرعت رو به افزایش است. تنها کافی است از مدیران استارتاپ‌های برتر ایرانی سؤال کنید که چند نفر از نیروهایشان را در ماه‌ها و سال های گذشته به دلیل مهاجرت از دست داده‌اند تا به عمق این موضوع پی ببرید.
کوچ جوانان و سرمایه گذاران کارآفرین به کشورهای دیگر باید یک تلنگر جدی برای سیاستگذاران و دولتمردان محسوب شود و به جای تلاش برای ساده انگاری آن یا پوشاندنش در پستو و انکار باید با پذیرش این واقعیت تلخ به دنبال ریشه‌یابی و برطرف کردن موانع باشند. سؤال اینجاست که چرا جوان کارآفرین استارتاپی و یا سرمایه‌گذاران ایرانی کشور را به قصد مهاجرت به مقصدی دیگر ترک می‌کنند تا ایده هایشان را اجرایی و خطوط تولید کارخانه هایشان را راه‌اندازی کنند؟ واقعیت این است در شرایطی که کشورهای توسعه یافته و حتی در حال توسعه جهان به دنبال هموار کردن مسیر کارآفرینی و تشویق سرمایه‌گذاران داخلی و خارجی به سرمایه‌گذاری در کشورهایشان هستند و هر روز بیش از گذشته تلاش می‌کنند تا موانع را از پیش روی آنها بردارند و با مشوق‌هایی کشورهایشان را بهشت ایده‌های جدید معرفی کنند، در ایران می‌بینیم که خلاف این جریان عمل می‌شود.
حال در آستانه پایان قرن اخیر و ورود به قرن پانزدهم، این باور و ایمان را داریم که کشور عزیزمان با توجه به ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های فراوانی که دارد و صدالبته با تکیه بر جوانان خالق و کارآفرین وسرمایه گذاران بخش خصوصی، می‌تواند با برنامه‌ریزی دقیق و هدفمند از بن‌بست کنونی که به دلیل برخی سوءمدیریت‌ها و فشارهای خارجی ایجاد شده، خارج شود؛ البته پیش زمینه آن نهضت گفت‌و‌گو در سطوح مختلف جامعه، دیپلماسی قوی با کشورهای مختلف، شنیدن صداهای مختلف، پذیرش ضعف‌ها و حرکت در جهت اصلاح شرایط و واگذاری واقعی کارها به بخش خصوصی و مردم خواهد بود.