حیف است «فارس» دوباره بی‌نماینده شود

وصال روحانی
روزنامه‌نگار
ثمر ندادن تلاش‌های علی‌اصغر کلانتری و موقعیت بحرانی فجر سپاسی احتمال تغییراتی را در کادر فنی این تیم به‌وجود آورده است.
رویارویی روز چهارشنبه فجری‌ها با استقلال صدرنشین بی‌شکست فصل جاری لیگ برتر آن هم در تهران بر تیرگی‌های موجود در افق افزوده و این تصور را پیش آورده که یک باخت احتمالی دیگر فجر را به درجه و مرحله‌ای برساند که بازگشت از آن و رسیدن به نقطه سلامت تقریباً غیرممکن شود.
تیم فوتبال فجر تا همین جای کار در لیگ بیست و یکم فقط دو برد در 18 بازی خود کسب کرده و 8 تساوی و 8 باخت اوضاعش را پیچیده‌تر کرده است. ایستادن در رده چهاردهم در جدول 16 تیمی لیگ این تصور را که فجر سپاسی فقط یک فصل بعد از صعودش از لیگ دسته اول به لیگ برتر مجدداً با آن وداع گوید، تقویت کرده و چیزی بدتر از این برای این تیم محبوب و تلخ‌تر از این برای کل هواداران فوتبال در استان فارس وجود ندارد. آنها چند سالی بود که بدون حتی یک نماینده در لیگ برتر روزگار را سپری می‌کردند و تیم برق شیراز که قدیمی‌تر از فجری‌ها است و طرفداران بی‌شماری داشته، سال‌ها است که عملاً از صحنه خارج شده و فعالیتی محسوس ندارد و سایر تیم‌های استان فارس هم فقط در لیگ‌های پایین‌تر و بعضی در لیگ استانی فعالیت می‌کنند که سرآمدشان در حال حاضر قشقایی شیراز است که در «لیگ یک» بین 18 تیم در کمرکش جدول جای دارد و در مکان نهم نشسته است.
شاید فجر سپاسی از برخی بازیکنان پرتجربه مانند ایمان صادقی، یوسف وکیا، احمدرضا زنده روح و شهرام گودرزی که سال‌ها در لیگ برتر بازی کرده‌اند، در ترکیب خود بهره گیرد ولی سرمایه و اندوخته‌های آنان در این زمینه در قیاس با بعضی تیم‌های دیگر لیگ اندک و ناکافی است. شاید فجر در پایان فصل گذشته و پس از کسب مجوز بازگشت به لیگ برتر در راه تقویت خود قدم‌های لازم را برنداشته و به مهره‌های تواناتر و اسم و رسم‌دارتری در این زمینه نیاز داشت اما کمبود بودجه و قواعد و محدودیت‌ها و ملاحظاتی که فجر از روز نخست پیدایش این باشگاه در پرداخت ارقام مورد نیاز برای جذب مهره‌ها داشت و هنوز هم دارد و هرگز از آنها تخطی نکرده، کار فجر را برای رقابتی پایاپای با سایر تیم‌ها دشوار کرده و بانی وضعیت موجود بوده است. در این میان مربیان فجر منجمله کلانتری در ادوار مختلف برای کسب موقعیت و حتی حفظ تیم در لیگ برتر مشکل داشته‌اند و این امر و تضاد «امکانات» با «ملزومات ابقاء در لیگ برتر» این مربیان را گرفتار و دل و روح فوتبال‌دوستان شیرازی را آزرده ساخته است. فجر به رغم کمبودهایی که برشمردیم در تمامی ادوار شرکتش در لیگ برتر ارائه‌گر تلاشی تمام عیار و مجری فوتبالی هدفمند بوده و خوش‌ترین دورانش را با هدایت غلام پیروانی تجربه کرد ولی نداشتن بازیکنان توانا به حد نیاز، اینک گره‌هایی بر کار آنها زده است. قانون ارجاع بازیکنان سرباز به تیم‌های نظامی مانند فجر سپاسی با اینکه بهره‌هایی را به این تیم رسانده و در برخی ادوار لیگ اسباب نجات فجر از سقوط شده اما به تنهایی برای اوجگیری این تیم کفایت نداشته و نوعی دغدغه و احساس عدم برابری و فقدان مساوات با سایر تیم‌ها، فجری‌ها را پیوسته متألم و مجنون کرده است. برای این قضیه و در راه تقویت هرچه بیشتر فجری‌ها می‌توان فکری کرد و کارهایی مؤثر را انجام داد، بخصوص که حیف است اندک مدتی بعد از انجام افسوس دوری چند ساله فارسی‌ها از بالاترین دسته لیگ فوتبال کشور، یک بار دیگر جای این استان و تیم‌های تلاشگر آن را در این
عرصه خالی ببینیم.