زمزمه


سپاس خداوند را که خویش را به ما شناساند و سپاسگزاری از خود را به ما الهام فرمود و بر ما، درهایی از دانایی به پروردگاری خویش گشود و در یکرنگی و خلوص نسبت به یگانگی خود، ما را رهنمون شد و از انکار و دودلی در دینش، برکنار داشت.
سپاسی که با آن درمیان سپاسگزارانش، زندگی کنیم و با آن، از پیشگامان راه خشنودی و بخشایش وی، پیشی جوییم.
سپاسی که خداوند با آن تاریکی‌های برزخ را برای ما روشن گرداند و راه رستخیز را برما آسان کند و پایگاه ما را در جایگاه گواهان، فرابرد، در روزی که هر کس بدانچه کرده است، کیفر می‌یابد و بر کسی ستم نخواهد رفت. روزی که برای هیچ دوستی، از دوستی، کاری برنیاید و به کسی یاری نخواهد شد.
سپاسی که به هنگام خیره شدن چشم‌ها، دیدگان ما بدان روشن شود و در هنگامه‌های روسیاهی، چهره ما بدان سپید گردد.
سپاسی که با آن در کران کرامند (رحمت) الهی، از آتش دردناک خداوند، آزاد گردیم.
سپاسی که با آن، در کنار فرشتگان مقرب جای گیریم و به پیامبران فرستاده خداوند بپیوندیم؛ در سرای جاویدان و در جایگاه کرامتی که دگرگون نمی‌شود.
فرازی از دعای نخست صحیفه سجادیه ترجمه علی موسوی گرمارودی


آدرس مطلب http://old.irannewspaper.ir/newspaper/page/7858/19/604160/0
ارسال دیدگاه
  • ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
  • دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
  • از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
  • دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
captcha
انتخاب نشریه
جستجو بر اساس تاریخ
ویژه نامه ها