فانوس

فاطمه علوی/انگار همین دو روز پیش بود که همینجا نوشتم هوا، هوای آمدن بهار است و خبر آمدن ماه خدا،ماه رجب را دادم! راستش خودم نفهمیدم چطور آنقدر زود بیست و دو روزش گذشت! اما می‌دانم بقیه اش هم همین قدر زود می‌گذرد. تا بوده همین بوده! فرصت‌ها مثل ابرها در حال گذشتن هستند. چشم به هم بزنیم شعبان هم می‌آید و می‌رود، ماه رمضان هم....! شما را نمی‌دانم ولی ما دقیقه نودی‌ها، این وقت‌ها دست به دامن خدا می‌شویم که آخدا همین دم آخری خودت بیا و کار را جمع کن!
خدای ما دقیقه نودی‌ها یک اسم دارد که معمولا با همان اسم صدایش می‌زنیم؛«یاجامع کل ما فوت» یا جامع کل مافوت، قوت غالب  ما بندگان خداست! فوت شده یعنی چیزی که به کلی از دست رفته! مثل روزی که شب شده! جامع کل ما فوت، یعنی کسی که هرچه از ما فوت شده را می‌تواند جمع کند، انگار این‌جوری است که می‌گویی آخ! باز دیر شد، خدایا خودت بیا جمعش کن! کار خودت است. این یک جورهایی شبیه استغفار هم هست، آنجایی که می‌بینی بازاوضاع خراب شد! کار از دستت در رفت. صدا می‌زنی خدایا ببخش، نمی‌خواستم این‌طوری شود. فکرش را بکن ،بعد از فوت فرصت ها، بشود به «او» گفت، اصلا بیا خودت جمعش کن! خدای شما را نمی دانم، ولی خدای ما دقیقه نودی‌ها این شکلی است!
این شکلی که مثلا آخرهای رجب مردی بلند می شود، می‌رود پیش پیامبرش و می‌گوید رجب دارد تمام می‌شود و من هیچ کاری نکردم. حتی یک روزه هم نگرفتم، پیامبر شروع می‌کند برایش از فضیلت روزه‌های سه روز آخرماه رجب می گوید:« هر که سه روز آخرماه رجب را روزه بدارد، از وحشت بزرگ روز قیامت و از سختی‌های آن روز ایمن می شود و برات آزادی از آتش دوزخ را به او عطا می کنند»