صعود از این گروه امکانپذیر است

وصال روحانی
روزنامه‌نگار
در مراسم قرعه‌کشی جام جهانی فوتبال 2022 قرعه با ما سر سازگاری داشت و در گروهی قرار گرفتیم که اگرچه آسان نیست اما صعود از آن امکانپذیر است. در حالی که امکان داشت تقدیر و قضا ما را در سخت‌ترین گروه ممکن و مثلاً کنار برزیل که یکی از 8 تیم حاضر در «سید» یک بود و آلمان که درشت‌ترین تیم در میان تیم‌های «سید» دو به شمار می‌آمد، قرار بدهد. پس از خارج کردن گوی‌ها از سبدهای مختلف، فوتبال ایران با انگلیس و امریکا همگروه شد و همین‌طور با تیمی که از معبر رقابت سه تیم اوکراین، ولز و اسکاتلند با کسب جایگاه نخست فارغ شود. اگر معتقد باشیم که انگلیس به عنوان نایب قهرمان یورو 2021 و تیم چهارم جام جهانی قبلی (2018) دست نیافتنی است و به عنوان تیم اول گروه صعود خواهد کرد، می‌توان به این برداشت جنبی هم رسید که شانس صعود به عنوان تیم دوم این گروه برای هر یک از سه تیم دیگر تا حدی برابر است. درست است که هر سه تیم ولز، اسکاتلند و اوکراین بالقوه از ما بهترند اما اگر تیم فاتح رقابت آنها روزی متوسط را مقابل ما سپری کند و آن روز بخصوص، روز خوب فوتبال ایران باشد، حداقل کسب یک نتیجه مساوی برای ما میسر خواهد بود. امریکا هم این روزها در ضعیف‌ترین شرایط 15 سال اخیر خود بسر می‌برد و در منطقه‌ای (امریکای شمالی و مرکزی) جواز صعود گرفت که کانادا در آن سرگروه شد و برتری محسوسی بر سایرین و حتی مکزیک داشت و کیفیت کار این سرگروه (کانادا) و کلاس بازی‌اش چنان متوسط بود که نشان می‌داد این تیم نیز‌ آش دهان سوزی نیست، چه برسد به تیم‌هایی که پشت سرش مانده و کم آورده‌اند. باید تذکر داد که کسب مجوز صعود از این گروه مستلزم شکست دادن هر دو تیم دیگر گروه (امریکا و نماینده اروپا) نیست و چون امکان تقسیم امتیازها بین تیم‌ها وجود دارد، شاید با کسب چهار امتیاز هم بتوانیم بالا برویم. طبق این فرضیه محتمل، اگر امریکا را ببریم و با تیم برنده مصاف سه کشور اروپایی مساوی بکنیم و چهار امتیازی شویم، حتی در صورت باختن مقابل انگلیس هم می‌توانیم به صعود خوشبینانه نگاه کنیم. این از آن گروه‌هایی نیست که دو تیم آن کاملاً برتر از دو تیم دیگر باشند و هر دو تیم دیگر گروه را با اقتدار شکست بدهند و 6 امتیازی شوند و مصاف مستقیم‌شان فقط برای تعیین سرگروه باشد. برعکس گروه ما از آن دسته‌هایی است که بجز تیم اول آن (انگلیس) هر نتیجه‌ای در مسابقات تیم‌های دیگر متصور و مقدور نشان می‌دهد و به همین سبب است که می‌توان حتی با کسب چهار امتیاز یعنی به دست آوردن یک برد، رسیدن به یک تساوی و تحمل یک باخت هم به صعود نائل آمد. مگر اینکه معتقد باشیم تیم برنده مصاف اروپایی‌ها چنان قوی ظاهر شود که ایران و امریکا را ببرد و 6 امتیازی شود و همراه با انگلیس بالا برود. این در حالی است که اوکراین درگیر تبعات جنگ فرسایشی نظامی خود با روسیه است و به تبع آن، تیم فوتبالش هم دل و دماغی ندارد، ولز با وجود گذراندن چند سال خوب چنان به گرت بیل وابسته است که کافی است این چپ‌‌پای مشهور روز بدی را بگذراند یا مصدوم و محروم باشد تا تیمش به کلی تغییر وضعیت بدهد و اسکاتلند هم در دو دهه اخیر آنقدر نوسان داشته که حتی خودشان هم نمی‌توانند حدس بزنند در کدام روز خوبند و در کدام روز بد و اگر تیم ما در سال 1978 توانست از اسکاتلندی که در آن زمان بسیار بهتر از امروز و یکی از 20 تیم اول جهان بود نتیجه مساوی را بگیرد، هیچ دلیلی در دست نیست که تیم فعلی ما که از بهترین تیم‌های 20 سال اخیر فوتبال ما است، نتواند به کسب نتیجه‌ای مشابه با دیدار تقریباً 45 سال پیش دو کشور نائل آید.
اینها که آمد، همه احتمال‌های بالنسبه قوی و اتفاقات بالقوه‌ای است که می‌تواند در خاک قطر روی بدهد و با اینکه هیچ تضمینی بر صعود قطعی نیست، اما دریچه‌های امید را کاملاً به سوی یوزها باز نگه می‌دارد. یادمان باشد که ما در سال‌های اخیر با درخشش امثال طارمی، آزمون، جهانبخش، انصاری‌فرد، قدوس و همچنین صیادمنش و قلی‌زاده صاحب لژیونرهایی شده‌ایم که در امر تهاجم فوق‌العاده‌اند و خط میانی ما از مردانی سختکوش و جنگنده مثل نوراللهی و عزت‌اللهی و تکنسینی مانند امیری بهره می‌گیرد و اگر خط دفاعی‌اش قوام سابق خود را بازیابد و دروازه‌بانان ما اشتباهات کودکانه نکنند، ششمین مرتبه حضور ما در مرحله نهایی جام‌های جهانی می‌تواند اولین دفعه صعود ایران را از مرحله گروهی تحقق بخشد و یک فتح باب تازه برای
ما باشد.