ما همه با هم هستیم

فرزانه زینلی
«تنها آرزوی پدر و مادرم این بود که من یک مهندس فیلسوف صدرایی عارف مسلک سبک قاضی نجار متشرع برق کار خیر لوله‌بازکن متمدن گرافیست متدین پزشک طراح دکورهای داخلی بشوم و من حتی نتوانستم این تنها آرزوی‌شان را جامه عمل بپوشانم و هیچ به آن نپوشاندم.»
شاید با خواندن چند خط بالا، با خودتان بگویید: «چقدر شبیه من!» متأسفانه مشکلی که ذکرش گذشت، ویروسی است که قدمتش از کرونا و ابولا هم خیلی خیلی بیشتر است، ولی هیچکس تا به حال به فکر درمانش نیفتاده. فقط بعضی‌ها، مثل احمد ملکوتی‌خواه درباره‌اش می‌نویسند تا بدانیم این یک درد همگانی است.
کتاب «پرتقال در جعبه ابزار» مجموعه یادداشت‌های طنزی است که به معضلات اجتماعی و فرهنگی می‌پردازد. ملکوتی‌خواه در این کتاب، خودش را محور اتفاقات پیرامونش قرار داده و از زاویه دیدی که نماینده قشر فرهنگی جامعه است، به همه چیز نگاه کرده است. با این دید، ادبیات خواندن در خانواده‌ای کاملاً فنی، حفظ کرامت و‌ شأن انسانی، احترام به بزرگتر، اختلاف نسل‌ها و موضوعات بی‌شمار دیگر را با لحن طنز شرح داده و مجموعه خواندنی‌ای را پدید آورده. سبک نوشتن ملکوتی‌خواه در نوع خودش خاص است؛ او در عین سادگی، پیچیده می‌نویسد و اصلاً همین که قالب متن‌ها شبیه به متن‌های سنگین و عرفانی است، باعث ایجاد طنز شده است. وجه تسمیه کتاب هم از تشبیه خود نویسنده در جو خانواده‌اش است؛ توضیحات بیشتر را هم در کتاب مشاهده کنید!
کتاب پرتقال در جعبه ابزار را نشر قاف در ۷۰ صفحه و با قیمت هشت هزار تومان چاپ کرده است که البته نسخه الکترونیک آن هم موجود است. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«لبنیاتی اسرارآمیزی هست در دوردست آباد که چراغی ندارد و چند ده صد پله ارتفاع دارد و غیر از ما مطلقاً مشتری ندارد. اول بار که تنهایی رفته بودم، همان پایین مغازه مشعلی دست گرفتم و از ارتفاعات بالا و بالاتر رفتم؛ درحالی که ناگهان دو خفاش از کنارم پر کشیدند ندایی درونی دعوتم کرد به سکنی گزیدن و راهب شدن و ریاضت پیشه کردن در این مکان که بی‌شباهت به شائولین و غارهای آن نواحی نبود اما من برای خرید ماست و کشک آمده بودم و اهل منزل چشم انتظار بودند. پس باز هم بالاتر رفتم و در هیچ منزلی متوقف نشدم. آن گاه که از انانیت و نحنائیت نجات یافتم، با کشک به اتحاد رسیدم و ماست مرا در بر گرفت.»