شهریاری که دست نیافتنی‌تر شده است

حامد جیرودی
روزنامه‌نگار
حضور علی دایی در مراسم قرعه‌کشی جام جهانی 2022 قطر به عنوان یکی از ستاره‌های فوتبال جهان که گوی‌های مشخص کننده تیم‌های حاضر در گروه‌های مختلف را باز می‌‌کرد، یکی از اتفاق‌های ویژه این مراسم بود. وقتی شهریار فوتبال ایران وارد سالن شد، افتخار و غرور حسی بود که هر ایرانی وطن دوستی آن را در خود داشت و همه از اینکه دایی را در بین بهترین‌های جهان می‌‌دیدند، به خود بالیدند. این احساس شعف زمانی بیشتر شد که مجری مراسم در معرفی دایی از اینکه او اولین بازیکنی بوده که بیش از صد گل ملی زده، یاد کرد و این موضوع را به همه یادآور شد که این اسطوره ایرانی از چه جایگاهی در فوتبال جهان برخوردار است. با این حال، موضوعی که در این بین وجود دارد، این است که بسیاری از هواداران و کارشناسان فوتبال ایران به این نکته اذعان دارند که از اعتبار و جایگاه دایی در فیفا به درستی برای رشد و ارتقای فوتبال ایران استفاده نمی شود. این حس از زمانی قوت بیشتری به خود گرفته که دایی بیش از دو سال است از مربیگری فوتبال دور است. آقای گل سابق فوتبال جهان در این مدت زندگی شخصی‌اش را دنبال کرده و بیشتر به فعالیت‌های اجتماعی پرداخته است. مانند کمک‌های فراوانی که به زلزله‌زدگان کرمانشاه جمع‌آوری کرد که بازتاب زیادی در رسانه‌ها و جامعه داشت.  او تنها گاهی به اظهار نظرهایی درباره اتفاق‌های فوتبال ایران پرداخته که آنها بسیار مورد توجه علاقه‌مندان قرار می‌‌گیرد. نکته ای که در این بین وجود دارد، این است که دایی خواسته یا ناخواسته از مربیگری فاصله گرفته و این به محبوبیت او بسیار افزوده است. اگر این دوری، خواسته خود دایی بوده که به نظر کاری منطقی می‌‌رسد و اگر ناخواسته بوده، عبارت «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد» را در اذهان تداعی می‌‌کند. چرا که مربیگری شغلی سخت و طاقت‌فرساست که روزهای خوب و بد را با خود به همراه دارد و دایی به عنوان کسی که 13 سال در رده ملی و باشگاهی به مربیگری پرداخته بخوبی از شرایط آن آگاه است. نشستن روی نیمکتی داغ که ممکن است صبر و تحملی برای نتیجه‌گیری در آن وجود نداشته باشد و مربی با فشارهای زیادی از سوی تماشاگران و مدیران روبه‌رو می‌‌شود که گاهی تحمل آن دشوار است. یک مربی هر هفته باید مقابل رسانه‌ها صحبت کند و درباره عملکرد خودش و تیمش توضیح دهد و در این بین گاهی صحبت‌هایی را مطرح می‌‌کند که اجتناب ناپذیر و گاهی حاشیه‌ساز است. حالا اما دایی بیرون گود نشسته و از زاویه‌ای متفاوت به فوتبال ایران می‌‌نگرد و این شرایط، به جنبه اسطوره ای بودن او افزوده است. البته در این بین افرادی بوده‌اند که می‌‌خواهند از اسم دایی جهت منافع خود استفاده کنند و از او به عنوان گزینه هدایت تیم ملی یا پرسپولیس نام می‌‌برند اما آقای گل سابق فوتبال جهان که اکنون پس از سال‌ها این رکورد را در اختیار فوق ستاره‌ای چون کریستیانو رونالدو می‌‌بیند، بخوبی می‌‌داند که چه جایگاهی دارد و در چه زمانی انتخاب درست را انجام دهد. شهریاری که خودش هم موافق است حالا هم آرامش بیشتری دارد و هم دست نیافتنی‌تر شده است.