قهرمانی دراماتیک

گروه ورزشی/ آینتراخت فرانکفورت  بعد از 42 سال انتظار دوباره قهرمان یک تورنمنت اروپایی شد؛ بعد از یک شب طولانی و پرهیجان در سویل. حدود 40 هزار هوادار بدون بلیت فرانکفورت راهی اسپانیا شدند تا در شبی که یک فرانکفورت جدید متولد شد، در این کشور جشن و پایکوبی به راه بیندازند. تکلیف لیگ اروپا در نهایت با یک شوت مشخص شد، آن هم در ضربات پنالتی. ضربه‌ای که آرون رمزی بازیکن رنجرز زد و کوین تراپ دروازه‌بان فرانکفورت مهار کرد. شکوه و افتخار از راه‌های مختلف به دست می‌‌آید و برای کوین تراپ با یک سیو فوق‌العاده در آخرین دقیقه وقت‌ اضافه فینال لیگ اروپا رقم خورد. سانتر کمار روف با تغییر مسیر در شش قدم به رایان کنت رسید و با گل پیروزی فاصله‌ای نداشتند اما تراپ با واکنشی استثنایی ورق را برگرداند. او 4 سال در پاری‌سن‌ژرمن بود اما این سیو حتی بیشتر از دفع پنالتی آرون رمزی در ضربات پایان بازی روی حرفه او اثر می‌‌گذارد. او در دومین دوره حضور در آینتراخت دومین قهرمانی اروپایی تاریخ تیم را رقم زد. در شبی خنک در جنوب اسپانیا در ورزشگاهی پر از هواداران پرشور دو تیم یک فوتبال نزدیک و جذاب به نمایش گذاشته شد. بازی به وقت اضافه کشید و بازیکنان با گام خسته و پیراهن‌های چسبیده به تن از عرق، باید خودشان را برای دقایق بیشتر بازی آماده می‌‌کردند اما ارزشش را داشت؛ برای دو تیم، قهرمانی اروپا نه یک موهبت همیشگی بلکه دستاوردی خارق‌العاده محسوب می‌‌شد. خیلی از فینال‌های لیگ اروپا بین تیم‌هایی برگزار می‌شود که این مسابقه را تسلی بخش فصل ناامیدکننده خود می‌‌دانند، اما این بازی نه. برای رنجرز، تیم دوم اسکاتلند و آینتراخت فرانکفورت، تیم یازدهم آلمان این فرصتی نادر بود که باید از آن استفاده می‌‌کردند. هواداران دو تیم شاید تا دهه‌ها از این بازی، هیجان و احساساتش حرف بزنند.
استادیوم کمی قدیمی بود، امکانات ناکافی و فضاها تنگ و محدود اما اینها هم بخشی از شور و شوق بازی بود. سلتیک در سال 2003 در فینال جام یوفا در سویل بازی کرد اما در ورزشگاه المپیکو در بیرون شهر. سانچس پیسخوان خیلی رمانتیک‌تر از آن است. بازی شلوغ و پرحرارت بود. بندرت هواداران لباس‌های رنگ تیم پوشیده بودند؛ طرف فرانکفورت کاملاً سفید بود و غلبه در طرف رنجرز آبی اما قسمت‌هایی نارنجی و بخشی ترکیب هر دو بود، گزارش کردند 5 هزار و 500 پلیس برای برقراری نظم مسابقه به خدمت گرفته شدند اما بیشتر بیرون استادیوم بودند. در ورزشگاه بیشتر نیروهای امنیتی زردپوش بودند. با توجه به حواشی قبل از بازی ریسک بزرگی بود اما همه چیز به خوبی گذشت. می‌‌گفتند 150 هزار نفر راهی سویل شده‌اند اما تعداد خیلی کمتر از این بود؛ هواداران فرانکفورت که در آلمان مانده بودند خود جوی حیرت انگیز در دویچه بانک پارک ایجاد کرده بودند و بازی را از طریق مانیتورهای بزرگ تماشا می‌‌کردند. ترس از خشونت زیاد نبود. در بیشتر دقایق بازی همه چیز خوب بود اما در قسمت غربی گروهی 200 نفره از هواداران فرانکفورت با برخی از هواداران رنجرز درگیری‌هایی داشتند. مشت و لگدهایی رد و بدل شد. شب قبل پنج آلمانی به خاطر پرتاب مواد آتش‌زا به سوی هواداران رنجرز دستگیر شده بودند. اما در پایان شکوه و افتخار به دنبال یک نفر دیگر می‌‌گشت و تراپ را پیدا کرد. 10 سال قبل در اولین بازی‌اش برای آینتراخت بعد از 19 دقیقه اخراج شد. انتظاری طولانی کشید اما در شبی که یادآور فینال‌های اروپایی قدیم بود، تبدیل شدن او به یک قهرمان واقعی تکمیل شد.