حدادی: منتقدانم زیر آفتاب طاقت نمی‌آورند

مهری رنجبر/احسان حدادی، پرتابگر دیسک بدون اینکه سهمیه بگیرد، به مسابقات دوومیدانی قهرمانی جهان دعوت شده است؛ او می‌گوید که این دعوت از طریق ارتباطاتش صورت گرفته است. دعوتنامه‌ای که رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیا، آن را پاسخی مناسب به منتقدانش می‌داند. گرچه حدادی معتقد است ماجرا بیش از انتقاد، خصومت شخصی است. البته او هنوز نمی‌داند در قهرمانی جهان شرکت می‌کند یا نه چرا که برنامه‌ای برای آن نداشته اما با حضور در قهرمانی جهان، 
می خواهد رکورد سالش را جابه جا کند.
دعوت تو به مسابقات قهرمانی جهان، بدون سهمیه اتفاق خوبی است؟
من اول بگویم متأسفم برای یک‌سری که اخبار کذب می‌نویسند، به زبان انگلیسی هم مسلط نیستند و تنها قضاوت می‌کنند. منتقدانم حتی طاقت یک روز تمرین ما زیر آفتاب را ندارند. یکی، دو سال قبل هجمه علیه من به راه انداختند و طوری مطلب می‌نویسند که خیلی سریع در شبکه‌های معاند مطرح می‌شود. امسال هم با پایان مهلت سهمیه قهرمانی جهان در بوق و کرنا کردند که احسان سهمیه نگرفت. در حالی که نمی‌دانند کسی که 25 -24 سال پرتاب می‌کند و مدال المپیک و جهانی دارد، بالاخره ارتباطات و دوستانی دارد که بتوانند کمکش کنند.
یعنی این دعوت با رایزنی خودت انجام شده؟
من هیچ وقت دنبال سهمیه جهانی نبوده‌ام. همیشه می‌خواستم در مسابقات بهترین نتایج را بگیرم. سال قبل برای المپیک توکیو، یک‌سری می‌گفتند نرو، یک‌سری هم می‌گفتند حضورت رزومه کاری می‌شود و به هر حال چهارمین حضور در المپیک هم در کارنامه ات ثبت می‌شود. من هم به دلیل عدم آمادگی فقط برای حضور رفتم، وگرنه هیچ وقت در مسابقه‌ای هدفم صرفاً حضور نبوده و نمی‌خواستم توریست باشم. تا به حال بدون هدف کسب نتیجه در مسابقه‌ها نبوده‌ام چرا که این مدت به‌خاطر ورزش آنقدر سفر رفته‌ام که دیگر نیاز به آن ندارم. 10 سال پیش که جوان بودم، مدام در پرواز و سفر بودم از شانگهای به نیویورک و از آنجا به قطر. سال 2013 در مدت دو ماه 300 ساعت پرواز داشتم، رکوردی که حتی خلبان‌ها هم ندارند. این حرف‌هایی که علیه من می‌زنند، جز خصومت شخصی چیزی نیست. دعوتنامه برایم آمد تا نشان دهم اگر قرار به حضور در مسابقه‌ای باشد، احسان حدادی ارتباطاتی دارد و حتی می‌تواند در قهرمانی جهان باشد اما برای من حضور صرف در مسابقات جذابیتی ندارد.
تو قبلاً گفته بودی برای قهرمانی جهان آماده نیستی و برنامه‌ای برای سهمیه نداری، حالا با این دعوتنامه شرکت می‌کنی؟
درست است که فدراسیون جهانی مرا دعوت کرده اما برنامه امسال من حضور در بازی‌های آسیایی برای پنجمین مدال طلا بود. البته مصدومیت کمرم هم برایم مهم است و اینکه شرایطی پیش نیاید که دیگر نتوانم دست به دیسک بزنم و پرتاب نکنم. تصمیم سختی است، چرا که از یک طرف من مسابقه خیلی کم داشتم و بنابراین حضور در آن بهتر است. در واقع از سال 2019 تا به حال بجز المپیک در هیچ مسابقه بزرگی شرکت نکرده‌ام. المپیک هم شرایطم اصلاً خوب نبود و در کورس رقابت نبودم. اگر هم بخواهم در قهرمانی جهان پرتاب کنم، می‌خواهم رکورد سالم را تغییر دهم. یعنی در مشهد 61 متر و 11 سانتی متر پرتاب کردم که می‌خواهم بیشتر از آن دیسکم را بیندازم. اگر مسابقه جهانی هم در برنامه‌ام بود، حتماً می‌توانستم 64 متر پرتاب کنم اما از طرف دیگر کمرم، کمر 10 سال پیش نیست. بنابراین فعلاً تصمیم نگرفته‌ام و قرار است با فدراسیون صحبت کنم و بعد تصمیم نهایی را بگیرم.
اگر تصمیمت حضور در قهرمانی جهان باشد، تا شروع مسابقات در امریکا می‌مانی؟
بله، دیگر به ایران نمی‌آیم. البته فرصتی هم نیست تا مسابقات. 11 روز دیگر قهرمانی جهان شروع می‌شود و اگر بخواهم به ایران بیایم زمان می‌گذرد.
درست است که تو با مک ویلکنیز تمرین می‌کنی؟
دقیقاً. با اینکه مک قراردادی ندارد اما با هم توافق کرده‌ایم و سرتمرین من می‌آید. او معتقد است من مشکل خاصی ندارم و حتی وضعیتم بهتر از سال قبل است و حتی می‌توانم با این بدن دیسک را 65 متر پرتاب کنم. من این مدت تمرینات خوبی داشتم، هرچند تنها هستم و دیگر حتی فیزیوتراپم هم کنارم نیست. به هر حال من روزی یک‌ساعت تا یک ساعت و نیم حرکات درمانی کمرم را انجام می‌دهم تا فشار را از روی مهره‌های کمرم بردارم. صبح‌ها و بعدازظهرها هم یک ساعت ونیم تمرین پرتاب دارم. حالا با سن حدود 40 سال، دیگر مثل قبل نیستم که هر جلسه 3 ساعت تمرین کنم.
در قهرمانی جهان همه پرتابگران بزرگ دنیا هستند؟
بله. تمام خوب‌های پرتاب دیسک هستند. من هم اگر قرار به شرکت در مسابقات باشد، در دانشگاه برکلی تمرین می‌کنم. جایی که دنیل استیل سوئدی هم می‌آید و کنار هم تمرین می‌کنیم. به هر حال با هم دوست هستیم.