غفلت های دل آزار در شعر آیینی
محمود اکرامیفر: شعر آیینی دو وجه را شامل میشود، یک وجه کلی که اشعار مرتبط با تمام آیینهای ملی و مذهبی از جمله بعثت، میلاد و شهادت ائمه اطهار(ع)، یلدا، نوروز و سیزده بدر را دربردارد و یک وجه خاص که تعریفی ویژه دارد و اشعار مربوط به آیینهای مذهبی را در برمیگیرد. اشعار متعهد اجتماعی هم میتوانند آیینی باشند ولی هر شعر آیینی متعهد نیست و از آن محدودتر است. متأسفانه موضوعات مهمی در حوزه شعر آیینی مغفول ماندهاند، شاعران آیینی ما از محتوای سه جمله ارزشمند یکی «فزت و ربالکعبه» در بیان زیبای امام علی(ع) و «هیهات مناالذله» امام حسین(ع) در ظهر عاشورا و «ما رایت الا جمیلاً» در کلام حضرت زینب(س) غافل ماندهاند که اولی به رستگاری، دومی به عزتمندی و سومی به زیبا دیدن حماسهها اشاره دارد. در چنین شرایطی آنچه بیش از پیش خودنمایی میکند ضرورت مطالعه و دانش عمیق شاعران در حوزه شعرهای آیینی موضوعی است، بویژه که شعر آیینی حساسیت بیشتری را طلب میکند.
بخشی از گفتههای این شاعر و پژوهشگر ادبی در ایبنا
بخشی از گفتههای این شاعر و پژوهشگر ادبی در ایبنا
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه