هرگز فکر نمی‌کردم قربانی سانسور رسانه‌های غربی شوم!

راضیه خوئینی
روزنامه‌نگار

آلن گرش، مدیر روزنامه آنلاین اورینت‌21 اینفو، نویسنده کتاب‌های بسیار درباره فلسطین و خاورمیانه با انتشار مقاله‌ای انتقادآمیز در میدل‌ایست‌آی، از سانسور رسانه‌ای گسترده در اروپا به نفع رژیم صهیونیستی پرده برداشت و مدعیان همیشگی آزادی بیان و شفافیت را زیر سؤال برد.
آلن گرش نوشت: هرگز فکر نمی‌کردم که خود قربانی سانسور رسانه‌های غربی شوم؛ پس از انتقادم علیه اسرائیل، شبکه تی‌ان‌تی فرانسه و بی‌اف‌ام تی‌وی این سکانس را حذف و دومین مصاحبه‌ام را لغو کردند.
این روزنامه‌نگار برجسته می‌افزاید: آنچه که در عملیات سانسور در فرانسه و به‌طور گسترده‌تر در اروپا عجیب است، اینکه به ندرت درباره خود صحبت می‌کنند و اغلب مدعی آزادی بیانند.
وی در ادامه می‌نویسد: برای روز شنبه 7 آگوست در بحبوحه حمله اسرائیل به غزه، ازسوی کانال خبری بی‌اف‌ام‌تی‌ویBFMTV به برنامه‌ای زنده دعوت شدم. حدود 5 دقیقه از مصاحبه‌ام با خبرنگار بدون مشکل پیش رفت تا اینکه دو نظریه مطرح کردم: اولاً؛ این اسرائیل بود که حمله را پیش از شلیک موشک از سوی جهاد اسلامی آغاز کرد. ثانیاً؛ با وجود محاصره غزه، اشغال کرانه باختری و بیت‌المقدس شرقی، باید پرسید که آیا اینها به تنهایی برای تحریک هرگونه مقاومت و اعتراض کافی نیست؟ آیا اسرائیل با امتناع از اجرای قطعنامه‌های سازمان ملل متحد انحصاراً مسئول آغاز جنگ نیست؟
سردبیر سابق ماهنامه لوموند دیپلماتیک با ابراز تعجب شدید می‌گوید: اگرچه از طرف BFM برای مصاحبه دوم در ساعت 11صبح 8 آگوست دعوت شده بودم؛ اما بعد از ظهر 7 آگوست متوجه لغو آن شدم. گفت‌و‌گوی اولم نیز بلافاصله پس از پخش از روی سایت بی‌اف‌ام حذف شد. پس از پیگیری از مسئولان شبکه، تنها پاسخ‌هایی مبهم مانند ناپدید شدن اتفاقی یا ناقص بودن برنامه دریافت کردم.
هشدار درباره چرخش ظریف رسانه‌ها
درعرض چند ساعت این ماجرا در شبکه‌های اجتماعی سروصدایی ایجاد کرد. علاوه بر کاربران، روزنامه‌های زیادی واکنش نشان داده و«لیبراسیون» در بخش چک‌نیوز پرسید: «حملات به غزه... چرا BFMTV باید مصاحبه «گرش» که اسرائیل را زیر سؤال برده حذف کند؟» ولی پاسخ‌ها قانع کننده نبودند.گرش می‌گوید: فراموش نکنیم که بی‌اف‌ام متعلق به پاتریک دراهی، یک «اسرائیلی‌تبار» است؛ کسی که گرداننده پخش کانال صهیونیستی آی24نیوز به زبان فرانسه است.
نویسنده تأکید می‌کند: این شکل از سانسور استثنایی است؛ زیرا درباره مسأله فلسطین به روشی بسیار ظریف و به ندرت بی‌پرده اعمال می‌شود؛ به عنوان نمونه با برنامه‌های از پیش تعیین شده و چیدن مهره‌هایی به عنوان میهمان. مثلاً در جریان حملات اخیر به غزه، شبکه BFMTV، یکی از سخنگویان سابق ارتش اسرائیل را در قالب یک شهروند ساده تل‌آویو معرفی کرد تا دیدگاه‌های رسمی رژیم صهیونیستی را منتقل کند.
این نویسنده مطرح، در ادامه هشدار می‌دهد: در رسانه‌ها، به خصوص اروپایی‌ها هر گونه محکوم کردن رژیم صهیونیستی را نوعی «یهودی ستیزی» و تجاوزات علیه فلسطین را از این پس، با عناوین «مبارزه علیه تروریسم» و«خطر اسلامگرایان» معرفی می‌کنند.اگر برحسب اتفاق خشونت و تجاوز اسرائیلی‌ها فاش شود، رسانه‌ها ادعا می‌کنند که آنها «حق دفاع از خود را داشته‌اند.» پیش از سال 2000 کشورهای اروپایی و به خصوص فرانسه از حق فلسطینی‌ها برای تعیین سرنوشت خود و نیاز به مذاکره با سازمان آزادیبخش فلسطین (که اسرائیل و امریکا آن‌را تروریستی اعلام کردند) حمایت می‌کردند؛ ولی دو دهه است که دیدگاه آنها تغییر کرده و خشونت علیه فلسطینی‌ها را از طریق شبکه‌ها «مبارزه علیه تروریسم و خطر اسلامگرایی» معرفی می‌کنند. اینها حاصل تغییر مواضع کشورهای اروپایی و همسویی با اسرائیل است.
این نویسنده که ده‌ها سال از زندگی‌اش را روی مسأله فلسطین تحقیق و صدها مقاله و کتاب در این حوزه تألیف کرده، معتقد است: قطعاً بحث ارائه یک دیدگاه واحد مطرح نیست؛ اما باید پذیرفت که تحلیلگران، کنشگران و خبرنگارانی وجود دارند که هنوز فکرمی‌کنند ریشه جنگ‌ها در منطقه به اشغال فلسطین باز می‌گردد. همان دوران اخراج جمعیت فلسطینی در سال‌های 1948 - 1950 و 1967 از خانه‌هایش. جنگ‌هایی که با خصلت استعماری جنبش صهیونیستی مرتبط است و این رژیم تا پیش از آنکه استعمارگری به اصطلاحی منفور تبدیل شود؛ با افتخار مدعی آن بود. نکته آخر اینکه می‌توان با بسیج در شبکه‌های اجتماعی و گسترش این نظریه‌ها، با سانسور گسترده و سازماندهی شده در رسانه‌های غرب مقابله کرد.