بهانه‌ای برای جدایی داورزنی

مهری رنجبر/ نقطه سر خط. یکبار دیگر موضوع بازنشستگی محمدرضا داورزنی رئیس فدراسیون والیبال سوژه داغ رسانه‌ها شده است؛ آن هم برای سومین مرتبه. اولین بار وقتی 8 اسفند 97 وقتی برای پست معاونت توسعه امور ورزش حرفه‌ای و قهرمانی به وزارت ورزش رفت، بازنشستگی او مطرح شد. در حالی که همان موقع هم از نظر شرایط سنی مشکلی نداشت و البته امتیاز ایثارگری داشت و از سویی با توجه به دارا بودن مدرک دکترا می‌‌توانست تا 65 سالگی بماند. در همان مقطع ژاله فرامرزیان معاونت توسعه منابع وزارت ورزش گفت: «قانون خدمات کشوری در رابطه با سنوات خدمت و سن افراد برای بازنشستگی، ۳۰ سال خدمت و ۶۰ سال سن است. در قانون اعلام نشده ۳۰ سال خدمت یا ۶۰ سال سن. البته این را بگویم که در مورد مشاغل تخصصی با مدرک کارشناسی ارشد به بالا ۳۵ سال خدمت و ۶۵ سالگی ملاک است از طرف دیگر داورزنی جزو مدیرانی است که سنوات خدمت بالایی دارد  و ۵۸ ساله است. او در شرایط بازنشستگی نیست. بنابراین دستگاه مربوطه که در اینجا وزارت ورزش به حساب می‌آید، به لحاظ قانونی مشکلی برای حفظ او ندارد.»هرچند داورزنی خیلی در وزارتخانه ماندگار نشد و با اجرای قانون منع بکارگیری بازنشستگان و برکناری احمد ضیایی و اوضاع نابسامان والیبال، به گفته خودش بابت احساس تکلیف به فدراسیون بازگشت. 10 ماه بعد از برگشت او به فدراسیون دوباره بازنشستگی او سر زبان‌ها افتاد. آن هم با نامه‌ای که سازمان بازرسی به مسعود سلطانی وزیر وقت ورزش برای تعیین تکلیف داده بود. هرچند سلطانی‌فر برای ماندن داورزنی در فدراسیون مجوز گرفت و رئیس فدراسیون هم گفت: «قوانینی وجود دارد که به وزیر اجازه می‌دهد نیرویی را تا ۶۵ سالگی حفظ کند و من ۵۹ سال دارم. درست است که نزدیک به ۳۹ سال سابقه خدمت دارم اما همان قانون به وزیر این اجازه را می‌دهد. موضوع سن تا ۶۵ سالگی همچنان وجود دارد. این از اختیارات وزیر است. وزیر به من گفته که به والیبال بروم و من هم در حال انجام کار هستم.» این روزها در حالی که هنوز از مدت ریاست 4 ساله داورزنی یکسال و 2 ماه دیگر باقی مانده، دوباره خبر بازنشستگی و عدم موافقت با تمدید حضورش در فدراسیون را تعدادی از خبرگزاری‌ها منتشر کرده‌اند. خبری که به نظر می‌‌رسد چندان موثق نیست و از سویی برخی معتقدند شیطنت افرادی در وزارت ورزش است. نکته اینکه رئیس فدراسیون والیبال برای حضور در اجلاس فدراسیون جهانی به هلند رفته بود و خبر بازنشستگی او در روزهایی مطرح شد که او در ایران حضور نداشت. داورزنی دراین باره به خبرنگار «ایران» می‌‌گوید: «زمان انتشار این خبر در اجلاس جهانی بودم. از طرفی هنوز بازنشسته نشده‌ام که بخواهم فدراسیون را تحویل بدهم.» البته این قضیه بیشتر به عدم تمدید مأموریت داورزنی در فدراسیون والیبال برمی‌گردد. در واقع کارمندان وزارت ورزش که در فدراسیون‌ها مأمور می‌‌شوند، با پایان مأموریت‌شان باید دو ماهی به وزارت برگردند تا دوباره بتوانند به فدراسیون مأمور شوند. حال سؤال این است که مگر می‌‌شود رئیس یک فدراسیون دو ماه از فدراسیونش دور باشد؟
از طرفی بین 52 فدراسیون ورزشی، شاید والیبال با کمترین وابستگی بودجه‌ای هیچ باری برای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک ندارد. امتیازی که بارها سیدحمید سجادی وزیر ورزش و جوانان و رئیس سابق کمیته ملی المپیک آن را مطرح کرده‌ است. از طرفی با رفتن داورزنی و پروسه زمان‌بر انتخاب رئیس جدید و تغییر شرایط و سختی مسیر مسابقات انتخابی المپیک پاریس، بعید نیست تیم ملی حتی با یک باخت هم سهمیه را از دست بدهد.
گرچه هدف‌گذاری داورزنی همچنان حضور در جمع 4 تیم برتر المپیک است و قبلاً برای ماندن در فدراسیون تا تحقق این هدف رایزنی می‌‌کرد، اما این بار چندان علاقه به رایزنی و متقاعد کردن دیگران ندارد. او ترجیح می‌‌دهد برنامه‌هایش تا پایان دوره ریاستش در فدراسیون به بهترین وجه انجام شود؛ چه خودش باشد یا نباشد. او 17 روز پیش در مصاحبه‌ای به «ایران» گفت: «برنامه‌های تیم ملی در فدراسیون طوری تدوین می‌‌شود که حتی در نبود من هم ادامه پیدا کند. رفتن تیم ملی به المپیک مصوب می‌‌شود و هیچ برنامه‌ای قائم به شخص نیست. همه فعالیت فدراسیون برای موفقیت تیم ملی در انتخابی المپیک است. اینکه من باشم یا نباشم هم آن را متوقف نمی‌کند.»