نتانیاهو؛ برنده «بازی نفرت»

مروان بشاره، تحلیلگر سیاسی
مترجم: وصال روحانی

آنچه در اسرائیل وجود خارجی ندارد و غرب اصرار شدیدی در لاپوشانی آن دارد، صحت انتخابات سیاسی و رواج دموکراسی در این رژیم پوشالی است. اسرائیل تبدیل به سرزمین مهاجران بی‌هویت و طایفه‌ اشغالگری شده که به غصب سرزمین فلسطینی‌ها دست زده‌اند و برخلاف ادعاهای همیشگی رژیم تل‌آویو، شماری از این مردمان حتی یهودی هم نیستند و به آیین‌های دیگری معتقد هستند. قانون رژیم کودک‌کش تل‌آویو قانون سرنیزه است و هر متر از اراضی اشغال شده توسط آنها در نوار غزه به زور اسلحه تسخیر شده و چه بسیار فلسطینی‌های شریفی که از خانه‌های آبا و اجدادی‌شان بیرون انداخته شده‌اند تا شهرک‌سازی‌های غیرقانونی صهیونیست‌ها آنجا ادامه یابد. برای رژیم تل‌آویو چیزی به نام حق و حقوق فلسطینی‌ها بی‌معنا است و فقط مهاجران بی‌ملیتی که به فلسطین آمده و جای فلسطینی‌ها را غصب کرده‌اند، حق حیات دارند. به این ترتیب حتی ادعای صوری دولت تل‌آویو مبنی بر اینکه اقداماتش در راستای ایجاد یک سرزمین یهودی و تأمین مأوایی برای آنها است، دروغ بودن خود را آشکار ساخته و دست صهیونیست‌ها را رو کرده است.
سرکوب گسترده عدالت در سرزمین‌های اشغالی
هیچ یک از نهادهای فعلی در تل‌آویو تشکیلاتی سراسر یهودی نیستند و در برخی نهادهای این رژیم حداکثر 50 درصد اعضا به یهودیت اعتقاد دارند و بقیه سایر ادیان هستند. آنچه ورشکستگی سیاسی تل‌آویو را عیان‌تر می‌سازد، رفتار نژادپرستانه این رژیم در تمامی زمینه‌ها و در برخورد با هر طیف و مقوله‌ای است که صهیونیست‌ها در هفت دهه اخیر در حیطه تصرف شده توسط خود با آن مواجهه داشته‌اند. حمله به اماکن مقدس مسلمانان مانند مسجدالاقصی و تاراندن نمازگزاران از آنجا و غصب هر نقطه‌ای در کرانه غربی که فلسطینی‌ها سال‌ها در آن ساکن بوده‌اند، نشانگر این است که این قوم اشغالگر به هیچ آیین منصفانه‌ای معتقد نیست و برای رسیدن به اهدافش هر چیز عادلانه‌ای را لگدکوب می‌کند. این در حالی است که حتی در خود اسرائیل تعداد قابل توجهی از مردم و احزاب معترفند که کارهای دولت‌شان هیچ چیز بجز جهان‌گشایی‌های بی‌شرمانه و تصرف مناطقی نیست که به اقوامی دیگر تعلق داشته و در روند موسوم به پاکسازی‌های قومی با شرارتی هر چه بیشتر از آنها ستانده شده است. سال‌ها بنیامین نتانیاهو سردمدار این تعرض‌های ضد انسانی بود و پس از او، نفتالی بنت و یائیر لاپید که نخست‌وزیر موقتی اسرائیل و جانشین اسلاف بدکردار خود شدند، همان روال مذموم را ادامه دادند. حمایت وسیع غربی‌ها به سرکردگی امریکا از این اقدامات ضد مردمی شاید دولت تل‌آویو را سر پا نگه داشته باشد اما هر روز بر شمار مخالفان این رژیم غاصب در سطح جهان می‌افزاید و جنایات هولناک آنها را بیش از پیش افشا می‌کند.
انتخاب‌های مختلف، روش‌های یکسان برخورد
با رسیدن زمان انتخابات جدید اسرائیل (در روز سه‌شنبه 10 آبان) روند افشای مفسده‌های رایج در تل‌آویو شدت گرفت و دشنام و توهین و اتهام‌زنی‌های شبانه روزی کاندیداهای حاضر در این انتخابات، جامعه اسرائیل را تسخیر کرد و چهره زشت درونی این رژیم را بیش از گذشته مقابل انظار قرار داد. هر چه بر زبان این نامزدها در روزهای اخیر آمده بود، نه پیرامون برنامه‌هایی که داشتند بلکه در ضدیت با سایر کاندیداها و دربر دارنده بدترین واژه‌گزینی‌های سیاسی بود و کلماتی مانند ننگ بشریت، تروریست، فاشیست و عوام فریب را دربر می‌گرفت و همین جا است که مشخص می‌شود درون این سیستم پوسیده و فاسد چه روندهای نامیمونی جریان دارد. هر یک از نامزدها دیگری را به حمایت ناکافی از یهودی‌ها متهم و حتی او را یک نئونازی می‌نامید و این امر زمانی را به یاد می‌آورد که اسحاق رابین، نخست‌وزیر دهه 1990 اسرائیل بدون کسب مجوزهای لازم از کنست اقدام به وسعت بخشیدن به مذاکرات صلح با بخشی از جامعه فلسطینی‌ها کرد و این کار را به کارگردانی امریکا و رئیس جمهور آن زمان آنها (بیل کلینتون) انجام داد و از هر سو دشنام شنید. میزان بی‌ثباتی اجتماعی و به هم ریختگی سیاسی در تل‌آویو به حدی رسیده که انتخابات اخیر چهارمین مورد طی پنج سال اخیر به حساب می‌آمد و با این حال زبان حاکم بر این انتخابات هم زبان تخریبگری و فرهنگ جاری در آن، فرهنگ بی‌اعتبارسازی رقبا بود. این چیزی است که اضافه بر لاپید، بنی گانتز و نفتالی بنت و البته خود نتانیاهو را هم دربر می‌گرفت و آنها نیز همواره به این سلاح «بی‌حرمت کننده» مجهز بوده‌اند. اگر روش‌های انتخابی این نامزدها برای تخریب حریفان با یکدیگر فرق می‌کند، اقدامات‌شان در تقابل با فلسطینی‌های شریف و مظلوم یکسان است و همگی در این نکته وحدت رویه دارند که باید کل کرانه غربی را از فلسطینی‌ها خالی و آنجا را سرشار از شهرک‌سازی‌های غیرقانونی‌ای کرد که سال‌ها است در این منطقه جریان دارد و پایانی هم بر آن متصور نیست.
بدیهی‌ترین انتخاب
چون آنچه می‌بینیم، نه یک انتخابات سیاسی صرف بلکه نوعی بازی نفرت جاری در تل‌آویو است، بدیهی نشان می‌داد که نتانیاهو امیددار نخست فتح انتخابات و رسیدن به پست نخست‌وزیری برای ششمین بار در عمر سیاسی‌اش باشد و البته وی به این امر نیز نائل آمد. او کسی است که بیش از هر سیاستمدار دیگری در 30 سال اخیر زبان نفرت و فرهنگ کوبیدن سایرین را در بالاترین حد در چنته‌اش داشته است و مظالم او در حق فلسطینی‌ها بی‌شمار بوده و از او منفورترین موجود زمانه را در منطقه ایجاد کرده است. مردی که رویکرد مجدد رژیم غاصب صهیونیستی به وی کوچک‌ترین تعجبی را برنمی‌انگیزد.
منبع: AlJazeera