اثری به ابعاد آرزوهای ایران درودی

مونا طاهری
مدرس و پژوهشگر هنر

​​​​​​​کتاب‌ها چنان قدرتی دارند که می‌توانند در قسمتی از زندگی که شاید مسیرمان را گم کرده‌ایم دریچه‌ای جدید از آگاهی و اندیشه را به رویمان بگشایند و در یک آن، روشنگر راهمان باشند. شاید می‌توان گفت اهمیت کتاب خوب خواندن کمتر از اهمیت کتابخوانی نیست.در شروع مسیر کتابخوانی و تبدیل به کتابخوان حرفه‌ای شدن هیچ چیز مهم‌تر از انتخاب کتاب‌های مناسب نیست. پس در شروع این راه در هر رشته‌ و در هر دوره‌ای از زندگی انتخاب درست امری بسیار مهم است، بخصوص در رشته‌های هنرهای تجسمی که از نگاه من فرد باید کوله باری از اطلاعات در هر زمینه‌ای را با خود همراه کند، تا بتواند نگرشی درست به خود و پیرامون خود داشته باشد. در این میان شاید خواندن احوال هنرامندان بزرگ خالی از لطف نباشد و حتی می‌توان گفت بخش مهمی از تشکیل ساختار فکری درست برای یک هنرمند اجتماعی است. کتاب های بسیار در شرح احوال هنرمندان جهان و ایران چه از زبان خودشان و چه از زبان دیگران نوشته شده است، اما کتابی که سال‌ها پیش بسیار نظر مرا جلب کرد و همچنین بعدها به شاگردانم بی‌نهایت تأکید داشتم تا مطالعه کنند کتاب «در فاصله دو نقطه..!» نوشته خانم ایران درودی است.کتاب شرح احوال خود هنرمند از زبان خودش است. نثری بسیار جذاب و زیبا ومتنی دلنشین که هر خواننده‌ای چه هنرمند و چه غیر هنرمند را بر سر ذوق می‌آورد.کتاب نه تنها داستان فراز و نشیب زندگی زنی هنرمند است بلکه داستان نبرد با روزگار و بیان «خواستن توانستن است» می‌باشد. بیان اینکه چطور هر انسانی می‌تواند نادیده گرفتن‌ها و نا ملایمتی‌های دیگران نسبت به خود را تبدیل به نردبانی کند برای پیشرفت و چنان به خودباوری رسد که هیچ نیرویی نتواند او را از مسیری که سرنوشت برای او رقم زده است دور نگه دارد.هر خواننده‌ای پس از مطالعه کتاب نه تنها به هنر زیبای نقاشی هنرمند پی می‌برد بلکه به توانمندی او درنگارش کتاب که سرشار از حس خوب زیستن است، نیز پی می‌برد. کتاب همچون نقاشی‌های هنرمند که تماماً نور امید را در آن می‌توان حس کرد، می‌ماند و هر هنرمندی را که در مسیر زندگی‌اش دچار ناملایمتی‌هایی شده است به تلاش وا می‌دارد، تا برای رسیدن به سرمنزل مقصود از هیچ تلاشی دست نکشد.آن گونه که هنرمند در قسمتی از کتاب بیان می‌کند: «تا این مرحله از زندگی دانسته‌ام که می‌باید کوله بار غم‌ها و دلتنگی‌ها را بر زمین گذارد و به استقبال آینده رفت ،حتی اگر این آینده یک روز یک ساعت یا فقط یک لحظه باشد.مطمئن هستم بهترین لحظه، لحظه بعدی زندگی‌ام خواهد بود. شاید لحظه بعدی، نوید خلق اثری باشد که هنوز نیافریده ام، ولی لحظه بعدی، اثری به ابعاد آرزوهایم، اثری به رنگ عشق‌هایم، اثری به شفافیت تمام آینه‌ها، خلق خواهم کرد و سپس این اثر را در بالاترین نقطه آسمان برخواهم افراشت تا تصویر تمامی این جهان در آن انعکاس یابد.»
در فاصله دو نقطه
نویسنده: ایران درودی
نشر نی