با«لوپتو» شادی ساختیم

«امید» واژه‌ای ا‌ست که این روزها همه درباره آن صحبت می‌کنند. اساساً از قدیم هم گفته‌اند که انسان به امید زنده است که شاید بتوان گفت این امید به‌دلیل جاری بودن زندگی‌ است. این واژه تنها در شعر و ادبیات به کار نمی‌رود بلکه فیلمسازان زیادی به‌دنبال آن هستند که این واژه را در آثار خود جاری و ساری کنند. «لوپتو» نیز برای یادآوری «امید» در این روزها روی پرده سینماها رفته است؛ انیمیشنی به کارگردانی عباس عسکری و تهیه‌کنندگی محمدحسین صادقی که توانسته است در 10 روز اول اکران صدرنشین گیشه سینماها در فروش هفتگی شود. یکی از ویژگی‌های مهم این انیمیشن که اولین محصول مرکز انیمیشن سوره است، «امید» است؛ امیدی که در دل بیماران آسایشگاه، در دل پسر آقای کمالی در اوج سختی و مشکلات زندگی جاری است.

​​​​​​​سپیده شریعت رضوی/ «امید» واژه‌ای ا‌ست که این روزها همه درباره آن صحبت می‌کنند. اساساً از قدیم هم گفته‌اند که انسان به امید زنده است که شاید بتوان گفت این امید به‌دلیل جاری بودن زندگی‌ است. این واژه تنها در شعر و ادبیات به کار نمی‌رود بلکه فیلمسازان زیادی به‌دنبال آن هستند که این واژه را در آثار خود جاری و ساری کنند. «لوپتو» نیز برای یادآوری «امید» در این روزها روی پرده سینماها رفته است؛ انیمیشنی به کارگردانی عباس عسکری و تهیه‌کنندگی محمدحسین صادقی که توانسته است در 10 روز اول اکران صدرنشین گیشه سینماها در فروش هفتگی شود. یکی از ویژگی‌های مهم این انیمیشن که اولین محصول مرکز انیمیشن سوره است، «امید» است؛ امیدی که در دل بیماران آسایشگاه، در دل پسر آقای کمالی در اوج سختی و مشکلات زندگی جاری است. درخلاصه داستان این انیمیشن آمده است: «پدر علی در کارگاه لوپتو با یاد دادن ساخت اسباب بازی به بیمارانش، آنها را درمان می‌کند. کارگاه اسباب‌بازی‌های خلاقانه لوپتو که بین کودکان ایرانی محبوبیت زیادی دارد با خرابکاری یک ناشناس تعطیل می‌شود. علی تلاش می‌کند پدرش را که ناامید شده است از این مخمصه نجات دهد...» می‌توان دریافت که «لوپتو» قصد دارد درباره مفاهیمی مثل «شکست» و «امیدواری» صحبت کند و با بازی و تعریف داستان‌های واقعی نظیر اتفاقاتی که برای آقای کمالی می‌افتد، بچه‌ها را به داشتن روحیه‌ای قوی و امیدوار ترغیب کند. عنوان این انیمیشن برگرفته از یک کلمه کرمانی است. «لوپتو» به عروسک‌های دست‌ساز قدیمی گفته می‌شود. اکران این انیمیشن که مناسب گروه سنی 5 تا 12 سال است و صدرنشینی آن در گیشه سینما بهانه‌ای شد تا با عباس عسکری کارگردان به گفت‌و‌گو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید. کارگردان انیمیشن سینمایی «لوپتو» معتقد است بازار انیمیشن در دنیا بزرگ و گسترده‌ ا‌ست چراکه نیاز به این نوع محتوا بسیار زیاد است و انیمیشن‌هایی مانند «لوپتو» به‌دلیل فضا و محتوای ایرانی که در دنیا جدید است، می‌تواند برای مخاطب خارجی جذاب باشد.
 آقای عسکری در زمانی که بسیاری از کارگردانان و تهیه‌کنندگان حاضر به اکران آثارشان نشده و نمی‌شوند، شما انیمیشن خود را اکران کردید و هم‌اکنون «لوپتو» صدرنشین گیشه سینماهاست. پیش‌بینی شما از استقبال مخاطبان پیش از اکران چه بود؟
قبل از «لوپتو»، انیمیشن «پسر دلفینی» روی پرده سینماها رفت که نسبتاً اکران خوبی را پشت سر گذاشت. من معتقدم فیلم‌هایی با مخاطب کودک و خانواده به طور کلی و معمولاً اکران موفقی دارند اما زمانی که تصمیم گرفتیم «لوپتو» را برای مخاطبان سینما به نمایش بگذاریم، برای خود من آینده اکران بسیار مبهم بود بویژه که وضعیت تبلیغات بر بستر اینترنت به‌دلیل شرایط حاضر و فیلترینگ‌های جدید مانند گذشته نیست.
 با توجه به شعار این انیمیشن که عنوان شده «شادی ساختنی است»، می‌توان گفت شما به‌دنبال آن بودید که خانواده‌ها همراه با بچه‌هایشان با تماشای «لوپتو» دو ساعت از وقتشان را به تفریح بگذرانند؟
فکر می‌کنم ما در سینما فیلم‌هایی برای تفریح خانوادگی کم داریم؛ فیلم‌های اجتماعی و اکثر فیلم‌های طنز مناسب کودکان نیستند اما خانواده‌ها با خیال راحت به سراغ انیمیشنی مانند «لوپتو» می‌روند. به هر حال این انیمیشن روی پرده سینماها رفت و خوشبختانه در ۱۰ روز اول موفق شد صدرنشین گیشه سینماها شود. امیدوارم خانواده‌ها همراه با فرزندانشان برای تماشای این انیمیشن به سینماها بروند و اگر از دیدن «لوپتو» لذت بردند، تماشای آن را به بقیه توصیه کنند.
 «لوپتو» در تحقق شعار انتخاب شده برای خود چقدر موفق عمل کرده‌ است؟
انتخاب شعار «شادی ساختنی است» ابتکار تیم تبلیغات بود که از نظر من هم شعاری خوب و برگرفته از محتوای فیلم «لوپتو» است.
«لوپتو» چندمین اثر شماست و چه تفاوتی با دیگر آثارتان دارد؟
اگر اشتباه نکنم در حدود 20 اثر یا بیشتر به‌عنوان انیماتور یا نویسنده و کارگردان اعم از کارهای کوتاه، سریال و سینمایی حضور داشته‌ام اما «لوپتو» اولین اثر سینمایی بود که بنده کارگردانی کردم و همچنین اولین فیلم سینمایی است که در استودیوی «فراسوی ابعاد» ساخته شده است. همچنین تصور می‌کنم اولین فیلم کاملاً کرمانی است که روی پرده سینماها رفت.
 ساخت انیمیشن اساساً کار هر کسی نیست و پیشبرد آن در شهر دیگری بجز پایتخت که شاید بتوان گفت اکثر امکانات در تهران متمرکز است، پُرچالش است. از چالش‌های خود برای ساخت «لوپتو» برایمان بگویید.
بزرگترین چالش فیلمسازی ساخت یک اثر جذاب با داستانی گیراست اما ما چالش‌های ویژه خودمان را هم داشتیم، چون کار اول سینمایی‌مان بود و به همین دلیل برای جذب سرمایه کافی با مشکلاتی مواجه شدیم. همچنین تولید این انیمیشن در کرمان اتفاق افتاده است و از آنجاکه تمرکز امکانات، تجهیزات و نیروی کاری در پایتخت است، کار ما سخت‌تر بود.
 شهر کرمان به لحاظ امکانات بویژه نیروی انسانی برای ساخت انیمیشن در چه وضعیتی قرار دارد؟
کرمان وضعیت نسبتاً خوبی در این حوزه دارد. در حال حاضر هفت تیم فعال انیمیشن در کرمان داریم و همچنین چند گروه کرمانی از جمله استودیوی فراسوی ابعاد که تولید لوپتو را برعهده داشته است، فعالیت بین‌المللی دارند. ناگفته نماند که که تاکنون سه انیمیشن بلند در کرمان تولید شده است.
 مخاطب امروز انیمیشن با آثار روز دنیا براحتی ارتباط برقرار کرده  و شاید بتوان گفت بیشتر انیمیشن‌های خارجی را دنبال می‌کند. شما به‌عنوان کارگردان «لوپتو» برای جذب مخاطب چه کارهایی انجام دادید؟
پیش از هر چیز به داستان اهمیت بسیار زیادی دادیم و ثانیاً کیفیت تولید را تا حد مقدور بالا بردیم که قابل قیاس با انیمیشن‌های روز دنیا باشد.
 یعنی معتقد هستید انیمیشن‌هایی مانند «لوپتو» قابل نمایش و رقابت در عرصه جهانی است؟
بله حتماً، بازار انیمیشن در دنیا بزرگ و گسترده‌ ا‌ست چراکه نیاز به این نوع محتوا بسیار زیاد است و انیمیشن‌هایی مانند «لوپتو» به‌دلیل فضا و محتوای ایرانی که در دنیا جدید است؛ می‌تواند برای مخاطب خارجی جذاب باشد.
 یکی از نکات حائز توجه و اهمیت این انیمیشن ایده و فضای خود قصه است که موضوع تولید اسباب‌بازی را مطرح می‌کند و از این نظر خط و ربط کاملی میان ساختار و محتوای آن به چشم می‌خورد. چگونه به این ایده رسیدید؟
مسأله تولید ابتدا در ایده اصلی فیلم وجود نداشت اما بستر مناسبی برای پیشبرد داستان بود و در کارگروه داستان، ایده تولید اسباب‌بازی که مرتبط به کودکان هم هست، پرداخته و به خط اصلی داستان اضافه شد.
 نگارش گروهی فیلمنامه این اثر چه دستاوردهایی را در پی داشته است؟ و اساساً این اتفاق در حوزه انیمیشن تا چه اندازه ضروری است؟
به طور کلی انیمیشن نسبت به کارهای رئال تیمی پیش می‌رود و اهمیت کارگروهی در آن پُررنگ‌تر است. بر این اساس بخش فیلمنامه هم از این اتفاق مستثنی نیست. تیم فیلمنامه «لوپتو» از ایده تا انتها ۶ نفر بودند. اگر کسی به تنهایی سعی کرده باشد داستان بنویسد، کاملاً می‌داند قدرتی که در کار تیمی نویسندگی باشد، اصلاً قابل قیاس با کار انفرادی نیست بویژه که این افراد باتجربه و دارای قدرت ذهنی خوبی باشند.
 چرا تولید انیمیشن به زمان زیادی نیاز دارد؟
هر آنچه مخاطب در یک انیمیشن می‌بیند ابتدا طراحی و بعد به‌صورت سه‌بعدی ساخته می‌شود. در مقایسه با فیلم رئال اگر یک بازیگر ۳۰ ثانیه دیالوگ بگوید و فیلمساز فیلمبرداری کند، ۳۰ ثانیه فیلم در دست کارگردان است اما در انیمیشن ابتدا کاراکتر و لوکیشن باید طراحی دوبعدی شوند، بعد گروهی از متخصصان آنها را به‌صورت سه بعدی بسازند و سپس حرکت داده شوند که همین حرکت دادن یا انیمیت یکی از وقت گیر‌ترین مراحل است. همچنین به این اتفاقات باید حدود ۱۰ مرحله دیگر اعم از تکسچر، نورپردازی و... اضافه تا یک انیمیشن کامل شود. همه این مراحل طولانی و زمان‌بر و به همین دلیل است که تولید یک انیمیشن وقت زیادی می‌گیرد.
 پروژه بعدی شما در زمینه انیمیشن چیست؟
در حال حاضر تیم ایده و طرح استودیوی «فراسوی ابعاد» مشغول بررسی چند داستان است اما هنوز قطعی نیست که کدام یک برای تولید انتخاب شوند.