انیمیشنی به رنگ امید و شادی

جبارآذین
منتقد سینما

​​​​​​​در اوضاع نابسامان و رکود تولید در سینما که گاه اکران تولیدات سال‌های قبل، ازحیات کم جان سینما، نشان دارد، مدتی است نمایش یک فیلم کودکانه درگوشه‌ای ازاین آسمان تیره چشمک می‌زند و توانسته نظر قشرهایی از کودکان و خانواده‌ها و گروه‌هایی از دانش‌آموزان را به سوی خود جلب کند. اکران فیلم‌های اجتماعی و کمدی با حضور چهره‌های شناخته شده سینما، گرچه مخاطبانی داشتند، ولی هیچ‌کدام به اندازه انیمیشن سینمایی «لوپتو» نتوانست استقبال گسترده خانواده‌ها بویژه کودکان را رقم بزند. استقبال روزافزون و فروش چند میلیاردی این انیمیشن جذاب، مهیج و شاد که با تکنیک سه بعدی ساخته شده، گواه این مدعاست. دردو دهه اخیر تولید انیمیشن در ایران، روندی رو به‌ رشد و صعودی در ساختار هنری و محتواهای همسو با نیازها و خواست‌های مخاطبان داشته است و هنرمندان انیمیشن‌ساز توانسته‌اند، افزون بر کسب رضایت تماشاگران وطنی، آثار خود را درجشنواره‌های سینمایی جهان هم به نمایش در آورد و جوایز و افتخارهایی به دست آورند. انیمیشن تماشایی ، مفرح ، سرگرم‌کننده و آموزشی لوپتو که با همت و تلاش‌ فراوان سازندگان آن و گذر از مشکلات و موانع بسیار، بر پرده سینماها نقش بسته، تولید استودیوی فراسوی ابعاد و محصول مرکز انیمیشن سوره حوزه هنری است؛ مرکزی که تولیدات متعدد و متنوع، آن را فعال نشان می‌دهد. پیشرفت‌های فنی و تکنیکی و محتوایی انیمیشن‌های ایرانی از توجه خوب هنرمندان این عرصه به کودکان و نقش انیمیشن در ارائه و انتقال مفاهیم و مضامین مناسب انسانی و الهی و اجتماعی به آنها روایت می‌کند. در تولید انیمیشن «لوپتو» به کارگردانی عباس عسگری و تهیه‌کنندگی محمدحسین صادقی و احسان کاوه، جمعی از زبده‌ترین صداپیشگان کشور؛ زنده یاد حسین عرفانی، اکبرمنافی، جواد پزشکیان، شوکت حجت و تورج نصر همکاری داشته‌اند. از همین رو، علاوه‌بر مضمون و محتوای عالی، حمایت از تولید ملی و ساختار حرفه‌ای، صداپیشگان هم در توفیق اجتماعی «لوپتو» نقش ایفا کرده‌اند. ایده خوب و بکر و مشوقانه تولید اسباب‌بازی با هدف حمایت از تولید ملی که با محتوا و ساختار این انیمیشن هم همخوانی دارد، مضمون محوری «لوپتو»ی پرمخاطب تولیدشده در کرمان است. انیمیشن موزیکال و شادی‌آور «لوپتو»، اثری قابل توجه و تأمل بوده و با شادی‌بخشی به خانه‌ها و خانواده‌ها و کودکان، دست‌کم برای مدتی اندک، سیمای پژمرده سینما و مخاطبان سینمای فراموش شده کودک را گلگون کرده است.