روز خاطره‌ساز الریان

محمدالیاس قنبری
روزنامه نگار

​​​​​​​فضای ورزشگاه احمد بن علی یا الریان بعد از بازی شگفت‌انگیز بود؛ نه تنها غرور جریحه‌دار شده ایرانیان بازگشت بلکه حالا امید به صعود وجود دارد. ما در این بازی معجزه اتحاد و تشویق یکپارچه و مستمر تماشاچیان را دیدیم. تماشاچیان انصافاً از اول تا آخر بازی مستمر تشویق کردند. ما معجزه سرود ملی را در این بازی دیدیم و معجزه خسته نشدن و حفظ امید را. واقعاً فضای ورزشگاه دست ایرانیان بود و ولزی‌ها که تنها در گوشه‌ای از ورزشگاه بودند، اصلاً صدایی نداشتند. ورزشگاه یکپارچه شعار «ایران ایران» بود؛ هیچ صدا و هیچ تفرقه‌ای در ورزشگاه وجود نداشت. نمی‌دانم چرا این فضا در بازی قبل کمتر بود ولی در این بازی واقعاً همه چیز تغییر کرده بود و ایرانی‌ها همه با هم متحد بودند و هیچ‌کس نتوانست تفرقه‌ای ایجاد کند. هیچ‌کس نتوانست صدای متفاوتی ایجاد کند. در این بین، دفاع عالی بود، حمله عالی بود، مربیگری عالی بود و ما می‌توانستیم بیشتر هم گل بزنیم ولی مطمئناً در مقابل امریکا بهتر ظاهر می‌شویم. ورزشگاه الریان حال و هوای متفاوتی را تجربه کرد و حالا حتی ایرانیان نسبتاً زیادی که در قطر ساکت هستند، حتماً رویه‌ای خاص را تجربه می‌کنند. در واقع یک بازی فوتبال فقط همان 90 دقیقه نیست؛ گاهی بازی از مدت‌ها قبل شروع و بعد از 90 دقیقه هم ادامه دارد. تماشاچی و سکو رکن مهمی در فوتبال است و برای من به‌عنوان کسی که اولین‌بار است در جام جهانی حضور پیدا می‌کنم و هیچ وقت پیگیر جدی فوتبال نبودم، واقعاً تحت تأثیر جو ورزشگاه قرار گرفتم. موقع پخش سرود تیم ملی اشک‌های دیگران را می‌دیدم که از صورت‌شان جاری می‌شد و من هم از اشک دیگران به گریه افتادم. همین انرژی مثبت به تیم منتقل شد و من واقعاً تحت تأثیر تشویق‌ها قرارگرفتم؛ تشویق‌هایی که قطعاً خیلی در روحیه بازیکنان تأثیرگذار بود و حالا متوجه شدم که چرا کی‌روش در بازی قبل هواداران را به تشویق دعوت می‌کرد. قطعاً شاهد این تشویق‌ها در بازی با امریکا خیلی بهتر و بیشتر خواهیم بود. اینجا حتی از ملیت‌های دیگر حضور داشتند که از ایران طرفداری می‌کردند؛ قطری‌ها، لبنانی‌ها، فلسطینی‌ها و حتی تعدادی از لهستانی‌ها را دیدم که ایران را دوست دارند و تیم ایران را تشویق می‌کردند. شاید باورش سخت باشد اما تعدادی از هواداران ایران حتی دقایقی بعد از اتمام بازی هم دوست نداشتند ورزشگاه را ترک کنند. تعداد زیادی هم دور تا دور ورزشگاه در حال شادی و تشویق تیم ملی بودند، انگار که بازی ادامه داشت.
تیم ملی 2 گل به ولز زد و حتی مستحق برد پرگل‌تری هم بود چون فقط دو بار توپ به تیر دروازه حریف برخورد کرد. لازم است بچه‌ها همین روحیه جنگنده را برای بازی بعد برابر امریکا حفظ کنند. فریاد «حمله حمله» تماشاچیان تأثیرش را در بازی گذاشت. نکته مهم دیگر اینکه دیروز بسیاری از ایرانی‌ها حواس‌شان جمع بود تا درگیر حاشیه‌ها نشوند. تعداد انگشت‌شماری بودند که با پرچم‌ها و شعارهای انحرافی قصد داشتند فضا را ملتهب کنند اما هوشیاری هواداران این اجازه را به آنها نداد. حالا ورزشگاه الریان جزو ورزشگاه‌هایی است که برای ما ایرانی‌ها خاطره‌ساز شده و اسم آن را فراموش نخواهیم کرد.