دیلی اکسپرس(انگلیس)
آمار رسمی مرگ 25 هزار نفر در خانه‌ها در بازه زمانی مارس تا سپتامبر در حالی در انگلیس نگران‌کننده شده که شماری از این افراد بر اثر بیماری‌هایی غیر از کرونا و نرسیدن کمک‌های درمانی در دوران قرنطینه جان خود را از دست داده‌اند.

فولها دی سائوپائولو (برزیل)
به نظر می‌رسد ترامپ برای ضربه زدن به چین حتی چند هفته مانده تا انتخابات 2020 نیز همچنان دست برنداشته، به طوری که «روبرت اوبرایان» در رأس هیأت بلندپایه‌ای به برزیل سفر کرده تا بتواند دولت «بولسونارو» را نیز برای تحریم هواوی در شبکه نسل 5 اینترنت با امریکا همراه کند.

کامرسانت (روسیه)
پس از شکست دو آتش بس در چند روز اخیر و افزایش تنش ها بر سر قره باغ، رئیس جمهوری آذربایجان و نخست وزیر ارمنستان که هر یک کشور دیگری را مقصر می دانند، برای مذاکره در مسکو اعلام آمادگی کردند. در همین حال شورای امنیت سازمان ملل نیز در نشستی غیرعلنی بر حل سریع این بحران تأکید کرد.

بنفشه غلامی/ تنها 14 روز مانده به انتخابات ریاست جمهوری امریکا نتایج نظرسنجی‌های Real Clear Politics از پیروزی احتمالی 51.3 درصدی «جو بایدن»، رقیب دموکرات «دونالد ترامپ» که نظرسنجی‌ها می‌گوید 42.4 درصد رأی خواهد آورد، حکایت دارد. این در حالی است دو طرف فردا شب در آخرین مناظره مشترک شرکت می‌کنند و البته این بار برای پرهیز از تکرار تجربه تلخ اولین مناظره، میکروفن کاندیداها هنگام سخن گفتن دیگری خاموش خواهد بود.
به گزارش روزنامه امریکایی «لس‌آنجلس تایمز»، دیروز برای هر دو کاندیدا روز مهمی تلقی می‌شد و یک رویارویی جدی را پشت سر گذاشتند. فلوریدا ایالتی است که با داشتن 29 رأی الکترال، در رده سوم ایالت‌های مهم انتخاباتی در امریکا قرار می‌گیرد. علت اهمیت آرای الکترال در انتخابات امریکا نیز به‌خاطر قدرتی است که این آرا بر آرای مردمی دارند. مطابق قوانین امریکا هر ایالت دارای نمایندگان و سناتورهایی در کنگره امریکا است که باید رأی مردم ایالت خود را در انتخابات تأیید و یا رد کنند. به رأی این نمایندگان و سناتورها (الکتورها) در فرآیند انتخابات ریاست جمهوری رأی الکترال می‌گویند. هر کاندیدا نیازمند حداقل 270 رأی الکترال برای رسیدن به پیروزی است. اگر تعداد آرای مردمی یک کاندیدا در جریان انتخابات بالا باشد اما الکتورها با توجه به بینش بازتری که نسبت به مردم درباره مسائل سیاسی دارند، تشخیص دهند، مردم انتخاب درستی نداشته‌اند، یک کاندیدا می‌تواند با وجود آرای مردمی بیشتر در انتخابات بازنده شود.
از همین رو فلوریدا با 29 رأی الکترال برای هر کاندیدایی می‌تواند اهمیت ویژه‌ای داشته باشد. «ترامپ» به این ایالت که سال 2016 با 1.2 درصد اختلاف در آن به پیروزی رسید، امید زیادی بسته است. او در این انتخابات با 49 درصد آرا مقابل «هیلاری کلینتون» با 47.8 درصد آرا پیروز شد. دیروز نیز کسانی که در صفوف انتخابات پیش از موعد در این ایالت شرکت کرده بودند، اغلب حامیان «ترامپ» بودند. آنها به خبرنگاران می‌گفتند، نگران از آن هستند که «بایدن» همان طور که «ترامپ» می‌گوید، سوسیالیسم را وارد چرخه اقتصادی و سیاسی امریکا کند. از همین رو به نظر می‌رسد کمپین‌های هر دو کاندیدا در دو هفته پیش رو کار سختی را برای تبلیغات  در این ایالت داشته باشند. به گزارش «سی ان ان» احتمالاً بیش از هر چیز تمرکز آنها بر آرای لاتین تبارها خواهد بود. به احتمال بسیار کمپین «ترامپ» برای کشاندن هر چه بیشتر کوبایی تبارهای مهاجر متمرکز خواهند شد. و البته از دیگر سو کمپین «بایدن» هم تلاش خواهد کرد، از بین رأی دهندگان پورتوریکویی و کلمبیایی که از سیاست‌های «ترامپ» ناراضی هستند، رأی جمع کنند.
سایر ایالت‌ها
اما همه چیز به فلوریدا ختم نمی‌شود. همان طور که گفته شد، با توجه به اهمیت آرای الکترال شماری از ایالت‌ها هستند که با توجه به آرای بالای الکترال اهمیت و جایگاه ویژه‌ای در انتخابات امریکا دارند. 10 ایالت امریکا و شمار آرای الکترال آنها به ترتیب عبارتند از: کالیفرنیا (55)، تگزاس (38)، فلوریدا (29)، نیویورک (29)، ایلینوی (20)، پنسیلوانیا (20)، اوهایو (18)، جورجیا (16)، میشیگان (16)، کارولینای شمالی (15). نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد، در بین این ایالت‌ها «بایدن» در سه ایالت کالیفرنیا، نیویورک و ایلینوی بیشترین آرا را به دست می‌آورد و در دو ایالت پنسیلوانیا و میشیگان هم نسبت به «ترامپ» پیشتاز است. در حالی که «ترامپ» تنها در ایالت تگزاس است که برتری نسبی دارد. درباره وضعیت فلوریدا، اوهایو، جورجیا و کارولینای شمالی هم با توجه به نزدیک بودن آرای دو طرف به سختی می‌توان نظر داد. اما به جز این ایالت‌ها که رأی الکترال بالایی دارند، سه ایالت آریزونا، ویسکانسین و آیوا به ترتیب با 11، 10 و 6 رأی الکترال برای کاندیداها مهم هستند.

جان بولتون / مشاورامنیت ملی سابق ترامپ / مترجمان: مسعود میرزایی و بهجت عباسی

نشست با همه اعضای ناتو

ترامپ سپس در اظهاراتی غیرمنتظره گفت: «کیت کلوگ»، مشاور امنیت ملی پنس، به همه مسائل ناتو اِشراف دارد. همان گونه که می‌دانید بعد از مک مستر می‌خواستم او را به‌عنوان مشاور امنیت ملی معرفی کنم. او هرگز قبل از این که من سؤال کنم دیدگاه‌هایش را مطرح نمی‌کند. چهره سرشناسی هم نیست زیرا هرگز در تلویزیون حضور نداشته است. «ولی من جان (بولتون) را دوست داشتم و به همین خاطر هم او را انتخاب کردم.» (برداشت من و پمپئو این بود که این اظهارات دقیقاً به ما می‌گفت که اگر بزودی استعفا دهم چه کسی جانشین من خواهد شد. به پمپئو گفتم البته اگر شما هم استعفا دهید کیت ممکن است وزیر خارجه شود و هر دو خندیدیم. پمپئو مکث کوتاهی کرد و گفت، اگر هر دو با هم استعفا دهیم کیت می‌تواند مانند هنری کیسینجر دو شغله شود؛ هر دو قهقهه زدیم و این شیرین‌ترین لحظه آن روز بود).
ما با جدیت تمام به تلاش‌های خود درباره نامزدی کاوانا برای عضویت در دیوان عالی ادامه دادیم و استدلال‌های خود را در مورد ضرورت تمرکز بر این موضوع برای ترامپ شرح دادیم و بعد به سمت خودروهای خود رفتیم تا عازم محل اجلاس ناتو شویم؛ در مسیر حرکت به سمت مقر ناتو موفق شدم با متیس صحبت کنم. او را از جلسه‌ای که درباره اوکراین و گرجستان و در غیبت ترامپ در مقر ناتو شروع شده بود، بیرون کشیدم و درباره بحث‌هایی که ساعاتی پیش مطرح شده بود، توجیه‌اش کردم.
وقتی که ما رسیدیم، ترامپ به صندلی خود که بین استولتنبرگ و ترزا می‌قرار داشت، بازگشت (سران کشورها دور میز بزرگ ناتو و به ترتیب الفبای اسامی کشورها نشسته بودند). ترامپ اشاره‌ای به من کرد و پرسید: آیا می‌خواهید انجامش دهید؟ از او خواستم منصرف شود و گفتم شما باید اعضای ناتو را به‌دلیل این که به اندازه کافی برای این ائتلاف هزینه نکرده‌اند محکوم کنید اما تهدید به خروج یا قطع کمک امریکا نکنید. حرفم را با این جمله پایان دادم تا آخرش بروید اما رفتاری غیرقابل قبول مرتکب نشوید. ترامپ سرش را به علامت تأیید تکان داد اما چیزی نگفت.
به صندلی خودم بازگشتم در حالی که نمی‌دانستم ترامپ به چه چیزی فکر می‌کند. احساس کردم کل اتاق به ما خیره شده‌اند. ترامپ حدود ساعت 9 و 25 دقیقه به مدت یک ربع سخنرانی کرد و فرصتی را برای صحبت کردن درباره اوکراین وگرجستان باقی نگذاشت. او سخنانش را با بیان این که قصد شکایت دارد شروع کرد و گفت: بسیاری در ایالات متحده حس می‌کنند کشورهای اروپایی سهم عادلانه خود را که باید چهار درصد باشد، نمی‌پردازند (چنین سهمی با تعهد کنونی کشورها بر اساس توافق سال 2014 که به میزان دو درصد تعیین شده بود مغایرت داشت و معلوم نیست ترامپ چهار درصد را از کجا آورده بود).