دیپلمات صنعت مُد

روزبه میدانی
طراح و پژوهشگر صنعت مُد
درس علوم سیاسی را به اتمام رساند و در ارتش هم خدمت کرد، اما علاقه‌اش به هنر او را وارد دنیایی کرد که نامش را به‌عنوان خالقی آرمانگرا و مدیری رؤیایی تا ابد ماندگار کرد. «کریستین دیور» (Christian Dior)، طراح مُد و مؤسس خانه مد دیور، 21 ژانویه 1905 در شهر گرانویل(Granville) فرانسه که می‌توان آن را مهدِ مُدِ دنیا دانست، متولد شد و اولین فعالیت هنری خود را با برپایی یک نمایشگاه هنری از افراد صاحبنامی چون ژرژ براک، پابلو پیکاسو، ژان کوکتو و ماکس ژاکوب آغاز کرد و در ادامه، کار طراحی پوشاک را در سال ١٩٣۵ آغاز کرد. ابتدا طرح‌های خود را به مجله فیگارو(Le Figaro) می‌فروخت و بعد به‌عنوان دستیار طراح استخدام شد. در طول جنگ جهانی دوم در جنوب فرانسه خدمت کرد اما در سال ١٩۴١ به پاریس بازگشت و در سالن طراحی بزرگتری مشغول به کار شد. در سال ١٩۴۶ با وجود پیشنهاد عالی، طراحی لباس را نپذیرفت اما یک سال بعد خانه مد خود را تأسیس کرد و نقطه اوجی را در صنعت مد جهان سبب شد. او خون تازه‌ای را به رگ‌های صنعت مد فرانسه خسته از جنگ تزریق کرد و با استفاده از طرح‌های انقلابی که الهام گرفته از باغ گلی در نرماندی که دست‌پرورده مادرش در زادگاهش بود، حیات را به پایتخت مد جهان یعنی پاریس بازگرداند. در سال ١٩۴٧ که اولین نمایش عمومی طرح‌های دیور بود، در پایان این برنامه، با نمایش مجموعه کاپشن‌های مربعی خود و مدل‌های جدیدی از لباس‌هایی که شانه‌ها را برجسته نشان می‌داد، نخستین تکانه‌های ناشی از انقلاب در مد را آغاز کرد. دیور در ادامه با استفاده از موقعیت کشوری که تازه از جنگ رها شده بود و تمام نگاه‌های معطوف به آن در اونیفرم‌های نظامی خلاصه شده بود، با ارائه طرحی با عنوان نگاه جدید، که ترکیبی از کمربندی تنگ که محکم بسته می‌شود و دامنی حجیم بود، ظرافت زنانه را به منصه ظهور رساند. او همچنین توانست آن را به‌عنوان یک چشم‌انداز و نظریه جدید در صنعت مد مطرح کند، به گونه‌ای که هنوز تأثیرات خود را بر این حوزه حفظ کرده است.
او با اینکه تنها 10 سال پس از تأسیس خانه مد خود(The Dior fashion house) در زادگاهش، در قید حیات بود (او در 24 اکتبر 1957 در ایتالیا درگذشت) اما هنوز هم پیشرو و تعیین‌کننده در صنعت جهانی مد است و راز ماندگاری آن را باید پیشرو بودن ذهنی او و مهم‌ترین آنها تغییر در لباس‌هایی که از نوعی پارچه ابریشمی استفاده می‌کرد دانست. جز این، نقب زدن به علاقه‌اش به باغبانی در طراحی و انتخاب پارچه و رنگ و نام مجموعه‌های خود که از گل‌ها وام می‌گرفت، هم در این موفقیت بی‌تأثیر نبود. اما از همه مؤثرتر، روشی بود که مانند نقاشی، روی طرح پارچه‌ها آورد و نگاه‌ها را مجذوب خود ساخت. این موضوع، باعث شد تمام منتقدان تحت تأثیر قرار گیرند تا جایی که منتقد مجله ووگ(Vogue) در مطلبی به صراحت اشاره کرد ما مدام به این اذعان داشتیم که اروپا دیگر تمام شده است، اما با نمایش دیور، احساس می‌کنم یک انقلاب در مد ایجاد شده که باید به این نبوغ نوآورانه تعظیم کرد.