وقتی معلمان زیاد می‌شوند

اگر تاریخ را مطالعه بفرمایید، می‌بینید که می‌شود در آن، دوره‌های مختلفی را مشخص کرد. در یک دوره، این زمین‌ها بودند که مهم تلقی می‌شدند. در دوره دیگر، پول و سربازان بودند که مهم تلقی می‌شدند. در دوره‌ای دیگر، این کارخانه‌ها بودند که امتیاز محسوب می‌شدند. اما حالا، در اینجای تاریخ که ایستاده‌ایم، داریم با چشمان خودمان می‌بینیم که این، انسان‌ها هستند که مهم اند. انسان‌ها، نه به مثابه اینکه مثلاً کارگر یا سرباز بشوند و صرفاً نقش سیاهی لشکر را بازی کنند. در دوره‌های مختلف تاریخی، اگر هم انسان‌ها مهم بوده‌اند، نقش سیاهی لشکر را داشته‌اند. اما حالا، این مغز انسان است که وجه امتیاز گروهی به گروه دیگر تلقی می‌شود. شما به کشورهای ثروتمند و نفت‌خیز حاشیه جنوبی خلیج فارس نگاه کنید؛ پول و امکانات به اندازه کافی دارند. اما چون سرمایه انسانی و سرمایه فکری و ذهنی به اندازه کافی ندارند، این امتیاز، چندان امتیاز مهمی برای آنها محسوب نمی‌شود. به ژاپن نگاه کنید، کشوری که نه جغرافیای وسیعی دارد، نه منابع معدنی و زیرزمینی غنی و سرشاری، اما چون سرشار از سرمایه‌های انسانی است، در باشگاه کشورهای جهان اولی قرار گرفته. کشور ما هم اگر جزو باشگاه کشورهای در حال توسعه به حساب می‌آید، به خاطر همین سرمایه انسانی و مغزی است. خب حالا سؤال اینجاست که این مغزها و انسان‌ها را چه کسی تبدیل به سرمایه انسانی کرده است؟ باید بپذیریم که بخش قابل توجهی از شاکله فکری ما در مدارس و زیر دست معلمان شکل می‌گیرد، باید بپذیریم آنها بوده‌اند که بخشی از حال و روز فکری ما را شکل داده‌اند. باید قبول کنیم که معلمان اساسی‌ترین کار را در یک جامعه انسانی، یعنی تعلیم و تربیت افراد جامعه را انجام می‌دهند. می‌گویند آنها مثل شمع می‌سوزند تا فردای بهتر برای جامعه رقم بزنند. البته هر شغلی دردسرها و آسیب‌های خاص خودش را هم دارد، اما معلمی از آن دست مشاغلی است که تا وقتی مشغول به کار نشوید، دشواری‌هایش را درک نمی‌کنید. برای تاب آوردن این دشواری‌ها فقط نیاز نیست که از ذهن و فکرتان مایه بگذارید. معلم بودن تبعات جسمانی هم دارد و وضعیت‌های ویژه‌ای که برای شاغلان این حوزه پیش می‌آید، می‌تواند آسیب‌های جسمی گسترده‌ای برایشان ایجاد کند. این باردر  صفحه «داستان زندگی» از یک هفته جلوتر سراغ آنها رفته‌ایم، سراغ معلمانی که حتماً همه ما خاطرات بسیار زیادی از آنها داریم.