دو دفتر صد برگ شعر گفته‌ام و دور انداخته‌ام!

حامد جیرودی
خبرنگار
این که یک فوتبالیست کاری غیر از ورزش خود داشته باشد و یا به خوانندگی یا بازیگری در سینما روی بیاورد که در چند سال اخیر بازار آن داغ شده، اتفاق عجیبی نیست اما این که یک فوتبالیست شاعر هم باشد، در نوع خود بسیار جالب و البته نادر است. خصوصیاتی که شایان مصلح مدافع پرسپولیس آن را داراست و به‌طور همزمان هم فوتبال را به صورت حرفه‌ای در بالاترین سطح فوتبال ایران دنبال می‌کند و هم به‌طور ویژه، به علاقه خاص خود یعنی شعر و شاعری می‌پردازد. مصلح پنجشنبه گذشته مراسم جشن امضای کتاب خود را در حضور حدود هزار نفر، خصوصاً هواداران پرسپولیس و جمعی از شاعران و هنرمندان در باغ کتاب تهران برگزار کرد. این موضوع بهانه‌ای شد تا به سراغ مصلح برویم و او در گفت‌و‌گویی که با خبرنگار «ایران» داشت، در این خصوص صحبت کرد.
   در مورد کتاب پرواز 69 که نویسنده‌اش هستی صحبت می‌کنی؟
این کتاب، یک مجموعه شعر است که بیشتر اشعار آن غزل است و تعدادی چهارپاره و مثنوی و قصیده هم در آن هست. این کتاب تلاش 6، 5 ساله ادبی من است که در این مجموعه جمع شده و 6 دوره چاپ شده که تا 5 چاپ آن با انتشارات نزدیک‌تر و چاپ ششم بر عهده انتشارات فصل پنجم بوده است.
    استقبال خوبی هم از کتابت شد؟
بله این 5 چاپی که گفتم همه در عرض یک ماه فروش رفت و آن یک ماه ایام نمایشگاه و چند روز قبل و بعد آن بود. البته کتاب در شهرستان‌ها توزیع نشده و فقط چند شهر جشن امضای کتاب داشتیم که قصد داریم به صورت ویژه‌تر آن را در دیگر شهرهای کشور هم توزیع کنیم.
    ماجرای اسم کتابت که به نام «پرواز 69» است، چیست؟
پرواز 69 اسمی استعاره‌ای بود. من شعری دارم که برای زلزله 31 خرداد 69 هست که در آن از واژه پرواز 69 نام بردم و علاوه بر آن من چون در بازی‌ها زیاد می‌پرم، می‌گویند پرواز شماره 69 و حتی در شرح یک عکس هم آمده بود که پرواز شماره 69 به روایت تصویر. خودم هم که در پرسپولیس به همین خاطر پیراهن شماره 69 را می‌پوشم.
    چند سال است که شعر می‌گویی؟
من تقریباً از سال 91 به صورت حرفه‌ای شعر می‌گویم. در کل، علاقه زیادی به نوشتن داشتم و در اقوام ما هم کسانی هستند که می‌نویسند و اهل قلم هستند. شعر گفتن را هم از سال 87 و در دوران راهنمایی آغاز کردم و معلمی به نام آقای هاشمی‌پور داشتم که به من گفت خیلی خوب می‌نویسی و علاقه‌ام بیشتر شد. از وقتی هم برای فوتبال پایه‌ای به تهران آمدم در انجمن‌های ادبی شرکت کردم و به نوعی نقاط ضعف و قوت خودم را شناختم.
   در چه زمینه‌ای دوست‌داری شعر بگویی؟
من هم عاشقانه می‌گویم، هم آیینی و هم اجتماعی. هر کدام هم مخاطبان خاص خودش را دارد و خودم هم بیشتر دوست دارم غزل بسرایم. البته سبک ما در حال حاضر نئوکلاسیک است و با زبان آرکائیک زمان حافظ و سعدی فرق دارد.
    کلاً چقدر کتاب می‌خوانی؟
من زمان نمی‌توانم تعیین کنم. فقط هم کتاب خواندن نیست و مطالعه کردن است. در فضای مجازی، گوشی موبایل و پی‌دی‌اف هست و این طور روزانه دو ساعت مطالعه را دارم. به‌طور میانگین شاید کتاب را هم روزی نیم ساعت بخوانم.
    آخرین کتابی که خواندی چه بوده؟
من این طور نیستم که یک کتاب را تمام کنم و به سراغ بعدی بروم. الآن هم کتابی با عنوان « دولت کریمه امام زمان(عج)» می‌خوانم که بسیار جالب است که به مسأله حکومت ایشان بعد از ظهور پرداخته که چطور قضاوت صورت می‌گیرد و بحث‌های اقتصادی چطور است.
    اگر بخواهی کتاب شعری یا کلاً کتابی را برای مخاطبان پیشنهاد بدهی، از چه کتاب‌هایی نام می‌بری؟
من کتاب زیاد خوانده ام. اگر بحث شعر باشد شاعران معاصر خوب هستند. مثل خانم تکتم حسینی که از شاعران خوب افغانستان است و کتابی دارد با عنوان« دوشنبه‌های کوهی» که بسیار خوب است یا سجاد رشیدی‌پور که کتاب شعر «حتی به روزگاران» را نوشته. در بین قدما هم که من سعدی را می‌پسندم و معتقدم سعدی بهترین شاعر تاریخ ایران است و بعد از او هم صائب و منزوی را خیلی می‌پسندم.