«نقدینگی» و درس همبستگی مردمی در سیل

محمد رضا حسین‌زاده
مدیرعامل بانک ملی ایران
 از ابتدای سال جدید، مناطق زیادی از کشور درگیر مسأله سیل شده است و آسیب‌های فراوان ناشی از آن بر هیچ کس پوشیده نیست. گر چه این سیل برکاتی هم داشته که از جمله آنها می‌توان به پر شدن سدها، سیراب شدن تالاب‌ها و تقویت منابع آب زیرزمینی اشاره کرد، اما یکی از مهم‌ترین جلوه‌هایی که در این حادثه با شدت و حدت هر چه تمام‌تر بروز و ظهور کرد، همبستگی مردم برای مهار خسارات ناشی از حادثه بود. در بسیاری از مناطق سیل زده، مردم با حداقل امکانات تلاش کردند گل و لای ناشی از ورود سیلاب را خارج کنند و وضعیت را به حالت سابق برگردانند. بیش از همه اما «سیل بند انسانی دهلاویه» بازتاب فراوانی داشت. تصاویری که نشان می‌داد عده‌ای با دست خالی، خودشان را در ورودی سیلاب قرار داده و نمی‌خواهند اجازه دهند که ورود آب، خسارت بیشتری ایجاد کند. از این تجربه موفق باید یاد بگیریم و با تکیه به مردم بر مشکلات فائق آییم. نقدینگی موجود در کشور، پیوسته در حال افزایش است. نقدینگی یک سکه دو روست که در صورت استفاده صحیح می‌تواند انقلابی در اقتصاد کشور ایجاد کند، اما عدم هدایت آن می‌تواند همچون سیلابی ویرانگر، زیرساخت‌های اقتصاد کشور را تخریب کند. آثار منفی سرریز کردن سیل نقدینگی سرگردان به بازارهای دلالی و سفته بازی یا خرید و فروش کالا و مسکن با نیت تأثیرگذاری بر قیمت، تا مدت‌ها در کشور خواهد ماند و همه از آن آسیب خواهند دید. اما این سیل را چگونه می‌توان مهار کرد؟ آیا راهی برای کنترل آن وجود دارد؟ آیا می‌توان روشی را انتخاب کرد که آثار مثبت این حجم نقدینگی را افزایش دهد؟
واقعیت این است که نقش مردم به‌عنوان مالکان این نقدینگی در مهار و هدایت آن بسیار مهم است. مردم می‌توانند بدرستی تصمیم بگیرند که این حجم بزرگ از پول را به سمت کدام بازار هدایت کنند تا هم آسیبی به آن بازار وارد نشود، هم تبعات منفی برای اقتصاد کشور ایجاد نکند و هم دیگران را به ورود به آن بازار تشویق کند. سفته بازی، گرچه ممکن است در کوتاه مدت سودهای اندکی نصیب بازیگران این بازار کند، اما در میان مدت و بلند مدت اثرات مخربی برای همه جامعه خواهد داشت. با اتکا به سیاست‌های راهبردی بانک مرکزی و نیز با تحلیل درست آثار مخرب سفته بازی، سیل نقدینگی را هم مردم می‌توانند مهار کنند.