اخبــار

آذری‌جهرمی پا در رکاب شهردار تهران شد

گروه اجتماعی/ یک هفته بعد از دعوت رسمی شهردار تهران از جوان‌ترین وزیر کابینه روحانی، محمد جواد آذری‌جهرمی به این دعوت پاسخ گفت و در اولین سه‌شنبه نیمه‌های تیر، پا به رکاب پیروز حناچی شد. پیش از او البته معصومه ابتکار با یک روز متروسواری، به کمپین سه‌شنبه‌های بدون خودرو پیوسته بود. آذری‌جهرمی هم در این دوچرخه‌سواری، امیرحاتمی (وزیر دفاع)، سورنا ستاری (معاون رئیس جمهوری) و پدر همسرش را به این کمپین دعوت کرد.
آذری‌جهرمی درحاشیه دوچرخه‌سواری هم گفت که خودش به‌صورت منظم دوچرخه‌سواری نمی‌کند، اما دو فرزند پسرش، در هفته چندین بار در پارک نزدیک خانه‌شان دوچرخه‌سواری می‌کنند. او گفت با شرایطی که اکنون به‌وجود آمده و شهردار تهران اهتمام ویژه‌ای برای ساخت مسیرهای دوچرخه‌سواری انجام داده است، بهتر است مردم نیز به سمت استفاده از دوچرخه بروند که هم سالم‌تر است و هم در کاهش آلودگی هوا و ترافیک و محیط زیست نقش دارد.
شهردار تهران هم بر لزوم توسعه مسیرهای دوچرخه، پیاده و مترو برای کاهش استفاده از خودروی شخصی تأکید کرد و گفت:این حرکت نمادین است و امیدواریم همه روزها بتوانیم بدون خودرو در شهر تردد کنیم. متأسفانه اوضاع شهر از نظر آلودگی و ترافیک خوب نیست، البته تنها راهکار استفاده از دوچرخه نیست بلکه می‌بایست مسیرهای پیاده و مترو نیز گسترش یابد و این یک حرکت عمومی است که خوشبختانه گسترش آن در حال انجام است و خیابان‌های حافظ و کریمخان نیز در حال آماده‌سازی به مسیرهای دوچرخه هستند.

عباس عبدی: مدارک بی‌اعتبار را می‌توان سرقت کرد

عباس عبدی، پژوهشگر اجتماعی و فعال رسانه‌ای درباره موضوع تقلب‌علمی در دانشگاه‌های کشور، گفت: وقتی مدرک و علم را می‌توان سرقت کرد که آنها دیگر اعتبار نداشته باشند.
به‌گزارش ایسنا، وی با اشاره به آیین‌نامه‌ای که در هیأت دولت برای جلوگیری از سرقت علمی تنظیم شده است، گفت: من در جریان جزئیات آنچه تصویب شده نیستم اما قانون و آیین‌نامه، شکل مکتوب یک اراده باید باشد. مهم این است که آیا چنین اراده‌ای در ساخت دولت در جایی شکل گرفته است یا نه؟ اگر چنین اراده‌ای در ساخت دولت وجود داشته باشد اصلاً وضع به اینجا نخواهد رسید.
عبدی تأکید کرد: اصل این ضوابطی که دولت یا شورای عالی انقلاب فرهنگی وضع کرده‌اند که حتماً باید مثلاً مقالات بین‌المللی برای ارتقا وجود داشته باشد، همه خالی کردن علم از محتوای واقعی آن است. هیچ جای دنیا اینچنین نیست. نقاطی هم که چنین قواعدی وجود دارد اولاً آن محتوا شکل گرفته بعد قالب آن را تنظیم کرده‌اند. مثلاً همه جای دنیا دادن مدرک وجود دارد اما اول علم را آموزش می‌دهند بعد معادل این علم، مدرک صادر می‌کنند. اما ما از مدرک شروع کرده‌ایم و فکر می‌کنیم صدور مدرک همان علم است. این آیین‌نامه‌ها را هم باید در همین چارچوب تحلیل کرد. ما باید اول آن اراده را داشته باشیم.
وی با اشاره به تبعیض و فساد موجود در بعضی دانشگاه‌ها گفت: تبعیضی که در کنکور برای فرزندان اعضای هیأت علمی وجود دارد، کار بسیار زشتی است. اما یک نفر از این افراد به این مسأله اعتراض نمی‌کند. اصلاً مگر می‌شود در حوزه علم و دانش چنین تبعیض‌هایی روا داشت؟ از تخصیص این امتیازات برای سایر موارد هم مخالفم. نه اینکه بگویم به آنها کمک نشود. به آنها کمک شود که مدرسه خوب بروند و آموزش خوب ببینند تا بتوانند در مسابقه شرکت کنند و برنده شوند. به آنها آموزش درجه یک رایگان بدهند. این ایرادی ندارد. اما در مسابقه باید همه افراد، موقعیت برابر داشته باشند. هر چند افرادی را می‌شناسم که فرزندانشان را به شکلی تربیت کرده‌اند که حاضر به استفاده از این امتیاز ناموجه نشده‌اند.
وی درباره بحث تقلب علمی در دانشگاه‌های کشور هم این‌طور توضیح داد: سرقت علمی با سرقت چیزهای دیگر فرق می‌کند. مثال می‌زنم اگر کسی پول من یا شما را بدزدد یا از منزل ما وسیله‌ای را بدزدد، آنچه دزدیده شده، از جیب من یا شما برداشته شده و به جیب دیگری می‌رود و آن فرد دیگر به هرحال از آن وسیله دزدیده شده استفاده می‌کند. اما در سرقت علمی ماجرا اینگونه نیست. یعنی مثلاً اگر کسی یک مدرک پزشکی داشته باشد، دیگری نمی‌تواند این مدرک را سرقت کند چون این مدرک به خودی خود هیچ چیز نیست. آن تخصص فرد در پزشکی است که اهمیت دارد. این مدرک، معرف آن تخصص است و آن تخصص قابل سرقت نیست. بنابراین این خیلی کار کثیف و رذیلانه‌ای است. درواقع کسی که کتاب یا مقاله‌ای را به‌نام خود منتشر می‌کند در حالی که مال خودش نیست، می‌خواهد چیزی را از دیگران بدزدد که اصلاً شدنی نیست. اما تبعات بدتر از دزدی را دارد.