سیلاب فروردین 98 را فراموش نکنیم...

قدرت تخریب این نوع سیل بسیار بالاست. همه سوابق مربوط به سیل‌های بشدت مخرب در شهر تهران، مربوط به این نوع سیل است. سیل ثانویه یکی دیگر از ظرفیت های آسیب‌پذیری شهر تهران است. این نوع سیل ناشی از خطاهای مهندسی نیز نامیده می‌شود. زیرا بر اثر شکست سازه‌های انتقال جریان (مانند شکست کانال) یا سازه‌های تقاطعی با مجاری انتقال جریان (مانند شکست پل) ناشی می‌شود. در این پدیده به‌دلیل خطاهای طراحی، اجرا و بهره‌برداری در ساخت سازه‌های یاد شده، جریان سیل جاری در داخل مجاری انتقال سیل (رودخانه، مسیل و کانال) از داخل مجرای طبیعی خود خارج شده و باعث آسیب درخور توجهی به محدوده شهری می‌شود.
به‌طور کلی تهران با سه خطر طبیعی عمده شاملِ زلزله، سیل و فرونشست زمین مواجه است. با‌ وجود این واقعیت، طی سالیان گذشته عمده تمرکز و نگرانی‌ها در کشور ما معطوف به نحوه مواجهه با خطر زلزله شده و از خطرات سیل غافل بوده‌ایم. پیش از ارائه هرگونه تحلیلی در خصوص چرایی پدید آمدن بحران ناشی از عوامل طبیعی یا چگونگی مواجهه با این دست مسائل، بایستی به در هم تنیدگی سه مؤلفه انسان، کالبد و فعالیت در شهر توجه داشت و مبتنی بر این به هم پیوستگی به ارائه طریق پرداخت. مجموعه برآیند سیاستگذاری‌ها و اقدامات نهادهای تصمیم‌گیر، منجر به ارتقای تاب‌آوری شهری تا حدی قابل قبول نشده است و چالش عدم تاب‌آوری شهرها و کلانشهرها در سطح مدیریتی نیز بسیار جدی است. راهکار اصلی مواجهه صحیح با خطرات پیش و پس از وقوع سیلاب، خروج از عادت واره‌های غلط وکلیشه‌های شکست خورده و طراحی الگوهای نوین و آموزش و اطلاع‌رسانی است.
از سوی دیگر نقش نهادهای حاکمیتی به عملیات هنگام حادثه اختصاص پیدا کرده و نهادسازی منسجم و متناسبی به‌منظور تاب‌آوری پس از وقوع بحران، پیش‌بینی نشده است. در حالی که نهادهای مدنی و مردمی از ظرفیت عظیمی برای مدیریت شرایط و ساماندهی وضعیت برخوردارند. به‌طور مثال در کلانشهر تهران تا سال گذشته مراکز اسکان ایمن برای شرایط بحران ناشی از بلایای طبیعی و انسانی پیش بینی نشده بود که با پیگیری‌های به عمل آمده، نقشه مکان‌یابی به تفکیک مناطق ۲۲ گانه انتشار یافت و اکنون این نقشه‌ها در وبگاه‌های اینترنتی مناطق شهر تهران در دسترس عموم کاربران قرار دارد.