سینمای امروز ایران بدون بزرگانش

داریوش ارجمند
بازیگر
جمعه‌شب فیلمی از ناصر تقوایی در موزه سینما به نمایش درآمد تا جای‌ خالی او در سینمای امروز ایران بار دیگر به چشم بیاید. این شهریور نهمین سالگرد مهاجرت همیشگی بهرام بیضایی از ایران نیز هست. بازیگر «ناخدا خورشید» تقوایی و «سگ‌کشی» بیضایی از وضعیت امروز سینمای ایران در غیاب آنها می‌گوید.

نگذاشتند هنرمندان بزرگ و سرمایه‌های تکرار نشدنی سینمای ایران چون ناصر تقوایی و بهرام بیضایی، در کشور خود بمانند و کارکنند. سال‌های بسیاری است که بهرام بیضایی عزیز دور از وطن زندگی می‌کند و ناصر تقوایی خانه‌نشین شده است.  آقای تقوایی چندی پیش حرف آخر خود را زد و گفت تا روزی که برای ساخت فیلمم باید از کسانی اجازه بگیرم فیلمی نمی‌سازم. آقای بیضایی هم ترجیح دادند از ایران بروند و صد حیف. دیگر دوستان هم که همچنان مشغول به فعالیت هستند و کار می‌کنند حتی کارگردانان جوان و البته یک تعداد هم در این بازار آشفته نان به نرخ روز می‌خورند، آنهایی که کمدی‌های سخیف جانوری می‌سازند و به‌دنبال پول هستند و پول خود را هم درمی‌آورند. نوش جانشان. این خاصیت همین روزگاراست.  بیست سال بعد اگر فیلم‌های این دوره را نگاه کنید متوجه خواهید شد که در این روزگار چه خبر بوده است و دست‌اندرکاران حوزه سینما چه ایده و اندیشه‌ای داشته‌اند! هنرمندان مدعی وقتی حرف می‌زنند از شدت علم، دانش، تقوا و ادعا حرف‌هایشان به آسمان سر می‌ساید اما وقتی فیلم‌هایشان را نگاه می‌کنید می‌بینید که چندان چیزی در چنته ندارند و سرمایه بر همه چیز حاکم است. دنیا، دنیای کمیت است و از کیفیت خبری نیست. هرکس فیلمش فروش بیشتری داشته باشد هنرمندتر است، هرکس ویلایش بزرگتر باشد محترم‌تر است، اتومبیلش گران‌تر باشد آقاتر است. این خاصیت روزگار و شرایط امروز دنیای ماست.