همه خیریه شدیم

یگانه خدامی
این روزها در شبکه‌های اجتماعی خیلی‌ها به بهانه آغاز سال تحصیلی برای تهیه لوازم‌التحریر و کیف‌وکفش و روپوش برای دانش‌آموزان بی‌بضاعت کمک جمع می‌کنند. کاری که از طرف خیلی‌ها مورد قبول است اما بعضی‌ها هم با این شیوه کمک کردن مخالفند. اسماعیل آذری‌نژاد روحانی که با قصه‌خوانی در روستاهای کهگیلویه و بویراحمد مطرح شده و فالوورهای زیادی هم در اینستاگرام و توئیتر دارد دیروز درباره این موضوع نوشت: «در اینستاگرام برخی شاخ‌ها، رفتن سیستان و بلوچستان کودکان را به صف می‌کنند؛ لوازم‌التحریر، کیف و لباس می‌دهند. به خدا بچه‌ها را گدا می‌کنید. تحقیر و توزیع فقر است. به آموزش‌و‌پرورش تحویل بدید تا به بچه‌ها در راستای یک فعالیت و تلاش هدیه دهند، عنوان کمک نباشه.»
این توئیت دیروز خیلی مورد توجه قرار گرفت و کاربران زیادی درباره‌اش اظهارنظر کردند. بعضی از آنها موافق این دیدگاه بودند و آن را تأیید می‌کردند و بعضی‌ها هم از بی‌اعتمادی به نهادهایی می‌نوشتند که متولی کمک به دانش‌آموزان بی‌بضاعت هستند. به این بهانه درباره حریم خصوصی کودکان و به اشتراک گذاشتن عکس از آنها در شبکه‌های اجتماعی هم پرداخته می‌شد. این بحث هم در کامنت‌های توئیت اسماعیل آذری‌نژاد ادامه داشت و بعضی هم درباره‌اش توئیت می‌زدند: حسین: «بسیاری از خیرین یا سمن‌ها به آموزش‌و‌پرورش اعتماد ندارند.... باید راه درست توزیع این کمک‌ها را به آنها آموزش داد یا اینکه افراد معتمدی در آموزش‌و‌پرورش باشند که مردم بدانند این کمک‌ها حیف و میل نمی‌شود یا به دست افراد مورد نظر می‌رسد»، علی سیستانی: «چی بگیم وقتی دنبال دیده شدن هستن؟!»، تبسم: «اینها وظایف سمن‌هاست نه آموزش‌و‌پرورش، خب تحویل سمن‌ها بدن اونها تو این زمینه آموزش دیده هم هستن. نمى‌فهمم واقعاً ٤ نفر که تو اینستاگرام مشهور شدن چرا باید به خودشون این حق رو بدن که این شوها رو راه بندازن و بدتر از اون مردم چرا همراهى مى‌کنن؟»، میلاد گرگین: «گدا پرورى، این دقیقاً مشکلیست که خیریه‌ها مى‌کنند. بشدت خطرناک هست. مظلوم جلوه دادن و محق دونستن بر اینکه ما باید چیزهایى بهمون اعطا بشه. تراژدیى که از جنایت هم مى‌تونه وخیم‌تر باشه. کسى چیزى نداره، خب خیرین مى‌دن، اما خیرى مى‌تونه به افراد بگه، حقوق‌تون رو چطور مى‌تونید طلب کنید؟»، وکیل‌المحاکم: «اگه وضع مالی اهالی روستاهای سیستان و بلوچستان را ببینید متوجه می‌شید که از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی بی‌بهره‌اند و واقعاً مستحق هر نوع کمک با هر عنوانی هستند.»، تیچر: «آموزش‌وپرورش تا بخواهد کلاس‌ها را به‌طور کامل دایر کنه حداقل 15 تا 20 روز طول می‌کشه ولی اینجوری که توزیع بشه بچه‌ها با خوشحالی و با لوازم تازه می‌رن سرکلاس حاضر می‌شند. این خیلی بهتره تا اینکه با شرم و حیا بدون ملزومات مدرسه برن کلاس که آیا آموزش‌و‌پرورش براساس یک برنامه‌ریزی بخواد به داد بچه‌ها برسه.»، راضی: «همه دارن برای دانش‌آموزان کم‌بضاعت لوازم‌التحریر میخرن و پول جمع می‌کنن. شور این کار رو در آوردید به کنار ولی بچه‌ای که مدرسه می‌ره دفتر سیمی صدبرگ یا مدادرنگی ۳۶ رنگ براش نون و آب می‌شه؟ می‌تونه شکمش رو با اینا سیر کنه یا اگه مریض شده جای دوا و دکترش رو می‌گیره؟»، مری: «همه شدن خیریه سر خود. هر روز ‌5 نفر استوری می‌ذارن که امسالم مثل هر سال (!) قصد دارم برای بچه‌های بی‌بضاعت لوازم‌التحریر بخرم، پول بدید به من. واقعاً همه چی رو به ابتذال کشوندیم»، حسین: «همونطور که تحقیر انسان‌های نیازمند کار درستی نیست، تحقیر آدم‌هایی که به هر شکل قدمی برمی‌دارند هم با عنوان «شاخ» درست نیست»، الهام یوسفیان: «بچه بدون کفش و کوله، هنوز ممکنه زندگی سالمی داشته باشه ولی کودکی که عزت نفسش پایمال بشه و در حال گرفتن صدقه ازش فیلم و عکس بگیرن و در فضای مجازی منتشر کنن، روانش نابود می‌شه. متأسفانه هیچ نهادی برای نظارت مؤثر و برخورد با نقض حقوق کودک توی کشور ما فعال نیست.»