نسل جدید باید به دفاع مقدس حساس باشد‌

علی‌اکبر والایی
 نویسنده
مجموعه داستان«روشنای خاموش» نوشته «علی اکبر والایی» از مجموعه «روزهای جنگ» به همت به‌نشر(انتشارات آستان قدس رضوی) همزمان با آغاز هفته دفاع مقدس منتشر شد. «روزهای جنگ» تاکنون در 6 جلد ویژه گروه سنی نوجوانان در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

جنگ تحمیلی عراق علیه ایران یکی از مهم‌ترین فرازهای تاریخی کشورمان به شمار می‌آید، اتفاقی که آنچنان که باید و شاید از سوی اهالی کتاب به آن پرداخته نشده. این در حالی ست که ما تا ابد از حضور آنهایی که جنگ را به‌طور مستقیم درک کرده‌اند و درباره‌اش می‌دانند بهره‌مند نخواهیم بود. ای کاش مسئولان از خود بپرسند وقتی افرادی که هر یک در حکم بخشی از تاریخ شفاهی مان هستند را از دست بدهیم چه بر سر بخش مهمی از تاریخ معاصرمان در ارتباط با نسل‌های آینده خواهد آمد. با وجود بی‌توجهی‌هایی که در حمایت از این بخش تاریخ مان می‌شود در حیطه ادبیات کارهایی از سوی برخی نویسندگان انجام شده اما هیچ کدام کافی نبوده‌اند، همچنان به کارهای بیشتری بویژه در مواجهه با نسلی که هیچ درکی از جنگ نداشته احساس می‌شود. اگر هم هرازچندی با کارهایی در این حوزه روبه‌رو شوید نشأت گرفته از علاقه شخصی و همین طور احساس وظیفه نویسندگان بوده وگرنه برخلاف تصور برخی دوستان نویسنده، حمایتی از این بخش و موضوع نمی‌شود.من هم مجموعه داستانی «روشنای خاموش» را بر اساس علاقه شخصی خودم نوشته ام، برخی از ما اهالی کتاب از شانس حضور در جبهه برخوردار بوده‌ایم، همچون خود من که در سال‌های پایانی جنگ تحمیلی مسئول ثبت وقایع در واحد تبلیغات سپاه یکم بودم و علاوه بر مشاهده بسیاری از وقایع، گفت‌و‌گوهای متعددی هم با رزمنده‌ها داشته ام. این مجموعه در بردارنده 6 داستان درباره جنگ است که در آن با پرداختی مستقیم به جنگ پرداخته‌ام تا نوجوانان از این طریق با بخش کوچکی از وقایعی که در جنگ بر رزمنده‌های ما گذشته آشنا شوند. یکی از داستان‌ها، در حال و هوای دو دهه اخیر شکل گرفته و ماجرای تقابل فکری پدری که در جنگ حضور داشته را با پسرش نشان می‌دهد که هیچ درکی از اتفاقات آن هشت سال ندارد. در دیگر داستان‌های این مجموعه به مضامینی همچون «آزادگان و اسارت» و«گروه شناسایی»، «گروه تخریب» و... پرداخته شده است. اما مهم‌ترین پیامی که در تألیف این مجموعه داشته‌ام کمک به انتقال صحیح و واقعی جنگ به مخاطبان کم سن و سال نوجوان بوده، هر چند که درباره موفق بودن یا نبودنم دیگران باید صحبت کنند. متأسفانه کارهایی که در ثبت وقایع جنگ از شاهدان عینی آن انجام شده به هیچ وجه کافی نیست و مهم‌ترین نگرانی افرادی همچون من این است که به واسطه برخی کم کاری‌ها و فقدان اطلاعات لازم در آینده شاهد انتقال ناقص و حتی تحریف شده این واقعه تاریخی به نسل‌های دیگر باشیم. ای کاش امثال «ابراهیم حاتمی کیا» که در سینما دست به ساخت آثار ارزشمندی با موضوع جنگ زده در ادبیات و سایر بخش‌ها هم تکثیر شوند! هر چند که سینما هم چندان به این موضوع توجه نکرده، منتهی مسأله اصلی این است که ادبیات پایه اغلب هنرها به شمار می‌آید، اگر صاحب آثار شاخص ارزشمندی در این حوزه شویم کم کم سینماگران هم به سراغ آنها خواهند رفت و ما شاهد شکل‌گیری فیلمنامه‌های اقتباسی از ادبیات جنگ مان خواهیم بود.‌