یک مجموعه پر از دروغ
تحلیل
دیوید اسمیت
مترجم : وصال روحانی
وقتی دونالد ترامپ برای اجرای نطق سراسریاش در شهر واشنگتن وارد صحنه شد و نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان دست خود را به سوی وی گرفت، رئیس جمهوری امریکا در ادامه بیاحترامیهای همیشگیاش به پلوسی از فشردن دست وی خودداری کرد. اما فقط 78 دقیقه بعد، پلوسی با روش انتقامگیری قاطعی که همیشه از وی سرزده، در شرایطی که ترامپ هنوز در جایگاه خطابه مجلس قرار داشت متن سخنرانی او را مقابل چشم همه پاره و سپس به گوشهای پرت کرد. این واقعه و نحوه ورود ترامپ به جمع حاضران و سپس متن سخنرانی او که بهرغم پرهیز مکرر از واژه «من» در آن به اندازه کافی خودپرستانه و ستیزه جویانه بود، فضای کاملی از صحنه آشفته فعلی سیاست امریکا را ترسیم میکرد.
به اعتقاد دموکراتها هر چه در سخنرانی ترامپ و در واپسین دفاعیه وی پیش از پرونده استیضاح بیان شد فقط مشتی دروغ بود و آنها چارهای جز گرفتن قیافهای ناامید به تکان دادن دستهای خود به نشانه اعتراض و یأس و سرانجام ترک آن محل در سکوت نسبی نداشتند. روز سهشنبه به همین سبب و با همین بافت فکری و عملی مسمومترین روز برای امریکا بود و گویی سیاهی از در و دیوار میبارید. دموکراتها حق دارند ناامید باشند زیرا قویترین سلاح خود برای خلع رئیس جمهوری که خطاهای او در ماجرای موسوم به «اوکراین کیت» محرز است، را بیاثر دیدهاند و راهی برای اثبات بیصلاحیتی وی به مجامع قانونگذاری و کنار زدن دسته خاصی که قصد ابقای ترامپ در کاخ سفید را دارند، نمییابند و همه تلاشهای خود برای استیضاح را بر باد رفته میبینند. ترامپ در حالی سخنرانی کرد که میدانست در مسیر برائت از سوی مجمعی قرار دارد که در تسخیر هم حزبیهای او است و در ماجرایی استیضاحی که 24 ساعت پس از سخنرانی او پایان میگرفت، به هیچ شاهدی که بگوید شاهد چه تخلفاتی از ترامپ در کمک گرفتن از نیروهای خارجی برای پیروزی خود در انتخابات بعدی کشور بوده، مجال صحبت داده نشد.
البته مشکل ترامپ فقط اوکراین گیت و استیضاح برخاسته از آن نیست. او به ایدههای دیگران در سایر موارد مهم سیاست خارجی هم بیاعتنا است و در حالی سفارت امریکا را به قدس منتقل کرده و دست به ترور سپهبد قاسم سلیمانی، سردار نظامی برجسته ایران زدهاست که پیشتر اطرافیانش به او توصیه کرده بودند، این کارها را انجام ندهد. زیرا چنین کارها و اقداماتی نه تنها چیزی عاید امریکا نمیکند که موضع این کشور در جهان را بیش از پیش تضعیف میسازد. اینک نطق جدید او در مجلس و برای ملت امریکا هم پیش روی ما است. آنجا که وی هر چیزی را میگوید، الا حقایق سیاسی امریکا و وعده انجام کارهایی را میدهد که اصلاً دلمشغولی دولت چند پاره شده وی نیست. میزان خندیدن ترامپ به اصول حکومتی در امریکا به حدی رسیده که وی در حضور ارشدترین سناتورهای کشورش و تعدادی «سیاست پیشه» پرسابقه ادعا کرد مدال آزادی که از مهمترین مفاخر در امریکا به حساب میآید سزاوار راش لیمبو است که نه یک سیاستمدار و نه حتی یک فعال اجتماعی بلکه مجری برنامههای تلویزیونی تاکشو است و اضافه بر آن بارها اظهارنظرهای جنجالی و خلاف واقع در امور مختلف داشته و متهم به تبعیض نژادی و جنسی است. شاید ترامپ به این خاطر که لیمبو بارها وی را به برنامهاش دعوت کرده جواب محبت او را از این طریق داده باشد اما تکلیف ملتی که حتی سربازانش در جبهههای جنگ بیهوده وبیربط کشته یا مجروح میشوند در قبال این سخنان و ارزشگذاریها چیست و آنها چگونه میتوانند قهرمانانی واقعی را در این جامعه بیابند که شایسته چنان مدالی باشند.
وقتی جمهوری خواهان حاضر در مراسم سهشنبه به پا خاستند و پیشنهاد ترامپ برای ارجگذاری بر لیمبو را با فریادهای تحسین خود تأیید کردند ناظران بینالمللی هم فهمیدند این راه انتخابی حزب ترامپ برای انتقام گرفتن از حزب دموکرات بابت اتفاقات اخیر مرتبط با استیضاح وی و خنثیسازی تلاش این حزب برای شکستدادن ترامپ در انتخابات 2020 با سلاحهایی به جز برگههای آرای مردم است که در نوامبر 2020 (آبان 1399) به صندوقهای رأی ریخته خواهد شد. در چنین فضای رقابتی و بیرحمانهای که هیچکس بهدنبال حقیقت نیست دموکراتها هم دست کمی از جمهوری خواهان ندارند اما ترامپ با سخره گرفتن هر فرآیندی که یک پایه مهم در صحنههای سیاسی جهان و عرصه انتخابات و در قلمرو تفکیک اقدامات یک رئیس جمهوری به حساب میآید، بواقع کل امریکا را به سوی بیآبرو شدن هر چه بیشتر سوق داده است.
منبع: گاردین
دیوید اسمیت
مترجم : وصال روحانی
وقتی دونالد ترامپ برای اجرای نطق سراسریاش در شهر واشنگتن وارد صحنه شد و نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان دست خود را به سوی وی گرفت، رئیس جمهوری امریکا در ادامه بیاحترامیهای همیشگیاش به پلوسی از فشردن دست وی خودداری کرد. اما فقط 78 دقیقه بعد، پلوسی با روش انتقامگیری قاطعی که همیشه از وی سرزده، در شرایطی که ترامپ هنوز در جایگاه خطابه مجلس قرار داشت متن سخنرانی او را مقابل چشم همه پاره و سپس به گوشهای پرت کرد. این واقعه و نحوه ورود ترامپ به جمع حاضران و سپس متن سخنرانی او که بهرغم پرهیز مکرر از واژه «من» در آن به اندازه کافی خودپرستانه و ستیزه جویانه بود، فضای کاملی از صحنه آشفته فعلی سیاست امریکا را ترسیم میکرد.
به اعتقاد دموکراتها هر چه در سخنرانی ترامپ و در واپسین دفاعیه وی پیش از پرونده استیضاح بیان شد فقط مشتی دروغ بود و آنها چارهای جز گرفتن قیافهای ناامید به تکان دادن دستهای خود به نشانه اعتراض و یأس و سرانجام ترک آن محل در سکوت نسبی نداشتند. روز سهشنبه به همین سبب و با همین بافت فکری و عملی مسمومترین روز برای امریکا بود و گویی سیاهی از در و دیوار میبارید. دموکراتها حق دارند ناامید باشند زیرا قویترین سلاح خود برای خلع رئیس جمهوری که خطاهای او در ماجرای موسوم به «اوکراین کیت» محرز است، را بیاثر دیدهاند و راهی برای اثبات بیصلاحیتی وی به مجامع قانونگذاری و کنار زدن دسته خاصی که قصد ابقای ترامپ در کاخ سفید را دارند، نمییابند و همه تلاشهای خود برای استیضاح را بر باد رفته میبینند. ترامپ در حالی سخنرانی کرد که میدانست در مسیر برائت از سوی مجمعی قرار دارد که در تسخیر هم حزبیهای او است و در ماجرایی استیضاحی که 24 ساعت پس از سخنرانی او پایان میگرفت، به هیچ شاهدی که بگوید شاهد چه تخلفاتی از ترامپ در کمک گرفتن از نیروهای خارجی برای پیروزی خود در انتخابات بعدی کشور بوده، مجال صحبت داده نشد.
البته مشکل ترامپ فقط اوکراین گیت و استیضاح برخاسته از آن نیست. او به ایدههای دیگران در سایر موارد مهم سیاست خارجی هم بیاعتنا است و در حالی سفارت امریکا را به قدس منتقل کرده و دست به ترور سپهبد قاسم سلیمانی، سردار نظامی برجسته ایران زدهاست که پیشتر اطرافیانش به او توصیه کرده بودند، این کارها را انجام ندهد. زیرا چنین کارها و اقداماتی نه تنها چیزی عاید امریکا نمیکند که موضع این کشور در جهان را بیش از پیش تضعیف میسازد. اینک نطق جدید او در مجلس و برای ملت امریکا هم پیش روی ما است. آنجا که وی هر چیزی را میگوید، الا حقایق سیاسی امریکا و وعده انجام کارهایی را میدهد که اصلاً دلمشغولی دولت چند پاره شده وی نیست. میزان خندیدن ترامپ به اصول حکومتی در امریکا به حدی رسیده که وی در حضور ارشدترین سناتورهای کشورش و تعدادی «سیاست پیشه» پرسابقه ادعا کرد مدال آزادی که از مهمترین مفاخر در امریکا به حساب میآید سزاوار راش لیمبو است که نه یک سیاستمدار و نه حتی یک فعال اجتماعی بلکه مجری برنامههای تلویزیونی تاکشو است و اضافه بر آن بارها اظهارنظرهای جنجالی و خلاف واقع در امور مختلف داشته و متهم به تبعیض نژادی و جنسی است. شاید ترامپ به این خاطر که لیمبو بارها وی را به برنامهاش دعوت کرده جواب محبت او را از این طریق داده باشد اما تکلیف ملتی که حتی سربازانش در جبهههای جنگ بیهوده وبیربط کشته یا مجروح میشوند در قبال این سخنان و ارزشگذاریها چیست و آنها چگونه میتوانند قهرمانانی واقعی را در این جامعه بیابند که شایسته چنان مدالی باشند.
وقتی جمهوری خواهان حاضر در مراسم سهشنبه به پا خاستند و پیشنهاد ترامپ برای ارجگذاری بر لیمبو را با فریادهای تحسین خود تأیید کردند ناظران بینالمللی هم فهمیدند این راه انتخابی حزب ترامپ برای انتقام گرفتن از حزب دموکرات بابت اتفاقات اخیر مرتبط با استیضاح وی و خنثیسازی تلاش این حزب برای شکستدادن ترامپ در انتخابات 2020 با سلاحهایی به جز برگههای آرای مردم است که در نوامبر 2020 (آبان 1399) به صندوقهای رأی ریخته خواهد شد. در چنین فضای رقابتی و بیرحمانهای که هیچکس بهدنبال حقیقت نیست دموکراتها هم دست کمی از جمهوری خواهان ندارند اما ترامپ با سخره گرفتن هر فرآیندی که یک پایه مهم در صحنههای سیاسی جهان و عرصه انتخابات و در قلمرو تفکیک اقدامات یک رئیس جمهوری به حساب میآید، بواقع کل امریکا را به سوی بیآبرو شدن هر چه بیشتر سوق داده است.
منبع: گاردین
ارسال دیدگاه
- ضمن تشکر از بیان دیدگاه خود به اطلاع شما رسانده می شود که دیدگاه شما پس از تایید نویسنده این مطلب منتشر خواهد شد.
- دیدگاه ها ویرایش نمی شوند.
- از ایمیل شما فقط جهت تشخیص هویت استفاده خواهد شد.
- دیدگاه های تبلیغاتی ، اسپم و مغایر عرف تایید نمی شوند.
ویژه نامه