جلوه‌های همبستگی اجتماعی

ادامه از صفحه اول
 بداند که با بی‎احتیاطی و ابتلای هر فرد، تنها خود او نیست که آسیب خواهد دید؛ این خطر حتماً خانواده، دوستان، همکاران، اطرافیان و طیف وسیعی از جامعه را درگیر خواهد کرد. اینجاست که می‎گوییم رفتارهای فردی مرتبط با کنش‎های اجتماعی در دوران شیوع کرونا، اهمیتی صد چندان پیدا کرده است.  به‌عبارت دیگر، انسان‌ها ناگزیر به یک رفتار همبسته و متحد شده‎اند. در سطح جوامع نیز همین اتفاق رخ داده است. جوامع ناچار هستند دانش و تجربیات خود را به اشتراک گذاشته و دست‎یافته‌های خود را با سایرین به اشتراک بگذارند. اینها تنها پدیده‎های کم نظیری نیست که در طول چند ماه گذشته اتفاق افتاده است. رخدادی که به‌نظر نگارنده بسیار جلب توجه می‌کند. کسانی می‎توانند در این شرایط ایجاد جاذبه کنند که بیشتر به محتوا پرداخته و از روش‎های جدیدی برای تأثیرگذاری بیشتر بر اجتماع بهره ببرند.
 از خطبای مذهبی گرفته تا خواننده‎ها و هنرپیشه‎ها؛ رفتارشان را ببینیم و دریابیم که چگونه کرونا تحول بسیار عمیق سیاسی، اجتماعی و فرهنگی از خود برجای گذاشته است. حال باید بتوانیم در بسیاری از ابعاد دیگر هم این نکته را جا بیندازیم که تبعات منفی کرونا تنها جان باختن تعدادی از هموطنان نیست و چاره‌اندیشی‌های لازم با بهره گرفتن از دیدگاه‌های متخصصان و نخبگان در حوزه‌های مختلف باید انجام شود که کرونا نه عامل افتراق و پراکندگی و تشدید شکاف بین مردم و دولت که باعث همبستگی اجتماعی و افزایش سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی شود. مردم در دوره قرنطینه جلوه‌های قابل تأملی از مسئولیت‌پذیری و همبستگی اجتماعی را نشان دادند و حالا تدابیر و تصمیم گیری‌ها هم باید در مسیر تقویت این همبستگی و نهادینه شدن آن باشد.