معضل‌های ورزش در دوران پساکرونا

سعید فائقی
معاون سابق سازمان تربیت بدنی
بیش از ۲ ماه است که کشور ما با ویروس کرونا مواجه و این موضوع باعث شده تا حوزه ورزش کاملاً بی‌تحرک باشد. حوزه‌ای که در حال حاضر و با وجود مشکلات بسیار به تنهایی بار سنگینی را به دوش می‌کشد. حوزه‌ای که شاید بتوان گفت تنها تولید کننده شور و نشاط در جامعه‌ای است که در شرایط کنونی به دلیل مبارزه با ویروس کرونا وضعیت روحی - روانی مناسبی ندارد و لغو مسابقات موجب شد تا فضای جامعه از این نظر غبارآلود و درحال سکون باشد. علاوه بر این لغو مسابقات و تعطیلی اماکن ورزشی باعث شده تا این حوزه با ضررهای جبران ناپذیری مواجه شود. «ضرر ۶ هزار میلیاردی» خبری بود که مسعود سلطانی فر، وزیر ورزش و جوانان روز یکشنبه اعلام کرد. اگر این ضرر را به دو حوزه ورزش و جوانان تقسیم کنیم، ضرر ورزش ۳هزار میلیارد در طول ۲ ماه است که می‌شود ماهی یک و نیم هزار میلیارد تومان که این رقم درشتی است. کرونا باعث تعطیلی اماکن ورزشی شده است، اماکنی که از طریق خانواده‌ها ارتزاق می‌کنند.
با تعطیلی اماکن ورزشی اوقات فراغت خانواده‌ها تغییر کرد و خانواده‌ها برای گذراندن اوقات فراغت و به دلیل قرنطینه به حوزه فرهنگی کشیده شده‌اند. پیش از این تماشای مسابقات ورزشی اصلی‌ترین تفریح مخاطبان بود اما به دلیل تعطیلی مسابقات، خانواده‌ها به سمت تماشای فیلم کشیده شدند و نوع گذران اوقات فراغت خانواده‌ها کاملاً تغییر کرد. می‌توان ورزش را از بعد آموزش هم در نظر گرفت. در حوزه آموزش رشته‌های ورزشی شاهد هستیم که این آموزش‌ها توسط صدا و سیما انجام نمی‌گیرد و این موضوع باعث شده تا نسل جوان با ورزش غریبه شوند، البته در این بین دستگاه ورزش هم برای غنی‌سازی اوقات فراغت هیچ برنامه‌ای ندارد و در زمان برگزاری مسابقات ورزشی هم تنها برنامه صدا و سیما پخش مستقیم مسابقات بود و قطعاً با خروج کشور از بحران کرونا به همان سمت خواهیم رفت و برنامه‌ای برای آموزش جوانان از طریق رسانه ملی نداریم. دوری ورزش و خانواده یکی از معضل‌های شیوع کرونا است این در حالی است که ورزش باید خود را در خانواده‌ها حفظ کند. ورزشکاران و علاقه مندان و هواداران بازیگران اصلی در حوزه ورزش هستند که حرف مشترک آنها عشق به ورزش است. تعداد آنها کم نیست و می‌توان حداقل نیمی از جامعه ۸۰ میلیونی را عاشقان این حوزه دانست. تماشاگران بخش اصلی درآمدزایی هستند اما در طول ۲ ماه اخیر و به دلیل مشکلات مالی خانواده‌ها که با شیوع کرونا فصل جدیدی را آغاز کرده است، ورزش و هواداری از برنامه خانواده‌ها حذف شده است. باشگاه‌های پرهواداری همچون پرسپولیس، استقلال و سایر تیم‌ها باید فکری به حال خود کنند چرا که ورزشگاه‌ها خلوت شده و قطعاً پس از اتمام کرونا خلوت‌تر خواهد شد. ما باید هواداران را مجدداً به تماشای ورزش تشویق کنیم و در صورت عدم این کار هم از نظر اقتصادی و هم از نظر پرورش ورزشکاران حرفه‌ای ورزش ما در دوران پساکرونا مشکلات زیادی خواهد داشت این در حالی است که ورزش به عنوان یکی از راه‌های اساسی مبارزه با کرونا به حساب می‌آید. زیان‌های مالی ورزش قطعاً براحتی توسط دولت جبران نخواهد شد. یکی از دارایی‌های بزرگ ورزش ما تماشاگران هستند؛ در روزهای گذشته خبری توسط کنفدراسیون فوتبال آسیا منتشرشد با این مضمون که پرسپولیس ۵ بار حضور ۱۰۰ هزار هوادار در ورزشگاه را تجربه کرده و این یکی از دارایی‌های بزرگ ما است، کرونا روی هواداران تأثیرگذار بود و باید تلاش‌مان حفظ هواداران باشد.
یکی دیگر از مواردی که پس از پایان کرونا با آن مواجه هستیم، پائین آمدن شادابی و نشاط در جامعه است. ورزش نقش بسیار مهمی در ایجاد شادابی دارد و هم لغو مسابقات و هم شرایط مردم در قرنطینه باعث از بین رفتن شور و نشاط خواهد شد. در روزها و هفته‌های اخیر چند نفر از ورزشکاران حرفه‌ای ما کرونا گرفتند و قطعاً این بیماری در کیفیت ورزشکاران تأثیر منفی خواهد گذاشت. در روزهای اخیر خیلی‌ها معتقد بودند که تعویق المپیک به سود ورزش ایران است، این در حالی است که این تعویق برای تمامی کشورها است و در حال حاضر مهمترین موضوع برنامه‌ریزی مناسب تا آغاز مسابقات المپیک است که متأسفانه این برنامه‌ریزی توسط مسئولان ورزش کشورمان وجود ندارد و متأسفانه هیچ کدام از فدراسیون‌ها برنامه‌ای برای قهرمانان ندارند. ورزشکار برای رسیدن به قله باید از نظر جسمی، روحی و عقلی تقویت شود و ما هیچ گاه برنامه‌ای برای پرورش در این سه مورد مهم نداشتیم. در دوران شیوع کرونا هیچ امکاناتی در اختیار ورزشکاران‌مان در خانه قرار نگرفته این در حالی است که کشورهای دیگر چنین برنامه‌ای دارند و در فضای مجازی می‌توان این موضوع را مشاهده کرد.