چنین کنند بزرگان...

ابوتراب خسروی
داستان‌نویس
واژگان و جمله‌ها در دست دریابندری ملایم و نرم بود و این مسأله نشان از قدرتمندی این مترجم داشت به علاوه اینکه حضورش در ادبیات با توجه به نقشی که هم در حوزه طنز داشت و هم در ترجمه بسیار حائز اهمیت است. در برخی ترجمه‌ها، مخصوصاً ترجمه‌های متأخرش مثل «گوربه‌گور» نقدهایی هم به او وارد می‌دانستند که به نظر من ناشی از خستگی و کسالت سال‌های آخر عمر بود و هیچ‌کدام باعث نمی‌شود قدرتمندی‌اش در نثر و بازتاب مفاهیم زیر سؤال برود. جزو اساتید هست و با ترجمه‌هایش تأثیر بسیاری بر ادبیات معاصر گذاشت. نسل دریابندری‌ها برای نسل‌های بعدی، میراث‌های فراوانی به جا گذاشتند و به همین جهت هم بسیار قابل احترام و تکریم هستند. از جمله این میراث، نگاه سرخوشانه‌ای که به مسائل داشت و برای من همیشه جذاب بود. نویسندگان خلاق یک طنز زیرپوستی در کارش دارد که نشان از نکته‌سنجی و هوشمندی آن‌هاست. اگر چه بیشتر به عنوان مترجم شهرت دارد اما این طنز و نگاه سرخوش در متنی که می‌نوشت، دمیده می‌شد و این خصوصیتی‌ست خاص نویسندگان بزرگ. دریابندری از دنیا رفت و این سؤال هنوز در ذهن من است که کتاب مشهور «چنین کنند بزرگان» تألیف  خودش بود یا ترجمه یا اقتباس؛‌ چون حداقل من، هیچ منبع خارجی برای آن پیدا نکردم و فکر می‌کنم احتمال خیلی زیاد نوشته خود دریابندری بود. به هر روی فقدان این نویسنده و مترجم درجه یک را به جامعه فرهنگ و ادب و خانواده‌شان تسلیت می‌گویم.